Antwerpse jeugdwerkers: "Alarmfase rood"

Deze open brief is ondertekend door: Free Hands vzw, Uit De Marge, Federatie van Marokkaanse Verenigingen, JES, Motief, Samenlevingsopbouw Antwerpen Stad, Kras.

Een ironische tweet van een moslimjongere zorgt ervoor dat een grootschalig evenement ontruimd wordt door de politie. Tegelijkertijd zien we op sociale media dat er her en der door extreem rechtse radicalen opgeroepen wordt tot geweld tegen moslims en andere minderheden, zonder enig politioneel of politiek gevolg.

Perceptie is alles, en zo ook bij jongeren. Zonder ons te willen beroepen op de juridische details van dit incident roepen wij politie en beleidsmakers op om zich hierover te bezinnen. Wij vragen om de gevolgen hiervan mee in de weegschaal te leggen als er keuzes gemaakt worden in de strijd tegen radicalisering. De frustraties die opgeroepen worden bij kwetsbare jongeren kunnen wij op deze manier steeds moeilijker opvangen.

In de gesprekken die wij hebben met jongeren valt op dat zij het gevoel hebben dat er met dubbele maten en gewichten naar hen wordt gekeken. Na wat er op woensdag 30 september 2015 gebeurd is is het voor ons nog moeilijker geworden om dit gevoel te ontkrachten.

Op die bewuste avond werd in Antwerpen een evenement onruimd na een ironische tweet van een moslimjongere. Ondertussen wordt het gevaar van extreemrechts radicalisme sterk geminimaliseerd. Antwerpse jeugdwerkers voelen zich geroepen om de gevolgen van zo’n gebeurtenis op hun werk en de Antwerpse jongeren te schetsen.

De laatste jaren komt daarbij dat vele moslimjongeren het steeds moeilijker vinden om een identiteit te ontwikkelen die hen in staat stelt zich goed te voelen in de verschillende werelden waar zij in leven: thuis, op school en de bredere samenleving. Het post 9/11-klimaat zorgt ervoor dat de levensbeschouwing die zij thuis meekrijgen iets wordt dat verdedigd moet worden en op allerlei manieren op de korrel wordt genomen.

Terecht wordt er door het beleid gefocust op de jongeren die naar Syrië vertrokken. Maar wij maken ons ook grote zorgen over de vele, vooral creatieve, jongeren die achterblijven in de verwarring, de paniek en het wantrouwen waardoor het islam- en het radicaliseringsdebat gekenmerkt wordt.

Jeugdwerkers worden hiervoor trouwens vaak genoeg geresponsabiliseerd door lokale en Vlaamse besturen. Zo maakte minister Homans recent nog een grote som geld vrij voor jeugdwerkingen die inzetten op positieve identiteitsontwikkeling.

Jeugdwerkers werken met jongeren vanuit hun sterktes en talenten in de sfeer van de vrije tijd. Op die momenten ontstaat vaak een vertrouwensband. Die band stelt jeugdwerkers in staat om jongeren ook op nadere levensdomeinen te ondersteunen. Armoede, schooluitval, omgaan met superdiversiteit, jongerenwerkloosheid: in Antwerpen zijn er genoeg uitdagingen voor jongeren en jeugdwerkers. Zonder de steun van de Stad Antwerpen zouden we deze vragen niet kunnen opnemen. Maar er moet ook gezegd worden dat veel van die vertrouwensfiguren vrijwilligers zijn die zich bovenop hun dagelijkse bezigheden inzetten voor jongeren.

In het belang van de jongeren waarmee wij werken en het samenleven in onze stad doen wij een oproep tot dialoog tussen jongeren, politie en het stadsbestuur. Een degelijke ondersteuning en erkenning van jeugdwerkingen – ook en zeker die werkingen die ontstaan zijn vanuit de jongeren zelf -, het herschikken van de prioriteiten die de Dienst Diversiteit van de Lokale Politie Antwerpen opneemt en een duidelijk signaal naar de publieke opinie zijn hierin concrete pistes.