Tamino debuteert op Rock Werchter: "Dit vergeet ik nooit meer"

Wie op zoek is naar memorabele festivalmomenten, rept zich best vroeg op de middag al naar The Barn. Herinner je het debuut van Oscar and the Wolf, op die snikhete dag editie 2014 met palmbomen op het podium, of pletwals Bazart vorig jaar, met de gouden confettibom als apotheose. Dit jaar is hét Belgische debuut er eentje met een pak minder tierlantijntjes: Tamino. Amper een half jaar geleden opgepikt in de Studio Brussel-talentenjacht "De nieuwe lichting", intussen al een EP uit én druk aan het touren in België en Nederland.

Dat de 20-jarige Antwerpenaar nog moet wennen aan alle aandacht, is duidelijk wanneer hij op het podium verschijnt. Schuchter kijkt hij voorzichtig de goedgevulde Barn in. Bindteksten blijven beperkt tot "dank u" en "merci". In een sobere podiumoutfit (wit hemd en zwarte broek) en met een tweekoppige band achter zich gaat alle aandacht naar zijn bijzondere stem, en de oosterse invloeden in zijn muziek.

(lees voort onder de foto's)

Tamino speelt de 5 nummers van zijn EP, waaronder singles "Cigar" en onvermijdelijke afsluiter "Habibi". Als u zich afvraagt of hij de hoge noten die u op de radio hoort ook live haalt: jawel, met gemak zelfs. Als er al zenuwen door zijn keel gieren, dan is daar - op zijn verlegen blik na - weinig van te merken. 

De ontroering volgt vanzelf uit de melancholische sound en de stevige drumlijnen in deze meeslepende luistermuziek. Tamino vertelt het verhaal van zijn nummers bovendien met zijn expressieve gezicht. Mooi om te zien.  

Eén uitspatting in de set: een cover van Arctic Monkeys-klassieker "Bet you look good on the dancefloor". Geen versie om je dansbenen bij los te schudden, wel eentje die je doet wegdromen. Festivalgangers die een plekje in The Barn hebben veroverd zijn getuige van iets bijzonders. "Dit ga ik nooit meer vergeten", klinkt het bij Tamino zelf na het laatste akkoord.

"Het was echt fantastisch, nog beter dan ik had durven hopen", vertelt hij ons een klein uurtje na het optreden, met een pistolet in de hand. "Ik kan moeilijk beschrijven hoe het voelde, want ik had niet zó veel volk verwacht op het vroege uur, zeker niet als je de capaciteit van die tent kent (14.000 mensen, ofwel een klein Sportpaleis, nvdr)", zegt hij lachend. ""Dan is een mens even zijn kluts kwijt."

"Het applaus was niet normaal: ik ben alle toeschouwers enorm dankbaar voor hun energie. Alles was gemoedelijk en warm. Ik had het gevoel dat iedereen mee was, en dat ik mijn ding kon doen. Toen iedereen bij ons nieuw, sneller nummer begon mee te klappen op de drumbeat, kreeg ik zelf even kippenvel." In het publiek stonden ook enkele bekende gezichten voor Tamino. "Op de eerste rijen stonden veel vrienden en familie met bordjes met daarop "Tamijn, we love you". Dat is mijn bijnaam."

Nooit eerder was hij zo zenuwachtig voor een optreden, zijn grootste ooit. "Ik heb dat zelden voor een show, maar vanmorgen kon ik niet eten. Ik heb veel gerepeteerd met de band, en nog een nieuw nummer ingestudeerd. En ik heb voor het eerst een wit hemd aan, in plaats van altijd zwart, al weet ik zelf niet goed waarom", zegt hij. "Dit was overdonderend, maar even leuk als een intieme show voor 250 mensen."

Vanavond gaat Tamino zelf nog naar James Blake en Radiohead kijken, later deze zomer speelt hij nog op verschillende festivals. Dit najaar staat hij in de Ancienne Belgique.