"Zijn eigen weg volgen is commerciële zelfmoord"

Januari was 10 jaar geleden de maand van Joeri Fransen. Nadat hij Idool 2004 gewonnen had, domineerde hij begin 2005 de hitparade met zijn "Ya ‘bout to find out". Het leverde hem een gouden plaat op en een toekomst in de muziekwereld om u tegen te zeggen. Maar het meisjesgegil nam even snel af als het gekomen was en Joeri -zijn oorspronkelijke artiestennaam- verdween terug in de anonimiteit.

"Hij is een beetje excentriek maar toch niet commercieel. En het is daarenboven een hele knappe gast." Een fan kon Joeri in december 2004 in het Nieuwsblad niet beter omschrijven en dat was meer dan voldoende om het fel begeerde platencontract bij BMG in de wacht te slepen.

Onmiddellijk na zijn overwinning was het kersverse popidool uit Herentals al de nuchterheid zelve in De Standaard: "Zodra de hype voorbij is, is het publiek je vergeten. Ik denk dat ik genoeg in huis heb om nog andere goede platen te maken die een breed publiek kunnen aanspreken."

Maar daar hadden sommigen al snel hun bedenkingen bij, zoals Erik Vinck van Entertainment Group in Het Laatste Nieuws: "Joeri moet zanglessen blijven volgen en ook aan zijn podiumvastheid is werk. Het houterige is al wat minder, maar het moet er helemaal uit."

Niels Dierckx van Universal voegde eraan toe: "Joeri is een héél eigengereide jongen, maar dat is maar een streepje verwijderd van arrogantie. De seconde dat zijn hoofd op hol slaat -wat best mogelijk is gezien zijn Idool-status- is hij verloren. Arrogantie is iets waar de Vlaming korte metten mee maakt. Als hij bijvoorbeeld alleen nog zijn eigen weg wil volgen, pleegt hij commerciële zelfmoord."

Dat was juist wat Joeri wilde, zijn eigen weg volgen, want hij liet al snel weten dat "Ya ‘bout to find out" helemaal zijn ding niet was. Joeri in De Morgen, waarin de journalist het lied "een draak van een nummer" noemde: "Mijn stijl is het ook niet, en de single is evenmin representatief voor wat ik nadien zal doen."

Dat het idool een kort leven beschoren zou zijn werd almaar duidelijk. Zo besloot De Standaard eind 2004 al: "De romantische jongeman kan veel vrouwen bekoren, maar past niet echt in de flitsende stijl die de commerciële omroep graag van haar idool ziet." Toch was de "idolatrie" toen nog groot genoeg om het nummer wekenlang naar de hoogste plaats van de Vlaamse hitparade te katapulteren.

"Het echte werk" dat Joeri beloofde, kon de Idool-fans na deze hit maar matig bekoren. Bovendien bleven media benadrukken dat Joeri een idool was "tegen wil en dank", wat zijn populariteit zeker niet ten goede kwam. Ook het album "True lies" bracht niet de verwachte ommekeer.

Het Laatste Nieuws in juli 2005: "Die mensen willen gewoon lol zonder nadenken. Maar dat kan Joeri hen niet geven. Daarvoor danst hij nog steeds te houterig en draagt zijn stem niet ver genoeg. Zijn pogingen om de "populaire" uit te hangen, komen veel te krampachtig over."

Het kruit was toen al verschoten. Joeri’s derde single verdween al na 2 weken uit de hitparade en "True lies" bengelde onderaan de albumlijst. Eind 2005 schreef Gazet van Antwerpen: "Heeft iemand nog iets gehoord van Joeri?" Enkele maanden later zou hij een einde maken aan zijn contract met platenmaatschappij Sony/BMG en het managementbureau Stageplan. Daarna werd het in de media heel stil rond Joeri, die in september 2006 in Het Belang van Limburg alvast besloot dat hij "een paar illusies armer was".

Hier beneden kunt u Joeri’s zegetocht op de VRT nogmaals bekijken, net na zijn overwinning van Idool 2004, met zijn hitsingle op de achtergrond:

Meest gelezen