Waarom het parket jaagt op "hoerenlopers" bij "tienerhoertjes" - Dirk Leestmans

In de strijd tegen tienerpooiers - in de volkstaal "loverboys" - kondigde het Antwerpse parket in juni aan dat het voortaan ook de klanten - in de volkstaal "hoerenlopers" - van de minderjarige slachtoffers zou vervolgen. Vandaag werd zo'n "klant" van een gedwongen tienerhoertje veroordeeld tot een celstraf van 1 maand. Collega Dirk Leestmans legt uit waarom het parket op zoek gaat naar die "hoerenlopers".
analyse
Analyse
imago stock&people

Dirk Leestmans is journalist bij VRT Nieuws. Hij werkt vooral voor "Pano" en is gespecialiseerd in gerechtelijke verslaggeving.

Zeg niet "loverboy", maar "tienerpooier"

De schrijnende problematiek van "loverboys" is bekend. Jonge meisjes die zwak in het leven staan, vallen ten prooi aan gewiekste gladde jongens die hen eerst verleiden maar hen dan vrij snel dwingen tot prostitutie.

Om die reden ook stellen diverse organisaties voor niet langer te spreken over "loverboys", een term die te prozaïsch klinkt, maar het ondubbelzinnig te hebben over tienerpooiers, een term die beter de criminele lading dekt. Want minderjarigen seksueel exploiteren is natuurlijk crimineel.

Vooral het Antwerpse en het Gentse parket en hun respectievelijke referentiemagistraten mensenhandel, voeren de strijd tegen deze criminaliteit op. En dat leidde recent tot een aantal opzienbarende processen waarbij forse straffen werden uitgesproken (tot acht jaar opsluiting) voor tienerpooiers. 

Ook de "klant" vervolgen

Het Antwerpse parket kondigde in juni van dit jaar aan nog een stap verder te gaan in haar strijd door zich voortaan ook te richten op de klant. Ook de volwassen man die een minderjarige prostituee bezoekt maakt zich immers strafbaar.

Precies die categorie nam men dus in het vizier, kwestie van de prostitueebezoeker niet enkel te responsabiliseren maar zo nodig ook te criminaliseren.

De intenties van het parket werden op een persconferentie kenbaar gemaakt. Diegenen die zich aangesproken moesten voelen, wisten meteen hoe laat het was.

Parallel aan een aantal dossiers rond tienerpooiers startte men onderzoeken naar de mannen die de minderjarige meisjes bezocht hadden. Dat was nieuws, ook al tracht het parket van Gent al jaren systematisch de klant, die ze beschouwen als een zedendelinquent, ook te betrekken in het onderzoek.

De "klant" laten praten en verklappen

Dat soort onderzoeken verloopt niet makkelijk. Niemand staat te springen een spontane bekentenis te doen en al zeker niet als het gaat over dit soort kwesties. Veel materiële bewijzen zijn er na de feiten niet meer. Telefonieverkeer kan contact aantonen maar daarom nog geen seksueel contact.

Op de meisjes, de slachtoffers, moet men niet te veel rekenen. Die werken vaak onder invloed van drugs en in de mate dat zij hun ‘klanten’ zo veel tijd later nog zouden kunnen herkennen wordt die herkenning niet zelden bezoedeld door drugs.

De bezoekjes speelden zich bovendien vaak af in schimmige hotels waar het komen en gaan ook al niet direct allemaal officieel geregistreerd wordt.

Hoe dan ook, zowel de lokale als de federale politie werkten op dit dossier en zij slaagden er toch in in totaal 93 mannen te identificeren. Ze werden allemaal verhoord. De meeste mannen ontkenden in alle toonaarden of zeiden weliswaar contact te hebben gehad maar ook niet meer dan dat.

De bewijslast in dit soort zaken is dus erg moeilijk. En vandaar wellicht dat van de 93 er uiteindelijk slechts 6 werden doorverwezen naar de rechtbank.

Een eerste uitspraak

In oktober viel er in Antwerpen een eerste uitspraak. Een man van in de vijftig had seksueel contact met twee meisjes opererend onder de nicknames Charlotte en Charissa, respectievelijk 14 en 15 jaar. Voor een ‘triootje’ betaalde hij liefst 700 euro.

De rechtbank tilde zwaar aan de feiten temeer de man zelf expliciet gevraagd had naar de leeftijd van de twee meisjes. Hij voelde zich namelijk aangetrokken tot heel jonge meisjes en legde naar eigen zeggen de grens op 18-19 jaar. De meisjes antwoordden wat de klant wellicht wilde horen: 18 jaar.

Maar de rechtbank aanvaardt dit antwoord niet. Mocht het zo simpel zijn, iedere verdachte van dit soort feiten zou er zich kunnen van afmaken met dat standaardantwoord en niemand zou bijgevolg veroordeeld worden.

"Om zijn eigen seksuele lusten te bevredigen hield beklaagde geen rekening met de psychische en seksuele integriteit van jonge, minderjarige meisjes", zo staat er in het vonnis te lezen. De man kreeg één jaar vrijheidsberoving (met uitstel) en een boete van 100 euro.

Een tweede veroordeling

Merkwaardig genoeg werd in een tweede zaak, uitgesproken een maand later, de lat lager gelegd. Een man ontving bij hem thuis twee keer een vijftienjarige.

Hij had op voorhand een sms gestuurd waarin hij naar haar leeftijd vroeg. Ze antwoordde dat ze 19 was en volgens beklaagde leek het meisje ook deze leeftijd te hebben.

“Uit de aan het dossier gevoegde foto van de minderjarige alsmede uit de omstandigheden waarin de afspraken doorgingen, blijkt dat beklaagde redelijkerwijze geen redenen had om te twijfelen aan de opgegeven leeftijd, zodat in voorliggend dossier sprake is van onoverwinnelijke dwaling en beklaagde moet worden vrijgesproken,” zo oordeelt de rechtbank.

Het is een merkwaardige vrijspraak en het parket kondigde dan ook aan in deze zaak in beroep te gaan.

Pater familias

Terzijde, de rechtbank zegt het niet met zoveel woorden maar impliciet wordt aanvaard dat de betrokkene zich gedroeg als een pater familias. De goede huisvader is een juridisch principe dat ervan uitgaat dat iemand zich redelijkerwijze als een verantwoord persoon gedraagt die alles doet wat nodig is.

Al klinkt het in deze context toch wat vreemd. Een pater familias die prostituees bezoekt/ontvangt...

Eigen schuld, dikke bult

Los van het morele aspect, wat moet je als man doen om bij het bezoek van een prostituee zeker te zijn dat het meisje/vrouw ouder is dan 18?

Leeftijd is niet altijd van iemands gezicht af te lezen en al zeker niet als dat gezicht volgens de regels van het oudste vak ter wereld vakkundig geschminkt is.

De wetgever bepaalde (in de nasleep van de affaire Dutroux) begin jaren 2000 dat de klant een grote verantwoordelijkheid heeft. Als hij (betaalde) seks heeft met iemand moet hij voldoende inspanningen leveren om zich te vergewissen van de meerderjarigheid van het meisje tegenover hem.

En ja, dat betekent à la limite dat hij de identiteitskaart moet vragen.

Meest gelezen