Voormalig VRT-journalist Jef Lambrecht is overleden

Jef Lambrecht wordt op 20 augustus 1948 geboren in Avelgem. Hij studeert politieke en sociale wetenschappen. Na zijn studies heeft hij verschillende (interim)jobs. In 1978 begint hij te werken bij de radioredactie van het BRT-nieuws. Tijdens het voorlaatste jaar van de middelbare school neemt hij zich immers al voor om journalist te worden, een beslissing die geïnspireerd is door wereldgebeurtenissen als de Vietnamoorlog en de Zesdaagse Oorlog in 1967.

Aanvankelijk houdt hij zich vooral bezig met cultuur, maar vanaf de eerste Golfoorlog (1990-1991) volgt hij als buitenlandverslaggever het Midden-Oosten op de voet. Tijdens en na het bewind van de taliban bezoekt hij ook meermaals Afghanistan.

Als journalist vindt hij radio een geschikter medium voor objectiviteit dan televisie. Een radiojournalist heeft volgens Lambrecht ook veel meer bewegingsvrijheid dan een cameraploeg.

In zijn vrije tijd tekent en schildert hij. "De schoonheid blijft een geweldige drijfveer: daarvoor doe je alles", zegt hij in 2006 in Humo. "Als je die artistieke kant kunt botvieren, ben je als mens op je best. Schilderen is voor mij een genot: 't is erg fysiek en toch sta je mentaal heel scherp. 't is leeglopen en vollopen tegelijk. Misschien is de schilderkunst wel mijn eigenlijke roeping."

In datzelfde interview bekent hij ook grote fan te zijn van de soap "Mooi en meedogenloos". "Geniaal amusement, als verstrooiing vind ik het onovertroffen."

Journalistiek moet een venster op de wereld bieden, vindt Lambrecht. Aan het eind van zijn carrière haalt hij scherp uit naar zijn eigen werkgever omdat hij vindt dat de nieuwsdienst te veel oog heeft voor de vorm en te weinig voor de inhoud. In interviews uit hij zijn bezorgdheid over het feit dat nieuws "koopwaar" geworden is. "We zijn helaas in een constellatie terechtgekomen waarin van een journalist niet meer wordt verwacht dat hij diepgang, analyse en inzicht verschaft, maar dat hij zoete broodjes bakt die gemakkelijk verkopen", zegt hij daarover in 2010 in Humo. Ook politici als Filip Dewinter en Bart De Wever hebben volgens hem hun succes te danken aan "het klimaat dat door de media wordt geschapen".

Lambrecht schrijft verschillende boeken over zijn vakgebied en blijft dat ook na zijn pensioen doen. Enkele titels: "IX-XI: Hoe 11 september mogelijk werd" (2002), "De zwarte wieg. Irak, nazi's en neoconservatieven" (2003), "De Arabische revolutie" (2011) en "De Arabische cocktail" (2013).

"Ik acht het mijn plicht om bezig te blijven met het Midden-Oosten en er boeken over te schrijven", zegt hij in 2013 in Het Belang van Limburg. "Ik stond op het punt om van het leven te gaan genieten, maar mijn buikgevoel zei me dat er iets niet klopte met de berichtgeving over het Midden-Oosten. En dan moet je beslagen ten ijs kunnen komen." Recent schrijft hij nog "IS. Het nieuwe terrorisme van Daesh en de ondergang van de Moslimbroederschap" (2015).

De journalist was goed bevriend met schrijver Hugo Claus. Samen met zijn weduwe zet hij in 2013 nog een grote tentoonstelling op van het grafische werk van Claus.