Afscheid van de redenaar: de 5 beste speeches van Obama
In het najaar van 2009 wint Barack Obama onverwacht de Nobelprijs voor de Vrede. Critici vinden het nogal vreemd dat de Amerikaanse president -die dan nog geen jaar in het Witte Huis zit- al bekroond wordt. Obama zelf geeft dat ook toe in zijn speech. “Ik ben me bewust van de controverse die is ontstaan door de genereuze beslissing om mij deze prijs toe te kennen”, zegt hij bij het ophalen van zijn prijs in Oslo.
Opmerkelijk is trouwens dat hij bij het in het ontvangst nemen van de Nobelprijs voor de Vrede, de oorlog verdedigt. “Ik kan niet doof blijven voor de bedreigingen aan het adres van het Amerikaanse volk”, zegt hij. “Vrede vergt nu eenmaal opofferingen.” Zo is het volgens Obama soms gerechtvaardigd om geweld te gebruiken “wegens humanitaire redenen” of als landen langdurig hun broek vegen aan het internationaal recht.
Op 4 juni 2009 houdt Obama een historische toespraak in de Egyptische hoofdstad Cairo. Hij belooft er een nieuwe start voor de Verenigde Staten en de moslimwereld. “Ik beschouw het mijn verantwoordelijkheid om tegen stereotypen over de islam te strijden”, zegt hij. Voorts kondigt Obama de terugtrekking van Amerikaanse troepen uit Irak aan tegen de zomer van 2012.
Twee jaar voor de Arabische lente laat de Amerikaanse president met de toespraak een -kortstondige- nieuwe wind waaien door het Midden-Oosten. Zo verwijst hij in zijn toespraak ook naar het vredesproces tussen Israël en Palestina. En met kleine gevolgen, amper 10 dagen later houdt de Israëlische premier Benjamin Netanyahu een toespraak waarin hij voor het eerst pleit voor een tweestatenoplossing.
Hoewel Obama gedurende zijn 8 jaar als president tientallen keren het volk toespreekt na een zoveelste schietincident, zijn weinig toespraken zo memorabel als degene die de Amerikaanse president eind 2012 houdt in Newtown na de dodelijke schietpartij in de Sandy Hook-school. Daarbij vielen toen 28 doden, onder wie 20 kinderen.
“De kinderen die hier gestorven zijn, hadden hun hele leven nog voor zich”, zegt Obama terwijl hij een traan wegpinkt. Het blijft hem frustreren dat ondanks de vele onschuldige slachtoffers het Congres er niet in slaagt om de wapenwetgeving te verstrengen. “Kunnen we oprecht zeggen dat we genoeg doen om onze kinderen -al onze kinderen- te beschermen tegen het kwaad? Ik denk van niet.”
Op de Democratische Conventie afgelopen zomer zijn de Democraten hopeloos verdeeld als ze proberen uit te maken of Bernie -feel the bern- Sanders of Hillary -I’m with her- Clinton zal worden afgevaardigd als presidentskandidaat. Uiteindelijk verzilvert Clinton als allereerste vrouw de nominatie. De zittende Democratische president Barack Obama spreekt nadien zijn partij toe en probeert die als één man achter haar te verenigen, wat overigens maar deels lukt.
Tijdens een van zijn laatste grote toespraken spreekt hij zijn volledige steun uit voor Hillary Clinton. “Er is nog nooit een man of een vrouw zo gekwalificeerd geweest om president te worden als zij”, zegt Obama. Daarnaast haalt hij al even uit naar de Republikeinse presidentskandidaat Donald Trump. “Hij noemt zichzelf een succesvolle zakenman, maar ik ken veel zakenmannen die -in tegenstelling tot The Donald- geen spoor van rechtszaken en bedrog achter zich laten.”
Voor dé speech van zijn presidentschap hebben we moeten wachten tot het voorlaatste jaar van zijn tweede -en dus laatste- termijn. In maart 2015 is Obama aanwezig op de herdenking van “Bloody sunday” in Selma. Dag op dag 50 jaar geleden is daar een mars van zwarte activisten die streden voor gelijke rechten met geweld uit elkaar gedreven door de politie. Het buitensporige geweld dat breed wordt uitgesmeerd in de media, leidt uiteindelijk tot het verbieden van raciale discriminatie bij verkiezingen.
Obama houdt er een toespraak die recht uit zijn hart lijkt te komen. “Onze raciale geschiedenis werpt nog steeds een schaduw over dit land”, zegt de president bevlogen waarna hij toegeeft dat er nog veel werk aan de winkel is als het over burgerrechten gaat en haalt onder meer de situatie in Ferguson aan. In dat stadje in Missouri is in de zomer van 2014 een ongewapende zwarte jongeman doodgeschoten door een blanke politieagent met grote onrust tot gevolg.