Maerevoet: "Ik ben mijn vader en grootvader kwijt. Daar kan geen 35.000 euro tegenop"

Vandaag is voor het hof van beroep de uitspraak gevallen in het asbestproces: Eternit werd ook nu veroordeeld, maar de schadevergoeding werd fors verlaagd. "Van 250.000 euro naar 25.000 euro. Het gaat niet om het geld, het gaat over mensen die al jaren weten dat ze iets misdadig doen en dat dan nog jaren blijven doen. Ik ben teleurgesteld omdat het pure maffia is. Wat is een mensenleven waard?", reageert actrice Maerevoet, die zelf haar vader en grootvader verloor aan de gevolgen van asbest, in "Van Gils en gasten".

De actrice verloor zelf haar vader en grootvader aan de gevolgen van asbest. Het proces komt op die manier heel dichtbij. 

"Mijn grootvader is acht jaar geleden gestorven aan asbestose. Bij asbestose zit de asbest in de longen zelf. Hij werkte in de treinstellen, waar hij zetels opnieuw moest bekleden. Om dat te doen, moest hij de vloeren uitbreken. Daarbij komt er van alles los, wat hij de hele tijd ingeademd heeft." Hij wist al lang dat hij aan asbestose leed. "20 jaar voor zijn dood kwam na een auto-ongeval aan het licht dat hij asbest in zijn longen had. Maar met asbestose kan je nog lang leven, in zijn geval 20 jaar."

Het verhaal van haar vader is anders. Hij overleed twee jaar geleden aan longvlieskanker, de kanker die je alleen krijgt door het inademen van asbest. "Als jong manneke speelde hij met de Chiro altijd aan de vaart in Tisselt. Naast Eternit lagen schroothopen met materiaal dat ze niet meer gebruikten. Die kinderen wisten van niets en speelden daar gewoon op. Ze hebben dat dus van jongs af aan ingeademd."

"Mijn papa wist van dag 1 dat er een dolk boven zijn hoofd hing"

Thomas Vanderveken getuigde gisteren al in "De afspraak" hoe zijn vader uitgeteerd werd door de vreselijke ziekte en ook uit de getuigenis van Maerevoet komt hetzelfde naar voren. "Op een dag, toen mijn papa aan het werken was in de tuin, had hij last. Hij moest hoesten, had steken in zijn zij... Toen hebben ze ontdekt dat hij vezels in zijn longvlies had. Dat is onherroepelijk."

Uiteindelijk koos hij voor euthanasie. "Mijn papa was 62 toen hij stierf. Hij wou fysiek niet tot op het einde aftakelen. Maar zijn mentale pijn was eigenlijk nog veel erger. Hij wist van dag 1 dat er een dolk boven zijn hoofd hing. Longvlieskankerpatiënten leven gemiddeld nog tussen één à anderhalf jaar, hij heeft uiteindelijk 14 maanden geleefd. Sommige mensen denken dan: "Ik haal alles uit het leven", maar hij kon dat niet. Hij is mentaal volledig gecrasht."

Na zijn dood, deed de familie beroep op het asbestfonds, een overheidsfonds dat schadevergoedingen aan asbestslachtoffers geeft op voorwaarde dat er geen gerechtelijke stappen worden gezet. "Mijn vader wilde dat wij dat deden." De familie kreeg uiteindelijk 35.000 euro. 

"Een doofpotoperatie", noemt Maerevoet het fonds. "Eigenlijk is dat zwijggeld. Ik ben mijn vader, mijn grootvader kwijt. Daar kan niks tegenop. Geen 35.000 euro, niks. Het gaat om mensenlevens. De fabrieken hadden ermee moeten stoppen op het moment dat ze wisten dat het giftig was."

"Iedereen kan nog sterven aan asbest"

Maerevoet ziet de toekomst niet bijster positief in. "De incubatietijd is 40 jaar. Ze verwachten dus binnenkort nog een piek van asbestslachtoffers. En ook nu nog zit er overal asbest. Alle gebouwen zitten vol. Ook mijn balkon op mijn appartement bijvoorbeeld. Als je dat begint uit te breken... Iedereen kan dat nog inademen, iedereen kan eigenlijk nog sterven aan asbest."

Bekijk het volledige gesprek in "Van Gils & Gasten":

Meest gelezen