Han Solo: rechttoe, rechtaan, doordebaks en zonder vrees

Nog geen 24 uur na de vreselijke aanslagen in Parijs… Ik ga kijken naar de zelfverklaarde eerste extreem-rechtse comedian van Vlaanderen (enige ironie is niet verboden in comedy). Die in avant-première gaat met "Kloenke", zijn vierde show in acht jaar tijd waarin hij (nog) eens gaat zeggen waarop het staat.

De afspraak lag al een tijdje vast, maar zo even na de bloedige raids in Parijs is dit toch iets anders. Aparte sfeer direct. Han Solo speelt, orakelt en spreekt en ik zag dat het publiek het smaakte. En publiek heeft altijd gelijk. Een al bij al korte verschijning, vond ik ook, maar snedig en strak, beter zo dan dat er te veel kabbelende momenten in zitten.

Han Coucke, want zo staat het op zijn identiteitskaart, volg ik al lang. Ik zie hem nog afstuderen aan het conservatorium in Gent in een stuk gebaseerd op het werk van Kafka. Ik zie hem nog zijn eerste stappen zetten in de comedy als helft van het duo Gino Sancti (met "Thuis"-acteur Frank Van Erum). Waarmee hij vijf programma’s heeft gemaakt en het toenmalige Humorologie-concours heeft gewonnen. Tussenin acteerde hij nog hier en daar, coachte onder meer collega-comedians Steven Mahieu en William Boeva en intussen was hij al solo (!) bezig, en sinds kort is hij bekend en herkend als Lorenzo in "Bevergem" op Canvas. Maar als komiek is hij eigenlijk altijd wat onder de radar gebleven, generatiegenoten van hem braken vlotter door, misschien wel tijd om deze "Kloenke" dan ook eens een kans te geven.

Testosteronbom met kakigroene bandana

Han Solo speelt zoals hij eruit ziet. Mannelijk, vol storm en drang, direct, aanwezig, luid en met vuur. Een testosteronbom met een kakigroene bandana op, een gemankeerde militair, een grote muil met wellicht een heel klein hartje. Die direct tekeergaat tegen zijn publiek op de eerste rijen en al direct kapt en hakt. Maar wees gerust, het is publieksbeschimping op een grappige manier. Sowieso vind ik Han Coucke/Solo een geboren performer, een grappige mens, iemand die de kunst verstaat met één trek om de lippen, één frons van een wenkbrauw of één beweging van zijn wijsvinger iets te zetten. Drama en comedy speel je niet alleen, dat heb je ook in je lijf.

De scène? Vind ik altijd belangrijk en is zeer verzorgd. Mooi tegenlicht dat uit het plafond valt én vooral ook een woud van spots op staanders. Eenvoudig, maar verzorgd en ’t zorgt voor een mooi podiumbeeld. De inhoud? Je weet wat je krijgt. Recht vooruit, beschouwingen over mannen en vooral vrouwen, eens een politieke sneer hier en daar en een uithaal naar de onverholen racisten en rechtse jongens, mochten die al in de zaal zitten. Gelukkig niet alleen linkse, politiek correcte praat, ook dat doet Solo schuimbekken.

En af en toe -zoals hij het zelf zegt- eens jokes over “tetten en preuten”. Veel eerlijker kan je niet zijn. Hier en daar zou ik nog een laagje extra willen, zou ik een beetje minder het pure typetje willen zien, maar dan maak je van Han Solo wel een halve cabaretier en die gedachte alleen al doet hem al naar zijn ballen grijpen. Kloenke! Bovenal is Han Solo grappig en hilarisch, houdt het publiek een spiegel voor en is hij al bij al nog braaf en beredeneerd. Een man die zelfs bloemen geeft aan de vrouwen in zijn publiek, waar vind je ze nog?

Arabische kloon, Hassan Solo

Solo hinkelt van de ene bemerking naar de andere, hopt van hier naar daar en dan passeert een leuk stuk dat waarin Solo zegt dat het zijn laatste show is want dat hij mikt op een internationale carrière. Met een Franstalige en Duitse versie van zichzelf. En zelfs de Arabische kloon, Hassan Solo, passeert de revue. Ik zie hoe hij clichés over taalgroepen en volkeren gebruikt om een even kierewiete volksmenner neer te zetten.

Of de aanslagen in Parijs iets hebben teweeggebracht? Volgens Coucke wel: "Je voelde in de zaal dat iedereen zat te denken, wat als het hier nu gebeurt? Die sfeer hing er en dat was apart spelen. Aan de andere kant heb ik het publiek even doen loslaten, even uitblazen en achterover leunen." Hij raakt duidelijke thema’s aan, ook thema’s die heel gevoelig liggen en lagen en heeft dan ook in allerijl nog geschrapt. "Na de laatste try-out kreeg ik het nieuws te horen en vol verbijstering zit je dan te kijken. Ik heb dan maar na overleg een stuk (over Charlie Hebdo) geschrapt. Te vroeg, te moeilijk om te kaderen, in de loop van de voorstellingen keert het misschien wel terug. Waarover het ging? Over de selectieve verontwaardiging van de mensen, ze zijn allemaal Charlie, maar dat gaat ook snel weer weg. Maar die aanklacht zou nu ongepast geweest zijn", meent Coucke.

Aanklacht, verontwaardiging, Solo is geëngageerd. Vanuit een typetje, anders dan pakweg Steven Mahieu, Nigel Williams, Michael Van Peel of Wouter Deprez, die als zichzelf op het podium staan. Ik hou van engagement in een komiek (al kan de volledig absurde lijn me evenveel bekoren), met plezier kijk en luister ik naar gebalde, rechtuite en directe comedy. Geen poespas, geen kuren, geen arty farty grillen, geen hip theatergegniffel. De lach, het gebulder, de drive en de drang.

De moeite waard? Ja hoor. "Kloenke" is wat Han Solo is: "What you see is what you get", al zou Solo dat zelf veel verstaanbaarder, Vlaamser en volkser omschrijven. Op zijn Zults. Iets van "in ui muile" of "Ge goat toch komn kijken?". Han Solo is wie hij is, doet wat hij doet en speelt wat hij speelt. Niets achter de rug, geen schijnbewegingen, zonder enig gevaar. De tong, de geest en de stem als wapen. Anders dan enkele waanzinnige radicalen met machinegeweren vrijdagavond…

Meest gelezen