Het paleis in de bres voor Kris Peeters - Van Dievel Consulting

Op dat moment kwam een lakei zonder kloppen en buiten adem de troonzaal binnen. Ik keek verstoord op.
‘Ziet ge niet dat we bezig zijn?’
‘ ’t Is dringende post uit Durbuy, meneer Van Dievel.’
En hij stak mij een slordig in vier gevouwen blad papier met ruitjes uit een schoolschrift toe.
Bij het lezen van de démarche maakte ontroering zich van mij meester.
‘Beste mijnheer Van Dievel, mijn papa zegt dat gij nu de onderkoning zijt. Ik heb nog geen verloofde maar ik vraag toch al uw toestemming om in het huwelijk te mogen treden, zodat ik later zeker koningin der Belgen kan worden. Uw toegenegen prinses Elisabeth, bijna veertien jaar.’
Ze had er de koninklijke stacaravan, een donkere regenwolk, natte honden, paraplu’s en grote plassen bij getekend.
Ik nam mijn pen en schreef in grote drukletters “DAT IS DIK OKE, PRINSES” naast het vertederende prinselijke verzoek.
De toekomst van de monarchie is verzekerd, dacht ik bij mijzelf, wijl ik de nog immer buiten adem zijnde lakei aanmaande om vierklauwens naar het koninklijke vakantieoord in Durbuy terug te keren.

‘Ség, dat gaat hier wel over mij hé,’ begon de ongedurige vicepremier opnieuw.
Ik kon nog net een diepe zucht bedwingen en probeerde mij voor te stellen hoe de sfeer op het kabinet van Werk zou zijn, met zo’n zonnetje in huis.
‘U had hier nooit aan mogen beginnen.’ ‘Heer Peeters,’ voegde ik er enigszins sarcastisch aan toe.’
‘Ik moest van de partij. Ik ben een trouwe soldaat.’
‘Tja,’ zei ik, ‘dat was niet slim van CD&V om voor Marianne Thyssen in Europa te kiezen en u tot vicepremier te degraderen. En ik wik mijn woorden. Het zou allemaal wel loslopen, nietwaar? En als er onpopulaire maatregelen moesten genomen worden, zou het niet de schuld van CD&V zijn maar van uw coalitiepartners. Sta me toe te zeggen dat de perceptie enigszins anders is.’
De ogen van kris Peeters stonden bijzonder donker.
‘Uw coalitiepartners slagen er in u af te schilderen als de vervelende dwarsligger die de opgang van de natie in de vaart der volkeren in de weg staat. Een perfect staaltje van politieke framing.’
Kris Peeters knarste nu zo luid met zijn tanden dat ik mij zorgen begon te maken over de toestand van zijn gebit.
‘Uw vrienden van de christelijke arbeidersbeweging…’
Ik hoedde mij ervoor mijn zin af te maken daar het gelaat van de voormalige George Clooney ontsierd werd door diverse onrustbarende zenuwtrekken.
‘En hoe lang duurt het nog tot de volgende verkiezingen?’ kon ik toch niet nalaten het mes nog even in de wonde te draaien.
Peeters kreunde deerniswekkend.

Ik kreeg compassie. Wat mij echt niet vaak overkomt.
‘U wil zeker niet uit de regering stappen om uw ongenoegen te laten blijken?’, vroeg ik pro forma, 'bij wijze van statement, zogezeid.'
‘Gij zijt zot zeker,’ luidde het prompte en duidelijke antwoord.
‘Bon, dan zullen wij een truc van de foor moeten uithalen.’
‘Een truc van de foor?’
De belangstelling van Kris Peeters was duidelijk gewekt.
‘Al die begrotingsmaatregelen moeten nog in KB’s en zo gegoten worden, neem ik aan.’
‘Dat is zo.’
‘En dan moeten die worden voorgelegd aan het staatshoofd ter ondertekening?’
‘Dat is de grondwettelijke gang van zaken.’
‘En hoe lang is de koning nog met congé?’
Die vraag was eigenlijk aan mijzelf gericht.
‘Ik denk nog zeker tot 31 augustus,’ was Kris Peeters mij behulpzaam.
‘Bon, zorg dat de kabinetten hun huiswerk zo rap mogelijk klaar hebben.’
‘Gaat gij die KB’s tekenen in plaats van Filip?’
Mijn gast keek mij met grote ongelovige ogen aan.
‘Waarom niet? Hij heeft mij toch gevraagd om op de natie te letten.'

Er verscheen een brede grijns op het daarnet nog zo zorgelijke gelaat van de vicepremier.
‘Zoudt gij dat durven, Van Dievel?’
Ik zette mijn meest onschuldige blik op.
‘Wat durven, heer Peeters? Bedoelt u soms het kunstig bewerken van die besluiten met typex zodat zij wat meer in overeenstemming zijn met de standpunten van CD&V en dus van de grote meerderheid van de bevolking? ’
‘Waaah!’ kreet de vicepremier.
‘Ik zou bijvoorbeeld lastenverlaging kunnen vervangen door vermogenswinstbelasting, dat is bijna hetzelfde woord. Het percentage mag blijven.’
‘Geniaal!
‘En van indexsprong maken we hinkstapsprong.’
‘Dat is toch quatsch?’
‘Uiteraard, maar de Raad van State zal er een hele kluif aan hebben.’
‘En bij de ongezonde producten vervangen we alcohol door botermelk.’
‘Waaah! Van Dievel, gij zijt een echte duivel!’
Ik maakte een bescheiden buiging.
‘En als ’t uitkomt?’
‘Als ’t uitkomt is het te laat en als het moet steek ik het wel op de echte koning.’
‘Dat gij het niet verder hebt gebracht in het leven, dat begrijp ik niet,’ sprak Kris Peeters spontaan.
‘Er is evenwel een voorwaarde, heer vicepremier.’
‘Vraagt wat ge wilt, Van Dievel.’
‘Ik heb nu niet direct een laag inkomen, maar die honderd euro in de maand extra zou toch welkom zijn. Een uitzonderingske op de regel…Verstaat ge?’

(Louis van Dievel is journalist bij VRT Nieuws en auteur.)