"Dit arrest is de stille begrafenis van de wrakingsgrond"

In een proces tegen dertien vermoedelijke Syriëstrijders en ronselaars uit Maaseik, eiste de verdediging dat de rechters van de zaak zouden worden gehaald. Dit omdat de magistrate van het federaal parket even samen met de rechters in de beraadslagingskamer was geweest. “Men noemde dit vroeger wel eens de heilige grond, waar noch een advocaat noch een parketmagistraat mee naar binnen gaat”, klinkt het bij Pol Vandemeulebroucke, de advocaat die het wrakingsverzoek indiende. Door de aanwezigheid van de parketmagistrate zou er volgens hem een schijn van onpartijdigheid zijn gewekt.

Het Brusselse hof van beroep was het hier tot tweemaal toe mee eens, maar Het Hof van Cassatie dacht er twee keer anders over. De parketmagistrate had enkel kort gebruik gemaakt van de telefoon in de beraadslagingskamer en had “buiten een beleefdheidsgroet” niet met de rechters gesproken, dus was er volgens cassatie geen enkel probleem.

Nu was het aan het hof van beroep in Antwerpen om over het wrakingsverzoek te oordelen. Daar oordeelde men dat “het louter samen vertoeven van de parketmagistrate en de rechters in de beraadslagingskamer, onvoldoende is om een schijn van partijdigheid te wekken.” Het Hof wijst ook op het feit dat de rechters en de parketmagistrate niet met elkaar hebben gesproken over de zaak en dat de verdediging het tegendeel niet kan aantonen.

De advocaat die het wrakingsverzoek indiende, begrijpt de uitspraak niet. “Hoe kan ik dat nu in godsnaam gaan bewijzen? Moet ik die beraadslagingskamer dan gaan afluisteren? Ik kan dat nooit bewijzen. Dit arrest is de stille begrafenis van de wrakingsgrond”. De verdediging bekijkt of een derde cassatieberoep juridisch nog mogelijk is.