Tien Nobelprijzen voor elf Belgen
1904: Instituut voor Internationaal Recht, Gent (Vrede)
In 1904 ging de Nobelprijs voor de Vrede naar het Instituut voor Internationaal Recht in Gent. Dat was opgericht in 1873 na de Frans-Duitse Oorlog en ontwierp juridische regels voor internationale betrekkingen. Het was de voorloper van het Internationaal Hof van Justitie in Den Haag.
1909: Auguste Beernaert (Vrede)
De katholieke politicus Auguste Beernaert (1829-1912) was niet alleen premier en Kamervoorzitter, hij was ook een bekend pacifist en voorvechter van de mensenrechten. Zo kwam hij in botsing met koning Leopold II over de behandeling van zwarten in de Congo Vrijstaat. Beernaert was ook de drijvende kracht achter enkele internationale vredesconferenties.
1911: Maurice Maeterlinck (Literatuur)
Maurice Maeterlinck (1862-1949) was dichter, toneelschrijver en vertaler en -omdat hij uit de gegoede Gentse bourgeoisie kwam- schreef hij vooral in het Frans.
1913: Henri La Fontaine (Vrede)
De jurist Henri La Fontaine (1854-1943) was een voorvechter van vrede, het internationalisme, het universeel stemrecht, het recht van elk kind op onderwijs en de rechten van vrouwen en arbeiders. Hij zat in het parlement voor de Belgische Werkliedenpartij. In 1913 kreeg hij de Nobelprijs voor de Vrede.
1919: Jules Bordet (Geneeskunde)
Jules Bordet (1870-1961) kent u wellicht van het naar hem genoemde Brusselse metrostation. Hij kreeg in 1919 de Nobelprijs voor Geneeskunde wegens zijn werk als immunoloog en microbioloog aan het Pasteur Instituut in Parijs. Daarna stichtte hij het Pasteur Instituut in Brussel.
1938: Corneille Heymans (Geneeskunde)
Voor een tweede Belgische Nobelprijs voor Geneeskunde was het wachten op Corneille Heymans (1892-1968) in 1938. Aan de Gentse universiteit richtte hij een onderzoekscentrum voor farmacologie op, waar onder meer Paul Janssen van Janssen Pharmaceutica zijn opleiding volgde. Hij kreeg de prijs voor zijn onderzoek naar lichaampjes die het hart en de hersenen feedback geven over het zuurstofgehalte.
1958: pater Dominique Pire (Vrede)
De dominicaan Dominique Pire (1910-1969) werd in 1958 bekroond met de Nobelprijs voor de Vrede voor zijn inzet voor vluchtelingen tijdens en na de Tweede Wereldoorlog en zijn strijd voor zijn menselijke waardigheid. Hij lag aan de basis van de organisatie Vredeseilanden.
1974: Albert Claude en Christian de Duve (Geneeskunde)
De Luiks-Amerikaanse onderzoeker Albert Claude (1899-1983) en Christian de Duve (1917-2013) deelden in 1974 de Nobelprijs voor Geneeskunde met de Roemeense Amerikaan George Emil Palade voor hun onderzoek naar de werking van cellen.
1977: Ilya Prigogine (Scheikunde)
De in Rusland geboren, maar tot Belg genaturaliseerde Ilya Prigogine (1917-2003) reeg als scheikundige, maar ook soms werkend als filosoof, de prijzen aan elkaar. In 1977 kreeg hij de Nobelprijs voor de Scheikunde voor zijn bijdrage tot de thermodynamica van niet-evenwichtsprocessen. Samen met Isabelle Stengers schreef hij in 1980 het boek "La nouvelle alliance" of "Orde uit chaos".
2013: François Englert (Fysica)
Deeltjesfysicus François Englert (°1932) deelt de Nobelprijs voor Fysica met de Brit Peter Higgs voor hun voorspelling van het higgs-boson, een deeltje dat andere deeltjes massa geeft. Englert kwam in 1964 tot die bevinding samen met zijn collega Robert Brout, die enkele jaren geleden overleden is. Het bestaan van het higgs-boson werd in juli vorig jaar aangetoond in de deeltjesversnellers van het CERN in Genève en die van het Fermilab in Chicago in de VS.