Vader van dader Nice: "Mijn zoon had al lang psychische problemen"

Mohamed Monzir Lahouaiej-Bouhlel (58) woont met zijn gezin in het dorpje M'saken, in het noordoosten van Tunesië, vlak bij de bekende kuststad Sousse, tot voor de bloedige aanslag op het strand een toeristische trekpleister. Hij verdient zijn brood met het kopen en verkopen van dieren.

Tien jaar geleden trok Mohamed Lahouaiej-Bouhlel, de oudste zoon in het gezin van 9 kinderen, naar Frankrijk, net als vele andere jongeren in Tunesië. Sindsdien had hij niet veel contact meer met zijn vader. "Hij is al vier jaar niet in Tunesië geweest. Hij belde af en toe met zijn broers en zussen. Enkel bij gelegenheden, tijdens de feesten en de ramadan. Dat is het. In die 10 jaar is hij slechts één keer op bezoek gekomen, dat was vier jaar geleden", vertelt de vader.

Toen het nieuws bekendraakte dat zijn zoon de moordende raid had uitgevoerd, was er aanvankelijk ongeloof bij vader Mohamed Monzir. "In het begin wou ik het niet geloven. Ik had grote twijfel of het om mijn zoon ging. Vooral omdat hij zo ver stond van religie of religieuze mensen, laat staan contact met IS, Al Qaeda of andere terreurgroepen. Hij kleedde zich volgens de nieuwste mode. Hij was bezorgd om zijn uiterlijk, eten, en zo meer. Ik wou het niet geloven. Tot ik zijn foto zag."

Ook nu, precies twee weken na de aanslag, blijft het moeilijk om de realiteit onder ogen te zien. "We hebben hem tot nu toe niet met eigen ogen gezien. We hebben zijn lijk nog niet gezien. Ik wil zijn lijk eerst zien om zeker te zijn dat het om mijn zoon gaat", zegt Mohamed Monzir.

Het gezin voelt mee met de slachtoffers. "84 doden en 200 gewonden. Dat is een oorlogsdaad. Het is geen klein getal. Net als alle ouders vind ik dit triest. Ik wil niet dat een kind zijn ouders verliest. Of dat iemand een van zijn ledematen verliest. We vinden het enorm triest wat er gebeurd is. Ik, zijn moeder en zijn broers en zussen."

"Dit weegt enorm zwaar. Het gebeurde plots. We hebben dit niet verwacht. We dachten dat hij ooit zou terugkeren met zijn gezin. Maar in plaats daarvan gebeurde dit."

Volgens de autoriteiten was Mohamed Bouhlel in heel korte tijd geradicaliseerd. Na de aanslag bleek ook al snel dat hij helemaal geen streng religieus leven leidde. Zijn vader bevestigt dat. Als hij hem aanraadde om meer te sparen en het geld niet door ramen en deuren te gooien, antwoordde hij hem: "Ik wil nu van het leven genieten. De rest interesseert me niet."

Wat dreef hem dan tot de afschuwelijke daad? De vader vertelt dat zijn zoon al lang worstelde met psychische problemen. "Ik heb hem in 2004 naar een psychiater gebracht. Hij zei me: "Jouw zoon heeft een serieuze psychische aandoening." Ik heb het attest nog van de dokter."

"Hij had blijkbaar ook problemen met zijn vrouw. Hij zou ook financiële problemen hebben gehad. Ik weet het niet zeker. Hij heeft me nooit iets gezegd aan de telefoon. We weten hier absoluut niets over. God weet waarom hij dit gedaan heeft. Zijn daad is voor ons in ieder geval niet te aanvaarden. Als hij dit met zijn gezonde verstand gedaan heeft, draagt hij zelf de verantwoordelijkheid. Als hij ziek was, God vergeve hem. Maar tot nu toe begrijpt bij ons niemand wat er precies gebeurd is."

Na de aanslag noemde IS Mohamed Lahouaiej-Bouhlel "een soldaat" van de terreurbeweging. Vader Mohamed Monzir hecht weinig waarde aan die opeising. "Ze liegen. Ze eisen de aanslagen op om sympathisanten aan te trekken. Niemand aanvaardt hen. We haten ze. Iedereen verwerpt deze groep."

"Dit toont enkel dat ze minder populair zijn, omdat iedereen hen verwerpt. Daarom haasten ze zich bij iedere aanslag in Frankrijk of Duitsland om hem op te eisen. Ze zoeken een plaats in deze wereld, terwijl ze geen aanhangers meer hebben. Er is voor hen geen plaats."

Opmerkelijk is dat het gezin nog niet gecontacteerd is door de Franse autoriteiten. Vader Mohamed Monzir heeft nochtans wel enkele vragen voor hen. "Wat is nu de waarheid? Waarom moesten we onze zoon op deze manier verliezen? Waar was de beveiliging? Waar zijn al de beveiligingscamera’s? Dit is wat ons het meest in de war brengt. Ze hadden hem direct kunnen tegenhouden. Niet na enkele kilometers. Ze konden hem vroeger tegenhouden."

Majd Khalifeh kon tot slot ook spreken met Jaber Lahouaiej-Bouhlel, de broer van de dader. Hij sprak hem nog op de fatale dag. "Hij heeft me gebeld rond vier uur in de namiddag. Hij vroeg hoe het met ons ging thuis. Hij klonk normaal. Hij was mee aan het feesten. Hij zei aan de telefoon dat hij aan het genieten was, alsof er niets aan de hand was."

Omstreeks 16.30 uur, enkele uren voor de aanslag, stuurde Mohamed Lahouaiej-Bouhlel zijn broer nog een selfie die hij gemaakt had op de Promenade des Anglais (foto onder). "Hij lacht zelfs op de foto. Hij zag er niet uit als een terrorist", zegt Jaber.