Griekse held wuift de lof weg: "Ik heb enkel mijn plicht gedaan"

Maandagochtend 20 april. Sergeant Antonis Deligiorgis, die gestationeerd is op het eiland Rhodos, vergezelt op zijn vrije dag zijn vrouw naar een schoolloop. Achteraf stoppen ze om een koffie te drinken, in een café vlak bij het water.

Intussen slaat een gammel vluchtelingenbootje met een 100-tal Syriërs en Eritreeërs op de klippen bij het strand van Zefyros. Een van hen is de 24-jarige Wegasi Nebiat. De jonge vrouw uit Eritrea is al onderweg sinds begin maart. Haar ouders hebben 10.000 dollar betaald voor de reis die haar naar een beter leven in Europa moet leiden.

Deligiorgis, een forse man, ziet de ramp gebeuren. "De boot viel in enkele minuten volledig uit elkaar", vertelt hij. "Het was alsof hij gemaakt was van papier. Op het moment dat ik het café verliet, om 10.10 uur, waren er al heel wat mensen toegesneld. Zonder erover na te denken, deed ik wat ik moest doen. Omstreeks 10.15 uur had ik mijn shirt uitgetrokken en was ik in het water."

De wanhopige vluchtelingen proberen zich te redden door  brokstukken vast te grijpen. Deligiorgis haalt eigenhandig een 20-tal mensen uit het water. "Eerst had ik mijn schoenen aan, maar die moest ik snel uitdoen", zegt hij. "Het water zat vol olie van de boot en was heel bitter. De rotsen waren glad en heel scherp. Ik heb mezelf tamelijk diep gesneden aan mijn handen en voeten, maar alles waar ik aan kon denken was het redden van die arme mensen."

Deligiorgis vertelt dat hij geholpen werd door de survivaltechnieken die hij in het leger heeft geleerd. "Maar de golven waren zo groot en zo meedogenloos. Ze bleven maar komen."

Door de chaos van het moment herinnert hij zich niet meer iedereen die hij naar het strand kon brengen. "Wat ik me wel nog goed herinner, is dat ik een man zag van rond de 40 jaar oud die aan het sterven was. Hij was wild om zich heen aan het slaan en kon geen adem meer halen. Ik probeerde nog, maar het was onmogelijk om hem te bereiken."

Na ongeveer 20 minuten in het water ziet de Griekse soldaat Wegasi Nebiat in het water. De jonge vrouw klampt zich vast aan een boei. "Ze had moeite om te ademen", vertelt hij. "Rond mij waren enkele mannen van de kustwacht met hun kleren aan in het water gesprongen. Ik had problemen om haar uit het water te hijsen. Zij hielpen me en vervolgens, instinctief, heb ik haar op mijn schouder naar het strand gedragen."

De foto's van Deligiorgis die de jonge Afrikaanse vrouw naar het strand brengt, gingen de wereld rond en werden het symbool van de moed van de hulpverleners die geconfronteerd worden met de steeds erger wordende vluchtelingencrisis. Tegelijk tonen ze de wanhoop van de mensen die hun leven wagen om Europa te bereiken.

Deligiorgis wordt nu alom geprezen voor zijn heldenmoed. Een andere vrouw uit Eritrea, die ook door hem gered werd, heeft zelfs haar pasgeboren zoontje naar hem genoemd. En vandaag kreeg hij een eremedaille van de Griekse minister van Defensie.

Voor Nebiat (foto) is de Odyssee nog niet voorbij. Ze wil niet in Griekenland blijven en hoopt uiteindelijk in Zweden terecht te kunnen. Ze is een aantal dagen in het ziekenhuis gebleven omdat men vermoedde dat ze een longontsteking had opgelopen, maar intussen heeft de jonge vrouw de ferry naar Piraeus genomen en zet ze haar reis voort.

En Deligiorgis, die wuift alle lofbetuigingen weg. "Ik heb gewoon mijn plicht gedaan als mens en als man", zegt hij. Maar hij geeft wel toe dat het moment dat hij Nebiat uit de zee haalde, hem voor altijd zal bijblijven. "Ik zal haar gezicht nooit vergeten. Nooit."