De Nederlandse flippokoning: "Zo’n 300 miljard schijfjes verspreid"

De flippo, hoe heb je die bedacht?
Begin jaren 90 moest ik voor een langere periode in Californië verblijven. De kinderen daar speelden allemaal met kartonnen schijfjes die pogs heetten. De schijfjes kwamen eigenlijk uit Hawaï, waar ze in de dopjes van melkflessen verstopt zaten.

En die rage verbaasde u?
Inderdaad. Op een avond raakten mijn vrouw en ik aan de praat met een Mexicaans koppel. De man bleek marketingdirecteur te zijn van een dochteronderneming van Pepsi. Ik vroeg hem waarom hij niet van die schijfjes in zijn zakken chips deed. Dan zou hij wel eens veel meer chips kunnen verkopen!

Maar u hebt het idee zelf verder ontwikkeld?
Wel, ik heb toen gezegd dat het ook wel mogelijk moest zijn om die schijfjes van kunststof te maken. Daarnaast moesten ze, om in aanraking te mogen komen met voedsel, aan de Amerikaanse regelgeving voldoen. De ontwikkeling heeft toch zo’n twee jaar geduurd.

En toen verscheen de flippo in Mexico?
Ja, in 1992. Maar daar heetten ze “tazo's”. We hadden namelijk een licentie bij Warner Bros om de Looney Tunes op de schijfjes te drukken. Het meest populaire figuurtje was Taz, de Tasmaanse Duivel. Vandaar de naam, “tazo's”.

De tazo’s komen vervolgens naar België.
Het waanzinnige succes in Mexico was niet onopgemerkt gebleven in het hoofdkantoor van Pepsi. Spanje en het Verenigd Koninkrijk waren de eerste landen die ook tazo's wilden. En in België en Nederland werden ze uiteindelijk door chipsfabrikant Smiths verkocht als flippo’s.

Hoeveel flippo’s en tazo’s zijn er wereldwijd verspreid?
Zeker meer dan 300 miljard. De rage duurde tot het jaar 2000. Daarna was de markt het verzamelsysteem wat beu.

De flippo’s zouden u zo’n 15 miljoen gulden hebben opgeleverd.
Dat bedrag werd door een Nederlandse journalist geschat. Al klopt het wel dat er gedurende zes jaar winst werd gemaakt.

Toch werd uw huis vorig jaar verkocht op last van hypotheek­houder Nationale Nederlanden.
Zoals dat gaat in de ondernemerswereld, was ik na de flipporage al snel bezig met een nieuw project. In 1998 ben ik alles gaan investeren in een ander product, waar ik nog steeds veel vertrouwen in heb.

Welk ander product?
De "winner", dat is een knikker met een 3D-figuurtje erin. De ontwikkeling was echter moeilijker dan gedacht. Zo moet het glas voor de knikker bij een temperatuur van 1.500 graden worden gesmolten. De kleuren van het figuurtje dat in de knikker moest komen, waren echter niet hittebestendig.

Heeft u dan een oplossing gevonden?
Philips had jarenlang inspanningen geleverd om een oplossing te vinden. Ik kreeg daarnaast ook met gezondheidsproblemen te kampen. Uiteindelijk kwam ik bij een bedrijfje in Vietnam terecht. Net toen die er eind 2007 klaar voor was, werd de fabriek overstroomd. De lokale overheid vond het nadien niet meer veilig en trok de vergunning in. Vanaf dat moment begon ik echt in de wet van Murphy te geloven!

Maar nu zijn de “winners” gelanceerd.
Na 18 jaar, inderdaad. Ik ben er overigens nog steeds van overtuigd dat de knikkers een nog grotere rage dan de flippo’s kunnen worden.

En wat met de flippo’s, komen die ooit terug?
Mijn zoon heeft al een uitgewerkt voorstel gedaan aan een Nederlandse supermarktorganisatie. Als de flippo’s echter terugkomen, dan zal dat onder een andere naam zijn. De naam “flippo” is destijds namelijk verzonnen door een reclamebureau van Smiths. Ik ben er echter wel van overtuigd dat flippo’s opnieuw een succes kunnen worden. Bovendien zouden ze nu ook een oudere generatie aanspreken.

Zal de nieuwe flippo nog in een zak chips zitten?
Met chips zou ik de flippo niet meer meegeven want kinderen bewegen steeds minder en er is nu meer te doen rond overgewicht. Ik zou het eerder als extraatje in de supermarkt meegeven. Vanaf een bepaald bedrag op de rekening, een zakje flippo's!