Wil Europa de manier waarop we frieten bakken verbieden?
N-VA-minister van Toerisme Ben Weyts vreest dat onze manier van frietenbakken dreigt te verdwijnen. Aanleiding van zijn bezorgdheid is het voornemen van Europa om acrylamide in ons voedsel terug te dringen. Dat is een chemische stof die vrijkomt bij verwarming van onder meer aardappelen. Europa wil daarom bepaalde regels opleggen bij het bereiden van voedsel. Zo zouden aardappelen eerst moeten worden geblancheerd.
Maar dat is volgens Weyts in strijd met onze frietcutuur. Daarbij worden frieten traditioneel twee maal afgebakken. "Die frietcultuur willen we vrijwaren", zegt Weyts, die daarom Europees commissaris Vytenis Andriukaitis, bevoegd voor Gezondheid en Voedselveiligheid, een brief schreef. "Het zou zonde zijn als de Europese Unie deze hemelse culinaire traditie zou verbieden", aldus Weyts in zijn brief over het voornemen om het blancheren van aardappelen in de toekomst te verplichten.
Met hun "gezondheidsfetisjisme" staat Europa ver van de dagelijkse realiteit, aldus nog Weyts over de plannen van de Europese Commissie.
"Agitator"
Europarlementslid Bart Staes is niet te spreken over de uitspraken van Weyts. Volgens hem gaat de N-VA'er tekeer "als een eurosceptische agitator, niet als beleidsvoerder". Staes wijst erop dat de gesprekken rond het kankerverwekkende acrylamide al maanden lopen, dat de Commissie "zeer omzichtig" te werk gaat en dat de voedselsector ten volle betrokken wordt via een brede consultatie.
"Dat Weyts nu als een olifant in een porseleinenkast met één welgemikte one-liner het hele debat letterlijk vergiftigt en de strijd voor een betere bescherming tegen kanker op een polemische wijze in gevaar brengt, is onaanvaardbaar", oordeelt Staes. "In het Verenigd Koninkrijk werden dit soort halve waarden en hele leugens wekelijks uitgestrooid in de zondagskranten en de tabloids. Het waren dit soort artikels die mee zorgen voor de Brexit-stemming vorig jaar."
Het groene Europarlementslid benadrukt nog dat Weyts als minister middelen genoeg heeft om via zijn administratie en de Belgische diplomatie het debat te voeren in de overlegorganen met de Commissie, de voedingssector, de belangengroepen, het Europees Parlement en de lidstaten.
