Geluidshinder door vliegtuigen: hoe wordt het gemeten en verdragen we 's nachts minder?

Een aantal meetstations staan direct in de buurt van de luchthaven. Deze worden beheerd door de luchthaven, de Dienst Leefmilieu van de Vlaamse Gemeenschap en het Brusselse IBGE. Dat zijn geautomatiseerde stations die constant het geluidsniveau meten. Bij een duidelijke geluidspiek wordt gekeken op de radar welk vliegtuig op dat moment precies overvliegt.

Bij hinder moet je een onderscheid maken tussen de ogenblikkelijke en retrospectieve hinder. De eerste wordt bij de officiële metingen van geluidshinder niet weerhouden. De retrospectieve hinder over een heel jaar is wel belangrijk in deze kwestie. We gebruiken enkel een gemiddeld geluidsniveau over het jaar.

Volgens wetenschappelijk onderzoek ondervinden we duidelijk meer hinder van geluidsoverlast ‘s nachts. Het tolerantiepunt voor geluid verschilt ongeveer 10 decibel tussen dag en nacht. Bij de waarden die je ’s nacht opmeet, moet je 10 decibel optellen om een even sterk effect te hebben.

Het is zeer persoonlijk. Er is bijvoorbeeld een factor erfelijkheid van gevoeligheid voor omgevingsgeluiden. Er wordt daarom vooral gesproken van percentages. Bij 55 decibel zal 10% van de populatie zeggen dat er serieus hinder is. Deze grens van 55 decibel wordt op Europees niveau veralgemeend om zogenoemde geluidskaarten te berekenen. Deze gelden niet alleen voor vliegtuigen, maar ook voor treinen en autowegen.

Hier is spijtig genoeg geen eenduidig antwoord voor. Wetenschappers zijn er nog niet volledig uit. De laatste jaren zijn er alsmaar minder luide vliegtuigen en de luidste pieken gaan eruit. Omdat het aantal vliegtuigen toeneemt, is de geluidshinder evenwel een continu karakter gaan krijgen. Bij het meten van geluid blijven we aandacht houden voor beide aspecten.