Dictator spelen is een ding, democratisch president iets anders

Kersvers Nigeriaans president Muhammadu Buhari heeft een dictatoriaal verleden, maar heeft naar eigen zeggen intussen het democratische licht gezien. Kan hij voor de nieuwe wind zorgen die Nigeria zo broodnodig heeft om de corruptie aan te pakken of vervalt hij in oude gewoonten?

De 72-jarige Muhammadu Buhari is de nieuwe president van Nigeria. Het is de eerste keer dat Buhari democratisch verkozen op die stoel zit, maar de tweede keer dat hij president wordt van het land. De eerste keer was na een putsch begin jaren 80. Hij bracht toen orde en zette zwaar in tegen corruptie, maar trad ook de mensenrechten met de voeten. Vervalt Buhari opnieuw in zijn oude gewoonten of heeft hij echt het licht gezien?

Buhari's eerste kennismaking met de macht dateert al van toen hij als generaal mee achter de staatsgreep van 1966 zat waarbij collega-generaal Murtala Muhammed aan de macht kwam. In de jaren 70 wordt hij een tijdlang minister verantwoordelijk voor olie, maar stilaan droomt hij van meer macht en die trekt hij uiteindelijk volledig naar zich toe met een militaire staatsgreep in 1983.

Strijd voor discipline neemt sadistische proporties aan

Als dictator stuurt hij onmiddellijk soldaten de straat op om met geweld ervoor te zorgen dat de verkeersregels worden gerespecteerd. Mensen die niet mooi in de rij staan aan de bushaltes worden getrakteerd op zweepslagen. Het is kenmerkend voor zijn beleid van orde en discipline. Zo worden ambtenaren die te laat komen op hun werk verplicht om publiekelijk sportoefeningen te doen.

Onder zijn presidentschap worden tienduizenden migranten uit de buurlanden uitgewezen en belanden zo'n 500 corrupte politici, ambtenaren en zakenmensen achter de tralies. Buhari heeft niet alleen een hekel aan corruptie, maar duldt ook geen kritiek. Critici worden opgepakt en de pers wordt aan banden gelegd. Hij jaagt mensenrechtenorganisaties in het harnas door mensen onbeperkt vast te houden zonder proces en de executie van 3 gevangenen leidt tot internationaal protest.

Zijn strijd voor discipline neemt sadistische proporties aan. Vernedering wordt hét middel bij uitstek om zijn doel te bereiken. Nadat hij met de economie gaat rommelen door een nieuwe munteenheid in te voeren, waardoor de prijzen beginnen te stijgen, is de maat uiteindelijk vol. Hij wordt aan de kant geschoven door Ibrahim Bagangida die Buhari voor 40 maanden in de gevangenis gooit.

Eens dictator, altijd dictator?

Intussen heeft Buhari naar eigen zeggen zijn leven gebeterd. Sinds de democratie hersteld is in Nigeria heeft hij aan 4 verkiezingen deelgenomen. 16 jaar later is hij er eindelijk in geslaagd om die ook te winnen. Zijn vroeger dictatorschap speelt hem momenteel weinig parten. Zelfs Nigerianen die indertijd nog door hem in de cel zijn beland, steunen hem nu. Al is dat laatste vooral omdat ze de corruptie onder zijn voorganger Goodluck Jonathan grondig beu zijn.

Veel Nigerianen zien in hem net wat het land nodig heeft. Hij trad zo hard op tegen corruptie dat hij nu eerlijk overkomt. Hij lijkt onomkoopbaar. Zijn militaire ervaring zou dan weer een pluspunt zijn voor de strijd tegen Boko Haram in het noorden. Buhari steunt ook de sharia die in het noorden van kracht is, maar hij ontkent dat hij een verborgen fundamentalistische agenda heeft. In het christelijke zuiden van het land zijn ze er alvast als de dood voor.

Eens een dictator, altijd een dictator? Of waait er echt een wind van verandering door Nigeria?

Meest gelezen