Japanse religieuze site die vrouwen bant, wordt Werelderfgoed
Het Werelderfgoedcomité van de Unesco, de wetenschappelijke en culturele organisatie van de Verenigde Naties, vergadert momenteel in de Poolse stad Krakau. Ze beslissen er onder meer over de status van culturele en/of historische sites.
Opvallende nieuwkomer: het Japanse eiland Okinoshima, een historische religieuze site, waar vrouwen niet welkom zijn. Het afgelegen, bergachtige eilandje in het zuiden is een heiligdom van de shinto-religie, een traditionele Japanse godsdienst. In de 17e eeuw werd er een schrijn gebouwd om gebouwd om te bidden voor de veiligheid van de Japanse zeevaarders.
Slechts één keer per jaar is het eiland toegankelijk voor bezoekers, slechts 200 mensen worden toegelaten. En dan nog enkel mannen, vrouwen worden gebannen. Voor mannen een voet op het eiland mogen zetten, moeten ze zich uitkleden en een reinigingsritueel ondergaan. Als ze het eiland weer verlaten, mogen ze geen souvenirs meenemen of details van hun bezoek aan het schrijn bekendmaken.
Al lang voor de bouw van het Okitsu-schrijn, werd Okinoshima gebruikt voor rituelen, onder meer gebeden voor schepen die te water gingen, schrijft de Japan Times. Het eiland herbergt duizenden artefacten die meegebracht werden als geschenk uit overzeese reizen, onder meer gouden ringen uit het Koreaanse schiereiland.
Nog enkele nieuwe Werelderfgoed-sites
Lake District, Engeland (Groot-Brittannië)
Het nationaal park Lake District, in het noordwesten van Engeland is een bergachtig gebied met kenmerkende valleien. "De combinatie van natuur en mens creëerde een harmonieus landschap waarin de bergen weerspiegeld worden in de meren", klinkt het bij de Unesco. "Grootse huizen, tuinen en parken zijn bewust aangelegd zodat ze de schoonheid van de streek nog vergroten." In de 18e eeuw verwierf Lake District grote bekendheid door kunstenaars uit de Romantische stroming. Dichters als William Wordsworth en Samuel Coleridge, maar ook schilders en beeldhouwers brachten het tot leven in hun kunstwerken.
Valongo Wharf Archeological Site (Brazilië)
De oude scheepswerf van Valongo, in Rio de Janeiro, ligt in het historische havengebied, in het centrum van de stad. Valongo werd begin 19e eeuw gebouwd en gebruikt als draaischijf voor de handel in Afrikaanse slaven. Naar schatting 900.000 Afrikanen kwamen in Zuid-Amerika aan via de haven van Valongo. Het is de belangrijkste fysieke "restant" van de de aankomst van Afrikaanse slaven op het Amerikaanse continent.
Hebron (Palestijnse gebieden)
In Hebron staat een heiligdom dat moslims kennen als de Ibrahimi-moskee en Joden als de Tombe van de Patriarchen. Unesco erkent de oude stad als Palestijns erfgoed, niet als Israëlisch, wat Israël niet blij stemt. In de stad wonen enkele honderden Joodse kolonisten te midden van ongeveer 200.000 Palestijnen.
Ongerepte beukenbossen (Europa)
De ongerepte, oeroude beukenbossen laten zien wat voor impact de beuk heeft gehad op de natuur in Europa, zegt de Unesco. Er staan bossen op uit Albanië, Bulgarije, Italië, Kroatië, Oekraïne, Oostenrijk, Roemenië, Slovenië en Spanje. Ook een deel van het Zoniënwoud hoort daarbij.
Yazd (Iran)
Het centrum van de Iraanse stad Yazd staat bekend om zijn Perzische architectuur. De stad is meer dan 5.000 jaar oud. "Yazd bleef door zijn afgelegen ligging in de woestijn gevrijwaard van modernisering die vele andere traditionele steden vernielde", zegt de Unesco. Yazd ligt bovendien op de oude Zijderoute en komt voor in de reisverslagen van Marco Polo. Yazd is ook het centrum van het zoroastrisme, de oude godsdienst van Iran die door de profeet Zarathoesthra gesticht zou zijn.
