De 5 boeken die het leven van pedagoog Pedro De Bruyckere hebben veranderd

Op de vraag wat boeken betekenen in het leven van pedagoog Pedro De Bruyckere is het antwoord simpel: "Alles." Een belangrijk deel van zijn werk en ontspanning heeft met lezen te maken.

Zoals veel mensen heeft ook hij de evolutie gekend van veel fictie lezen naar non-fictie. "Ik heb getwijfeld of ik niet voor mijn geloofwaardigheid enkele belangrijke literaire werken zou vermelden." Ook die las hij, maar ze veranderden minder concreet zijn leven dan de boeken die hij hieronder aanhaalt. Al komt, bijvoorbeeld, Bint van Borderwijk wel dicht in de buurt. "Maar dat is niet erg. Niet elk boek moet je leven veranderen. Want geef toe: dat zou pas vermoeiend zijn."

Het boek dat letterlijk het leven van De Brucykere het meest heeft veranderd, heet "Jongens zijn slimmer dan meisjes". Dit boek schreef hij samen met Paul Kirschner en Casper Hulshof. Maar het zou er nooit gekomen zijn zonder het boek van Lilienfeld over mythes in de psychologie. "Toen ik er in las over het feit dat leerstijlen niet bestaan, was mijn eerste reactie: dat is één mening." Toen hij een ander boek las, "Why don’t students like school" van Daniel Willingham, waarin ook deze cognitief psycholoog bevestigde dat leerstijlen een mythe zijn, geloofde hij het nog steeds niet.

"Ik ben dan de verschillende bronnen die beide boeken gebruiken, beginnen checken en inderdaad. Het was mijn eerste eigen mythbust-onderzoekje. Ondertussen doen Paul, Casper en ikzelf het heel vaak en bracht het mezelf letterlijk over de hele wereld met de vertalingen van ons boek."

"Dit boek is mijn oudste herinnering van ’s avonds stiekem het licht weer aandoen om te lezen nadat mijn grootouders in bed lagen. Ik moest het uitlezen. Ik moest weten hoe het eindigde."

Als kind verslond De Bruyckere reeksen als "Pim Pandoer", "Biggles", "Frank Distel", enzovoort. "In mijn opleiding later ontdekte ik dat dergelijke jeugdliteratuur ‘shunt’ wordt genoemd, wat niet noodzakelijk een positieve term is. Maar deze boeken zorgden ervoor dat ik in mijn jeugd er begon te lijken om Achille van den Branden uit het verhaal van Tom Lanoye, over een jongen die alle boeken ter wereld wou lezen. Niet dat ik zo snel kon en kan lezen als Achille, maar ik heb boeken verslonden. Totdat ik muziek begon te spelen."

"Het begon met de eerste tonen die meester Frank van het tweede leerjaar speelde op zijn gitaar. Ik was verkocht. Ik wou ook muziek maken." Het duurde nog zeer lang vooraleer De Bruyckere zelf zou kunnen spelen. Op zijn 100 dagen ging hij niet naar het schoolfeest, maar kocht hij met al zijn spaarcenten een gitaar en een stembakje. "Het was mijn manier om te vieren dat ik binnenkort zou afzwaaien van het secundair onderwijs."

Jarenlang heeft hij daarna minstens twee uur per dag geoefend. "Mijn gitaar ging overal met me mee en gaandeweg werd ik nieuwsgieriger naar de geschiedenis van het instrument." Hij wou alles weten over Leo Fender, Gibson, Rickenbacker. "Het is misschien een rode draad: elk boek leidde tot een zekere gulzigheid. Dit boek van Deke Dickerson is enkel geschikt voor freaks die al alle gewone boeken over gitaren hebben verslonden. Het gaat over gitaararcheologie. Over schatten op zolder, maar ook over de obscuurste bouwers die ooit mee aan de wieg stonden van de elektrische gitaar."

"Dit gezegd zijnde, als iemand me ooit op RC Allen wil laten spelen of een gitaar van Harvey Thomas: je weet me te vinden."

Waarom is Neil Young meer authentiek dan Billy Joël? Waar komt onze obsessie met figuren als John Lennon of Kurt Cobain vandaag? Het zijn slechts enkele vragen die in dit boeken worden uitgewerkt. De Bruyckere ontdekte dit boek als muziekliefhebber, maar het effect was veel, veel groter.

"Binnenkort verdedig ik mijn doctoraat over authenticiteit in het onderwijs. Oorspronkelijk zat er een laag in mijn onderzoek rond populaire cultuur in de klas, meer bepaald over het gebruik van popmuziek in het onderwijs. Dit boek van Barker en Taylor deed me bewust nadenken over een cruciaal deel van mijn onderzoekswerk: je kan niet weten of iemand al dan niet authentiek is. Het gaat over authentiek overkomen." Later ontdekte De Bruyckere het belangrijkere werk "Creating country music: fabricating authenticity" van Richard A. Peterson. "Hij is zowat de grondlegger van dit inzicht in de populaire muziek."

"Terwijl ze beiden nog nauwelijks in het eindresultaat voorkomen, zou mijn doctoraat er helemaal anders hebben uitgezien zonder deze twee boeken."

Je kent misschien Arnold Rypens en "The originals" van de verschillende radiobijdragen de voorbije decennia. Waar komt een song vandaag? Wie schreef het origineel? Van wie pikte Led Zeppelin "Stairway to heaven"? En van wie de rest van hun catalogus?

"Het boek is een naslagwerk dat ik tot jolijt van mijn vrouw letterlijk van A tot Z las. Het zette me aan om ook zelf op zoek te gaan naar de originele opnames. Ik wou horen hoe songs evolueerden. Welke nieuwe betekenissen kunnen ontstaan door nieuwe versies." Het leerde De Bruyckere anders luisteren naar muziek en anders kijken naar artiesten. Het vormde hem ook als muzikant en producer. "Maar het zorgde ook voor een centraal thema binnen mijn lessen over jongerencultuur: everything is a remix. Onder die titel bestaat er trouwens ook een zeer mooie vierdelige documentairereeks, die ik alleen maar kan aanbevelen."