"Hij raakte mensen door te doen wat hij wilde en te zijn wie hij wou zijn"

Vanaf 13 uur vanmiddag kon iedereen een laatste groet brengen aan de overleden muzikant. Honderden mensen deden dat uiteindelijk. Aan hen werd gevraagd om één bloem mee te brengen. Die wens werd opgevolgd.

Een uur later begon in de Gentse Bijloke de uitvaart. In de ruimte was plaats voor zo'n 950 mensen. Onder de aanwezigen veel "gewone" en "bekende" Gentenaars, zoals toneelregisseur en schrijver Freek Neirynck, Luk "pierke pierlala" De Bruycker en professor Etienne Vermeersch. Ook het Gentse schepencollege woonde de afscheidsviering bij, net als Guido De Leeuw van Trefpunt en andere organisatoren van de Gentse Feesten.

Het "muzikaal eerbetoon" begon en eindigde met een groot applaus. Zijn kleindochter Maaike nam het eerste woord en omschreef haar grootvader als "een man die mensen raakte door te doen wat hij wilde doen, door te zijn wie hij wou zijn. Hij was veel tegelijkertijd, maar altijd gewoon zichzelf", klonk het.

In zijn afscheidsrede herinnerde acteur en regisseur Bob De Moor hoe De Buck in de jaren zestig zijn buurman werd Bij Sint-Jacobs en er de basis legde voor de heropstart van de Gentse Feesten. "Ik gaf er mijn ogen de kost. Niet alleen aan de naakttekeningen van Walter, die overigens vrij snel in beslag werden genomen door het parket, maar aan alles wat getoond en opgevoerd werd. Walter had het bijzondere talent om mensen samen te brengen. Al vlug werd het huis een "trefpunt" voor kunstenaars, marginalen en progressieve studenten."

De Moor verwees ook naar Walter De Bucks boek "Partituur van een Gents rebel". "Voor mij blijf creativiteit de belangrijkste stimulans in het leven. Het helpt me bij de zoektocht naar mezelf, het geeft me vreugde en troost bij het dwalen door een imaginaire wereld", citeerde hij.

Kunstenaar Luc Daels, samen met De Buck een van de drijvende krachten achter Trefpunt en de Feesten-heropstanding, omschreef Walter als een "katalysator". "Zonder zichzelf te veranderen kon hij andere mensen een stoot geven zodat ze in het vervolg van hun leven een beetje anders werden en dingen deden die ze van zichzelf nooit hadden verwacht."

Onder meer Patrick Riguelle, Roland Van Campenhout, Alex Rambaut, Yves Meersschaert en andere muzikanten waar De Buck mee samenwerkte, brachten nummers zoals "'k Ben al zo lang op weg geweest", het Franse amoureuze strijdlied "Le temps des cérises", "Non, je ne regrette rien" van Edith Piaf en "Ne me quitte pas" van Jacques Brel.

Op het scherm van het Gentse Stadsmuseum STAM, die te zien is vanaf de binnenring, wordt een grote foto van Walter De Buck getoond, naast de rode draperieën van "zijn" feesten Bij Sint-Jacobs.