Française Chloë wil in Gent geslachtsoperatie ondergaan

Chloë is als jongen geboren in Frankrijk. 29 jaar en een hele lijdensweg verder laat ze zich opereren van man tot vrouw. Voor haar geslachtswijziging kiest ze net als vele Franse transgender personen bewust voor Gent, want in Frankrijk voelt ze zich niet begrepen. Onze correspondent Nick Resmann zocht haar op.

Voor Chloë is het een uitgemaakte zaak. Haar ingreep zal plaatsvinden in het Universitair Ziekenhuis van Gent, dat internationaal een uitstekende reputatie heeft voor geslachtsoperaties. "Ik heb er veel over gelezen op internet en in Franse transgenderkringen is het goede onthaal in de Belgische ziekenhuizen welbekend." Een Franse documentaire waarin een Gentse chirurg te zien was, heeft de doorslag gegeven. "Hij heeft de reputatie de beste chirurg te zijn in Europa voor transgenderoperaties."

Operatie in Frankrijk? Non, merci

Zich in eigen land laten opereren was geen optie. "In Frankrijk denkt men nog vaak dat we mentaal gestoord zijn, of in het beste geval dat een geslachtsoperatie voor ons niet meer is dan een gril, zoiets als een tatoeage laten zetten."

Nochtans was Frankrijk in 2010 officieel het eerste land ter wereld om transseksualiteit te schrappen als mentale ziekte. "Maar de geesten evolueren traag", merkt Chloë op. "Zelfs in het meest gerenommeerde ziekenhuis in Frankrijk voor geslachtsoperaties, in Lyon, zijn kwetsende opmerkingen schering en inslag. En zolang je niet geopereerd bent, blijft men je er aanspreken met meneer. In België is men veel oplettender. Je wordt veel beter opgevangen, zelfs wanneer je buitenlandse bent."

Het aantal transgender personen wordt op 60.000 geschat in Frankrijk. Volgens enquêtes van Franse holebi-organisaties overweegt slechts een minderheid onder hen, zo'n 10%, om effectief over te gaan tot een geslachtsoperatie. Maar exacte cijfers over wie zich waar laat opereren, zijn er niet.

België, het beloofde land

Van Chloë haar vriendengroep is slechts 1 op 4 geopereerd in Frankrijk. De anderen hebben zich in België of Thailand laten opereren. "Vele Franse transgenders lonken naar België voor hun operatie, omdat we zo slecht ontvangen worden in de Franse instellingen. Maar het is aan Frankrijk om zijn eigen problemen op te lossen. De situatie is even hypocriet als voor lesbische Franse vrouwen die op de Belgische spermabanken aangewezen zijn wanneer ze een kind willen. In Frankrijk is niets geregeld, maar alles op de nek van de Belgen schuiven is niet juist. De problemen zijn gekend, het is tijd om er iets aan te doen."

Moeilijke kinderjaren

Tijdens haar lagere schoolperiode deed Chloë, die toen nog een jongensnaam had, de jurken van haar moeder aan en speelde ze meer met andere meisjes dan met jongens. Op school was de turnles een beproeving. "Ik vond het heel vreemd om me te moeten omkleden in de kleedkamer van de jongens." Toen ze amper 9 was ging ze van de ene psycholoog naar de andere. "Ik voelde me zeer slecht in mijn vel."

Sois gay et tais-toi!

En dan volgde de pubertijd. "Verschrikkelijk. Ik kreeg een donsje onder de neus en mijn stem sloeg over, maar ik voelde me vrouw. Je wordt paranoia, mensen wijzen je constant af, je zelfvertrouwen wordt afgebroken. De psycholoog zei tegen mijn moeder dat ze zich moest voorbereiden op mijn aanstormende coming-out als homo. Totaal fout.

Toen ik zei dat ik een meisje wilde zijn, was haar reactie: "Ben je zeker dat je niet gewoon homo bent? Ga eens uit met een jongen en je zal zien dat het dat is dat je wil!" Ik heb het enkele keren geprobeerd, maar dat lukte niet, want die jongens zagen me als homo, terwijl ik me als vrouw zag."

Eerst hormonale behandeling...

In 2012 is Chloë gestart met een hormonale behandeling. Elke dag neemt ze drie pillen die de aanmaak van testosteron tegengaan. Ze smeert ook een crème met oestrogeen op haar huid.

"Mijn gezicht is erdoor vervrouwelijkt, ik heb borsten ontwikkeld en mijn geslacht is gekrompen. Ik moet ook meer oppassen met wat ik eet, want ik kom gemakkelijker aan", lacht ze. "Mijn stem stoort me nog enorm. Mensen zien me als vrouw, maar wanneer ik begin te praten, zie ik de wenkbrauwen fronsen, want mijn stem is nog vrij mannelijk. Voor mensen die me kennen is dat geen probleem, maar in de winkel of de metro is het gênant."

...dan operatie

Na twee jaar hormonale behandeling kan de geslachtsoperatie plaatsvinden. Een stap die niet iedereen die een behandeling start ook zet, "maar voor mij was het van bij het begin duidelijk. Ik wil dat mannelijke geslacht niet meer, want het is het mijne niet! Ik wil mijn ware geslacht."

Meest gelezen