"Ik ken mensen die clean binnenkomen en hier aan drugs verslaafd raken”
"Ik begin de dag met een tasje koffie om half zeven"
De verenigingen die drugsverslaafden helpen, Katarsis en CAD-Limburg, boden de gevangenisdirectie aan te helpen. Ze richtten een jaar geleden samen een drugsvrije afdeling op, DVA. De gedetineerden zitten in een aparte gang, hebben een eigen wandelkoer en vooral: eigen regels.
Ze moeten minstens halftijds in het werkhuis werken, veel sporten en individuele en groepstherapie volgen. Ze kunnen geen urinecontrole op drugs weigeren en agressie wordt bestraft met verwijdering uit de afdeling. Het is niet verwonderlijk dat die maatregel nog niet toegepast moest worden. De gedetineerden genieten van een losser regime. We konden G.Z. spreken in zijn cel. Een ex-drugsgebruiker en dealer, die vertelt hoe hij zijn dagen en leven in de DVA zin geeft.
"Hier raken mensen verslaafd aan drugs, echt erg”
Drugshandel zorgt voor overlast binnen de muren, en zelfs daarbuiten. De kostprijs van de drugs in de gevangenis is ongeveer de straatwaarde maal drie. En toch tiert de handel welig. Om de drugs binnen te smokkelen worden bezoekers ingeschakeld, al dan niet onder bedreiging van anderen die “buiten” zijn. Binnen zorgt de handel voor onderlinge agressie, afpersing en geweld, soms ook tegen cipiers. Binnen de drugsvrije afdeling wordt niets daarvan getolereerd, en het project blijkt succesvol: na één jaar is nog geen enkel incident van agressie gemeld.
“Niemand zegt graag: ma, pa, ik ben verslaafd.”
Gedetineerde G.Z. is dankbaar dat hij in het project opgenomen is. Hij heeft zijn eigenwaarde kunnen hervinden en kijkt uit naar een toekomst zonder drugs. “Ik zat in een straatje zonder einde,” zegt hij. “Als je verslaafd bent staat je hele leven alleen maar in het teken van opnieuw drugs te kunnen gebruiken. Maar toch duurt het lang vooraleer je kan toegeven dat je verslaafd bent.”