Staking bij De Lijn is ook in jouw belang - Dereymaeker/Van de Moortel
Koen Dereymaeker en Gerry Van de Moortel zijn medewerker van de studiedienst van de PVDA.
Sinds 2010 wordt er fors bespaart bij De Lijn. Met als gevolg: overvolle bussen en trams, verminderde weekend- en avondbediening, verdwenen belbussen, meer vertragingen en prijsstijgingen. Het personeel heeft sinds 2011 geen echte loonsverhogingen meer gehad.
Dit in tegenstelling met de raad van bestuur, die kreeg vorig jaar ruim 100.000 euro aan bestuursvergoedingen. De door de N-VA geplaatste voorzitter van de raad van bestuur, Marc Descheemaecker (N-VA), "graaide" daarvan het meeste mee.
Het gaat niet goed met de Vlaamse vervoersmaatschappij. Op 1 jaar tijd verloor De Lijn 11,1 miljoen passagiers. Een daling met 2,1%. Vorig jaar reed amper de helft van de bussen en trams op tijd.
Dat in een land waar zowel het fileprobleem als de luchtkwaliteit tot de Europese top behoren. Kwaliteitsvol openbaar vervoer als antwoord op het ecologisch en mobiliteitsprobleem is niet de prioriteit van Roger Kesteloot, directeur-generaal van De Lijn. Naar aanleiding van de stakingsaanzegging bij de openbare vervoersmaatschappij zegt hij:
"In het licht van de nakende vergelijking van De Lijn met de privésector moet het voortbestaan van De Lijn als performant overheidsbedrijf op langere termijn onze hoofdbekommernis zijn."
Wat? Duurdere ticketprijzen en gedaan met de gratis abonnementen voor 65-plussers. De focus moet liggen op woon-werkverkeer, ondanks dat dit slechts 28% van de verplaatsingsnoden uitmaakt.
De minder bevolkte gebieden blijven in de kou staan. Dat nieuwe model noemt men 'basisbereikbaarheid'. De afbouw van de dienstverlening die nu reeds jaren aan de gang is in samenwerking met de Vlaamse overheid en Ben Weyts (N-VA), bevoegd Minister van Mobiliteit, dient als voorbereiding voor de privatisering.
Gevolgen voor het personeel
Ook het personeel is de dupe: superflexibel werken met dagelijkse wisselende en gesplitste shiften, steeds langere rijtijden zonder pauze en een stijgende werkdruk. Meer en meer chauffeurs verlaten dan ook het bedrijf.
In de provincie Antwerpen gaven in de 1ste helft van dit jaar al 33 mensen hun ontslag, tegenover 44 in heel 2016. Geen hoopvolle cijfers voor een provincie waar men dringend op zoek is naar 400 extra mensen.
En de Vlaamse regering weigert om een enveloppe te voorzien voor de uitvoering van het interprofessioneel akkoord (IPA), wat onaanvaardbaar is. Het IPA voorziet een loonsverhoging van 1,1 procent. Elk jaar neemt de flexibiliteit en de werkdruk voor het personeel toe. Al 6 jaar trappelt hun loon ter plaatste. En wanneer een voelbare loonsverhoging wordt ontzegd, komt de spreekwoordelijke druppel.
Goedkoper en sneller dan de auto
Veel meer mensen op het openbaar vervoer krijgen, moet het nieuwe normaal worden. Zonder is het onmogelijk om de milieudoelstellingen te halen en het fileprobleem tegen te gaan.
Dat kan enkel als er een efficiënt, kwaliteitsvol en goedkoop openbaar vervoersnet is. Niet alleen in de steden maar ook daarbuiten.
Als mensen zich goedkoper en sneller verplaatsen met de auto, zal het openbaar vervoer nooit aantrekkelijker worden. Een goeie dienstverlening gaat samen met een correcte verloning voor het personeel. Reizigers en personeel hebben daarin gelijklopende belangen.
Investeren
Daarvoor moet geïnvesteerd worden in De Lijn in plaats van verder te besparen. De koers van de Vlaamse regering om De Lijn te privatiseren tegen 2020 moet gestopt worden.
Het basisrecht op mobiliteit voor iedereen, dient gegarandeerd te blijven. Dat wil zeggen dat iedereen recht heeft op een reëel aanbod in zijn buurt. Mensen dreigen aan de zijlijn te blijven staan en in vervoersarmoede geduwd. Waar het decreet op basismobiliteit dat recht nog in de praktijk bracht, vormen de plannen rond basisbereikbaarheid een gevaar voor de mobiliteitsgarantie van elke burger.
VRT Nieuws wil op deredactie.be een bijdrage leveren aan het maatschappelijk debat over actuele thema’s. Omdat we het belangrijk vinden om verschillende stemmen en meningen te horen publiceren we regelmatig opinieteksten. Elke auteur schrijft in eigen naam of in die van zijn vereniging. Zij zijn verantwoordelijk voor de inhoud van de tekst.