Cherie Blair: "Hoe kon ik toch zo stom zijn geweest?"
De foto bleef alvast Cherie Blair-Booth haar hele leven achtervolgen. Het was vooral een foto die men niet van haar verwachtte, omdat ze nogal op haar uiterlijk gesteld was. Vele jaren later zou ze bijvoorbeeld alle moeite hebben om de kosten van haar privékapper aan de partijtop te verantwoorden. Maar de kapper, die was ver weg op die bewuste ochtend van 2 mei 1997.
Booth: "Het was half 7 ’s ochtends toen we terug thuis waren. Ik probeerde te slapen, maar omstreeks 8 uur rinkelde de deurbel. Omdat onze slaapkamer naast de voordeur ligt, hoorde ik een agent en een bloemenbezorger duidelijk praten. Ik riep met de vraag of ze de bloemen aan de deur konden laten staan. Maar dat mocht niet van de agent. Ik vermoed dat hij schrik had dat er iets zou ontploffen. En dus opende ik de deur." (The Guardian, mei 2015)
"Ik was nog half aan het slapen toen ik de deur opende. Eerst zag ik de besteller, en dan pas zag ik al die fotografen. Ik dacht onmiddellijk: "Oh my God!" en duwde snel de deur weer dicht. Het was duidelijk niet zo’n dag zoals alle andere. Hoe kon ik toch zo stom zijn geweest?" (BBC Radio 4, april 2015)
"Het was ook de eerste keer dat er een agent voor onze deur stond gestationeerd. Toen die dus aanmaande de deur te openen, deed ik dat onverwijld. Zonder over de gevolgen na te denken." (BBC)
"Dat was zo’n gigantische blunder. Er volgden een massa lichtflitsen. Slechts enkelen slaagden in een foto. Zoals Mathieu Polak (die de bewuste foto maakte, nvdr), die verdomd veel geluk had." (The Guardian)
Polak: "Ik was de enige fotograaf die op een trapladdertje stond, recht voor de deur. Toen we de bestelwagen zagen arriveren, was onze eerste vraag: "Wie bestelde die bloemen? Iemand van de aanwezige fotografen?" (De bloemen werden besteld door een schooltje in de buurt van het huis van de Blairs, nvdr) Toen de deur dan geopend werd, heb ik 4 foto’s kunnen nemen. Mijn gedachte onmiddellijk daarna was: "Ik zou niet graag hebben dat iemand me zo zou fotograferen!"" (BBC)
Booth: "Dat was ook mijn gedachte. Het was in ieder geval een realistische foto van iemand die met gekapte haren naar bed gegaan is, maar die er daarna helemaal vormeloos uitzien." (BBC)
"Nee, we hadden niet veel gedronken de dag ervoor. Het was allemaal nogal hevig: wachten op de uitslag, te horen krijgen dat we voor liggen. Er was gewoon geen tijd om te drinken." (The Guardian)
Polak: "Tijdens de verkiezingscampagne hadden de fotografen allemaal gelijkaardige foto’s. Maar deze foto was helemaal anders. De Blairs werden totaal anders geportretteerd dan we gewoon waren. Dat was het opvallendste, want de foto zelf kan je moeilijk een meesterwerk noemen. Het was niet meer dan een goede nieuwsfoto." (BBC)
Booth: "Het ergerde me enigszins dat media beweerden dat ik iets nylonachtigs droeg. Terwijl het ging om een katoenen nachtpon van hoge kwaliteit. Eentje die ik speciaal voor de verkiezingscampagne gekocht had. We reisden immers veel en er waren altijd wel medewerkers die onze slaapkamer binnenwandelden. De pon was veel chiquer dan je zou verwachten van een moeder van drie." (The Guardian)
"Voor mij was deze foto het moment dat ik me realiseerde waarin ik terechtgekomen was. Tot dan hadden we er zelfs over gepraat om in ons eigen huis in Islington te blijven wonen. Maar alle media-aandacht, tot ergernis van onze buren, toonde aan dat dat niet mogelijk was. Het volgende weekend verhuisden we naar Downing Street." (The Guardian)
"Als ik die foto nu terugzie, dan voel ik me gekwetst. Terwijl anderen het een erg menselijke foto vinden. Als ik dan toch één advies heb? Doe nooit de deur open in je slaapkledij." (The Guardian)