Bond maakt het bont te B. - Frank Van Laeken

“Om budgettaire redenen heeft de Raad van Bestuur van de KBVB beslist een einde aan de samenwerking met Frank De Bleeckere te maken.” Zo luidt de officiële verklaring van dinsdag 28 juli die terug te vinden is op de website van de voetbalbond, en daarmee moest ook de gewezen topscheidsrechter, die in augustus 2013 als Elite & Talent Referee Manager was aangeduid, het stellen. De man prevelde iets met 'donderslag' en 'heldere hemel' in de pers.

Te duur. De Bleeckere verdiende 5.500 euro bruto per maand. Tel daarbovenop sociale lasten en extralegale voordelen en je komt aan een jaarbedrag van 120.000 euro, als dat cijfer tenminste accuraat is. In een bedrijf dat vorig jaar een omzet van 61 miljoen euro draaide is dat niet direct een bedrag waar de financiële directeur van achterover slaat, vermoed ik. Het komt zowat overeen met één vlucht met extra beenruimte voor de Rode Duivels, om maar iets te zeggen. Bovendien zou de opvolger van De Bleeckere al in de coulissen klaar staan: Eric Romain, ook een ex-scheidsrechter, máár: een Franstalige. En dat is in deze geen onbeduidend detail.

Vreemd. Het ontslag van De Bleeckere zou besproken en met 'eenparigheid van stemmen goedgekeurd' zijn op de maandelijkse vergadering van de bond van 9 juli, de eerste bijeenkomst na de bewogen herverkiezing van François De Keersmaecker als voorzitter. Van de negen leden waren er zeven aanwezig. Toch kreeg De Bleeckere pas bijna drie weken later te horen dat hij mocht beschikken. Zo urgent waren die budgettaire redenen blijkbaar toch ook weer niet.

Vreemder. Het ontslag van de Elite & Talent Referee Manager staat niet in het verslag van de bewuste vergadering. Het werd er achteraf als addendum aan toegevoegd en in een mail aan de bestuurders bezorgd. Vergetelheid?

Vreemdst. Drie bestuurders die wél aanwezig waren op de vergadering herinneren zich niet dat er over De Bleeckere gestemd is geweest. Tel daar de twee afwezigen bij op en je zit aan een meerderheid die van niets wist.

Komen we bij het communautaire luik. De Vlaming De Keersmaecker heeft zijn lot verbonden aan de amateursectie van de voetbalbond. Op de stoel van secretaris-generaal zit tijdelijk de Waal Gérard Linard, voorzitter van de Association Francophone des Clubs de Football, ACFF, en tot 30 september vervanger van de vertrokken CEO Steven Martens. Linard heeft De Keersmaecker helpen herkiezen en u weet hoe dat gaat: voor wat, hoort wat.

Langs Franstalige kant wordt al langer gemord dat de bond té Nederlandstalig is geworden. De laatste bondsvoorzitter die Frans als moedertaal bezigde was Georges Hermesse en die verdween al 48 jaar geleden van het toneel. De meeste Franstalige bestuursleden komen daarenboven uit het amateurvoetbal, ze hebben een hekel aan al wat naar de Pro League ruikt.

Je hoeft geen Belgische politieke geschiedenis gestudeerd te hebben om te beseffen dat De Keersmaecker zijn bondgenoten dezer dagen vooral over de taalgrens vindt. En dan zou het geen onlogische zet zijn om de Vlaming De Bleeckere te offeren en de Waal Romain een keurig betaalde functie te gunnen, als u even in politieke machtstermen denkt.

Omdat je op één been niet kunt dansen op het slappe communautaire koord, dook er vorige week nog een ander heikel punt op in het glazen huis aan de Houba de Strooperlaan. Na het vertrek van Johan Walem naar KV Kortrijk is de bond nog altijd op zoek naar een nieuwe bondscoach voor de beloften, zeg maar: de Rode Duivels van de toekomst. Marc Wilmots, de bondscoach van de grote jongens, had daar in al zijn zonnekoning-naast-God-gedachten z'n copain Enzo Scifo voor op het oog. Want, zo vindt Wilmots, in mijn contract staat dat ik de supervisie heb over alle andere nationale elftallen, dus mag ik dat autonoom doorduwen.

Probleempje: Scifo is eentalig Frans in een spelersgroep die vooral uit Nederlandstaligen bestaat en die onderling als voertaal het Engels hanteren. Eén lid van de raad van bestuur uitte daarom al openlijk zijn bezwaar en voegde er in één adem insinuerend aan toe dat Wilmots en tijdelijke CEO Linard het contract van Scifo al aan het bespreken waren in de taal van Molière. Want u moet natuurlijk niet letterlijk geloven wat Rik De Saedeleer in 1990 riep nadat Scifo zijn raad had opgevolgd en vanop afstand scoorde: “En zijn Nederlands wordt almaar beter”. Zijn Nederlands was, is en blijft nagenoeg onbestaande.

Daarbij wordt even vergeten dat Dick Advocaat het Frans niet machtig was - hij had met Wilmots destijds wel een Franstalige assistent -, dus zo zwaar lijkt dat argument niet te wegen. Trouwens, Scifo heeft niet alleen een mooie carrière gemaakt als speler, hij was ook al een aantal jaren clubtrainer. De man heeft zowaar meer ervaring dan Wilmots!

De KBVB begint hoe langer hoe meer te lijken op een FIFA in het klein. Bij de wereldvoetbalbond zwaait Sepp Blatter ondanks alles nog altijd de scepter. De Zwitser is een bedreven politicus, die van verdeel en heers een ware kunst gemaakt heeft. Blatter is een kruising van J. Edgar Hoover en Michael Corleone: hij weet alles over iedereen, maar is nooit in de kamer aanwezig als er misdrijven worden beraamd.

François De Keersmaecker gedraagt zich als een mini-Blatter, al blijft hij in de 'verdeel en heers'-strategie hangen in het 'verdeel'-gedeelte. Heersen kun je de stuntelige manier waarop hij bestuurt met de beste wil van de wereld niet noemen. Maar ook hij blijft, ondanks de vele tegenkantingen, zitten, zich vastklampend aan macht, zonder een greintje natuurlijk gezag.

Het gezond verstand zegt dan dat deze situatie niet kan blijven duren. Gelukkig dat voetballers niet wakker liggen van wat er in bestuurskamers bedisseld wordt, anders zou je nog beginnen vrezen voor de kwalificatie van de Rode Duivels voor het EK van volgend jaar.

Er moet heel snel een nieuwe CEO worden aangesteld, type 'moderne manager', maar dan met meer restricties dan zijn voorganger Martens. De bondscoach moet dringend in het gareel. In de al zo beladen afgelopen week liet die zich ontvallen dat hij de bond had aangeboden om zelf de reizen te organiseren. Goedkoper dan nu het geval is, uiteraard. 'Reizen Wilmots, op weg naar Nergens', voilà, een slogan hebben we al. En de voorzitter, tja, wat met de voorzitter? Wie gelooft die mens nog?

(Frank Van Laeken is freelance journalist)