"Same same", but different!
Angstpsychose, maar misschien wel terecht
Een aantal vaststellingen. Mijn gastvader "from the old days" Luis is nog altijd een schat van een man. Maar zijn schier eindeloze woordenstroom kan knap vermoeiend zijn. Vraag dat maar aan de crew. Het betreft het soort zangerige "Venezospaans" waar om de 5 minuten een verdwaald Engels woord tussen valt: people, good, bad, country…en dan een langgerekt "Okaaaay".
Tweede vaststelling, Valencia ziet er wel nog ongeveer hetzelfde uit als 20 jaar geleden (een mix van blinkende SUV’s, Cubaans-aandoende old-timers, witte flatgebouwen, hoge hekken en een penetrante benzine-geur). Maar de "feel" is helemaal veranderd. Valencianen zijn bang! Bang om beroofd te worden, bang om ontvoerd te worden, bang om vermoord te worden…Gevolg, na 18 uur ’s avonds (in de tropen begint een dag vroeg) zijn de straten leeg. Vacio! Zelfs op een zaterdagavond en da’s toch even slikken. De paranoia is moeilijk te overdrijven en de horrorverhalen blijven komen. Iedereen lijkt wel iemand te kennen die na "un asalto" getraumatiseerd verder moet.
Moeilijk in te schatten als Belgische tv-ploeg, of er toch niet wat wordt overdreven. Maar als echt iedereen je constant ligt te waarschuwen, blijft er wel wat van hangen. Blijf "low profile" horen we dan. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan met 3 blauwogige maar voor de rest rood uitslaande bleekscheten. En een joekel van een camera, om ons finaal te verraden. Het is dus wel altijd op onze tellen passen maar "so far so good".
WC versus krantenpapier?
"En hoe zit het nu met die schaarste?", hoor ik de Latijns-Amerika-liefhebber in u al denken. Ik kan u deels geruststellen. In ons hotel is er wc-papier. Maar de ellenlange rijen, de "colas" die zijn er ook. Vooral ’s morgens en als het weekend er zit aan te komen. We hebben er één voor Macro (‘de’ Macro ja…) kunnen filmen. En daar waren er die dag vooral pampers en baby-voeding in stock.
Maar een Venezolaan is inventief. En dus zijn er ook erg veel mensen die munt slaan uit de schaarste aan basisgoederen. De zogenoemde "Bachaqueros", beoefenaars van de edele kunst der "Bachaqueo". Het komt er op neer dat een groep familieleden, kennissen, buren, samenzweerders…zoveel mogelijk producten inslaat. En die dan aan het vijfdubbele, tiendubbele…verkopen. Die business zou nu al lucratiever zijn dan de drugshandel.
Eergisteren waren we trouwens op bezoek bij "El Carabobeno", een regionale krant die na 81 jaar dreigt te verdwijnen. Was ist loss? Geen papier meer, mijnheer. Kranten die nog aan de invloedssfeer van de regering kunnen ontsnappen, hebben het moeilijk om te overleven.
En Chávez? Die mag dan wel dood zijn. Vanop ontelbare flatgebouwen in Caracas houden de ogen van "El Comandante" zijn opvolger scherp in de gaten. Maar of hij ook tevreden is? Niet helemaal vermoed ik…
Mattias Tuyls is te horen in de Radio 1-programma's "De ochtend" en "De wereld vandaag", en is te zien in "Het Journaal". Via de Facebookpagina Que Pasa, Venezuela? kun je de reis van Mattias Tuyls op de voet volgen.