Het is alweer een man en wat voor een man ... - Christine Mussche

Grote verrassing. Gisteren dacht ik aan de titel: "Hillary Clinton president? Eindelijk een vrouw!" En wat denk ik nu? "Het is alweer een man en wat voor een man ..." We kennen het seksisme in zijn gedachten en de klachten over zijn losse handjes. En toch wordt hij president.
opinie
Opinie
Copyright 2016 The Associated Press. All rights reserved.

Christine Mussche is strafpleiter en vooral bekend van zaken rond pedofilie in de Katholieke kerk.

Mogelijk wordt de nieuwe president een vrouw, zo dachten we, en eigenlijk is een beetje sneu dat we dat speciaal vinden. Een (eerste) vrouwelijke president, het zou geen verrassing mogen zijn. Niet het vrouw-zijn telt, wel de competenties en de talenten van de kandidaten.

Vrouwen, ze hebben een lange weg afgelegd, bijna altijd stroomopwaarts. Het strekt hen tot eer dat zij niet versaagden.

Er was een tijd dat vrouwen noodzakelijk alleen in het kraambed lagen of aan de haard vertoefden.

Er was een tijd dat alleen mannen politiek en alleen vrouwen tegen geld de liefde bedreven.

Er was een tijd dat alleen vrouwen moederschapsverlof konden genieten en alleen mannen nachtarbeid mochten leveren.

Er was een tijd dat alleen mannen Koning konden worden.

Er was een tijd dat alleen mannen bekwaam geacht werden advocaat te worden.

Er was een tijd dat alleen mannen zich naar het stemhokje konden begeven en dat zij bepaalden of hun echtgenote een beroep zou uitoefenen of een bankrekening zou openen.

Artikel 10, derde lid van de Belgische Grondwet bepaalt sinds enige tijd een beetje krampachtig en kort door de bocht: De gelijkheid van vrouwen en mannen is gewaarborgd (1).

Het was een lange weg, een bijna honderdjarige reis.

Na het gemeentelijk stemrecht in 1921, kwam het algemeen enkelvoudig stemrecht, dus ook voor vrouwen, er pas in 1948.

Ons huwelijksvermogensrecht kreeg slechts in 1976 oog voor de gelijke rechten van de echtgenote.

Een Europese richtlijn van 1976 gaf de aanzet tot gelijkberechtiging in het arbeidsproces. Werkaanbiedingen voor m/v, ja het was ooit anders (2).

Nadat er eind 1979 in de Verenigde Naties een verdrag werd aangenomen tegen de uitbanning van alle vormen van discriminatie van vrouwen, werd schoorvoetend een inhaalbeweging ingezet op verschillende vlakken.

Sinds 1991 werd in artikel 85 van de Grondwet het Koningschap niet langer voorbehouden aan mannelijke nakomelingen.

Antidiscriminatiewetten allerhande verboden sinds 1999 discriminatie op het vlak van het geslacht.

Sinds de wetten van 2002 zijn vrouwen gegarandeerd vertegenwoordigd op politieke kiezerslijsten.

Sinds 2011 is er een gewaarborgde vertegenwoordiging van vrouwen in bestuursraden van bepaalde vennootschappen.

En als de wetgever onoplettend of achteloos een impliciete discriminatie invoert of overeind laat, kan het Grondwettelijk Hof de misstap rechttrekken, zoals recent nog bij de naamsvoorrang voor kinderen, wanneer ouders het oneens zouden zijn.

Wij, hier te lande, hebben reeds een lange weg afgelegd.

En nu?

Het hoofd van de Roomskatholieke kerk verklaarde onlangs stellig dat vrouwen nooit priester zullen kunnen worden, omdat een heilige voorganger dit recent had betoogd. Het viel onterecht tussen de plooien van het nieuws.

Het leek dan heel mooi nieuws dat Amerika kiest voor een eerste  vrouwelijke president?

Hetzelfde geldt voor de dag dat we niet langer een Belgische premier hebben, maar een première.

Tot zolang, zullen we het dus niet onvermeld laten dat een eerste keer een vrouw president is. We zijn nog steeds samen onderweg. Met opnieuw een man als president en wat voor een man ...

(1) Het EVRM houdt het bij een discriminatieverbod op grond van geslacht, bij het genot van de in het verdrag gewaarborgde rechten en vrijheden (art. 14 EVRM en art. 1 aanvullend protocol nr. 12)

(2) Thans wordt door de overheid, om volledige genderneutraliteit te waarborgen, ofwel verwezen naar “m/v/x” ofwel geen geslachtsaanduiding meer opgenomen.

 

Meest gelezen