"Stop met het afslachten van olifanten!"

Ook Vlaanderen ging 40 jaar geleden dus voor de bijl. Het nummer kwam begin augustus 1975 de hitparade binnen en bereikte binnen de 5 weken de eerste plaats. Het werd een van de best verkopende platen van dat jaar.

Voor zanger Kamahl lag "The elephant song", een pleidooi tegen het uitmoorden van olifanten ("People kill without regret, although they fly by jumbo-jet"), in het verlengde van zijn sociaal engagement toen. In het "blanke" Australië van begin jaren 70 moest hij voortdurend opboksen tegen vooroordelen door zijn zwarte huidskleur. Zo werd hij bijvoorbeeld tijdens een signeersessie voor een van zijn platen in een muziekwinkel in Sydney door een klant verkeerdelijk beschouwd als een van de winkelbediendes. "Ik ben in de muziekbusiness gestapt, niet zozeer om te zingen, maar eerder om te communiceren, een boodschap te brengen", aldus Kamahl in november 2009 op nieuwswebsite Peril.

Dat engagement uitte zich dus ook in "The elephant song". Maar zelfs een hit, en wereldwijde lof -het nummer groeide uit tot "anthem" van het WWF-, werd hem door "the locals" niet in dank afgenomen: "Als je zoveel succes hebt met een nummer, dan brengt dat snel jaloerse gevoelens naar boven bij Australiërs. Omdat zij dat succes niet konden bereiken. Ze vragen zich luidop af: "Waarom hij?" Het wereldje is een jungle en je moet het moment pakken wanneer het zich aanbiedt. Een tweede kans krijg je niet."

Die ene kans greep Kamahl met beide handen in 1975 en ook al bleven nadien hits van eenzelfde kaliber uit, de nu 80-jarige zanger wist toch, onder meer als ambassadeur van het Wereld Natuur Fonds, van Unicef of van het Save the children-fonds, zijn engagement levende te houden en een muzikale carrière uit te bouwen, naast het hitparadecircuit. Al deed hij in 1980 het hitsucces nog eens dunnetjes over met een ander protestlied, "Save the whale".

Maar onsterfelijk zal hij altijd blijven dankzij dit nummer: