Sluit niet langer de ogen voor islamisme - Darya Safai

Darya Safai is vrouwenrechtenactiviste, oprichtster van de actiegroep 'Let Iranian women enter their stadiums' en auteur van het boek 'Lopen tegen de wind'.

Seculiere intellectuelen die in het Midden-Oosten slachtoffer waren van het islamisme, waarschuwen ons daar al jaren voor. Maar hun stem werd niet gehoord. Diplomatie en economische belangen zijn voor de westerse regeringen blijkbaar nog altijd belangrijker dan respect voor de mensenrechten en de strijd tegen fundamentalistische dictaturen. Ik aarzel niet om die een even groot gevaar te noemen voor de wereldvrede en onze veiligheid als destijds het nazisme en het communisme.

Voor de aanslagen van 9/11 brachten vertegenwoordigers van de Afghaanse taliban een bezoek aan de Verenigde Staten, om daar de aanleg te bepleiten van een gaspijp tussen Turkmenistan en de Golf van Oman, via Afghanistan uiteraard. 9/11 maakte een einde aan die onderhandelingen maar op dat moment dachten de westerse landen dus echt dat de taliban hen zouden kunnen bijstaan in hun strijd tegen de Islamitische Republiek Iran (IRI). Is het niet cynisch dat het Westen vandaag op de IRI rekent om IS (Islamitische Staat: wat is het verschil?) mee aan te pakken? Men probeert ons wijs te maken dat de IRI een evenwichtig land is, in staat om grote contracten te tekenen en deals te sluiten met het buitenland. Zijn we dan vergeten dat de IRI de geboorteplaats is van de politieke islam zoals die sinds de revolutie van 1979 in verschillende landen wortel heeft geschoten? Dat de IRI tal van grote terreuracties heeft gesteund in Frankrijk, Argentinië en op zoveel andere plaatsen?

Er bestaat geen goed of slecht islamisme, zoals er ook geen goed of slecht racisme bestaat. Het Westen mag niet langer de ogen sluiten voor politieke en sociale wantoestanden onder het mom van religie. Zeker niet in onze geglobaliseerde wereld. Zoals bepaalde ziektes, financiële en milieuproblemen geen grenzen kennen, zo verspreidt ook het islamisme zich over de wereld. Landen als Syrië (waar al vier jaar elke dag gemiddeld 150 mensen vermoord worden) en Irak zijn ware kweekvijvers geworden voor extreme islamisten. Die moeten we uiteraard dringend droogleggen.

Maar als we de problemen bij de wortel willen aanpakken, moet niet alleen onze buitenlandpolitiek herzien worden. De meeste terroristen die aanslagen plegen in Europa zijn hier geboren en getogen. Hoe komt het dat de Europese gemeenschap haar eigen waarden niet aan hen kan doorgeven? Wat zegt dat over hun achtergrond en opvoeding? Zou het kunnen dat ze zich zo sterk gediscrimineerd en gemarginaliseerd voelen dat ze een radicaal andere identiteit opzoeken met behulp van een paar middelen en centra in Europa die zo’n gedachtegoed verspreiden? (Volgens de burgemeester van Molenbeek zijn er van de 40 moskeeën slechts 4 erkend.)

We moeten die vicieuze cirkel doorbreken. Een betere relatie opbouwen met die jongeren, en alle vormen van racisme bestrijden. Samen strijden tegen racisme en extremisme zal meer kracht, geloofwaardigheid en legitimiteit geven aan de strijd tegen het islamisme. Men zal meer steun krijgen voor deze strijd en tegelijkertijd maakt het de overdracht van de universele waarden naar andere gemeenschappen gemakkelijker. De jongeren opvoeden tot kritische burgers met een open blik op de wereld, zoals we dat ook met onze 'eigen' kinderen doen.

Vandaar mijn recente oproep om met name het godsdienstonderwijs in onze scholen drastisch te hervormen. Ik ben zelf opgegroeid in een islamitische dictatuur en wil de kinderen op de scholen persoonlijk vertellen over de uitwassen van dat systeem. Over de alomtegenwoordige discriminatie van vrouwen als hoeksteen van het extremisme, ook de reden waarom ik vorig jaar de actiegroep 'Let Iranian women enter their stadiums' heb opgericht. Probeer dat maar eens uit te leggen aan een meisje van hier, dat ze niet naar de Rode Duivels mag gaan kijken omdat ze van het vrouwelijk geslacht is.

Ik wil het ook hebben over de volstrekte afwezigheid van de vrije meningsuiting in de IRI, en de dagelijkse dwang van de sharia, de religieuze wetgeving. Het wordt hoog tijd dat onze kinderen geconfronteerd worden met die verschrikkelijke realiteit, en zich zo een helder beeld kunnen vormen van de misdaden van het islamisme. In de hoop dat ze later bewust zullen kiezen voor het pad van vrede en verdraagzaamheid.