"Op Dranouter 10 keer meer ambiance dan op grotere festivals"

Deredactie.be sprak met Jan De Smet, Bart Peeters, Friedl' Lesage en Dree Peremans over 40 jaar Dranouter. Wat opvalt in de gesprekken: iedereen heeft het over de unieke sfeer die Dranouter zo onderscheidt van vele andere festivals. "Op Dranouter heb je soms tien keer meer ambiance dan op andere festivals", klinkt het uit verschillende monden. Wat typeert die sfeer, hoe komt dat?

Volgens Jan De Smet heeft het veel te maken met de uiteenlopende soorten muziek. "De eclectische programmatie doet er veel aan. De soorten muziek spreken veel mensen aan, zo zijn er tal van bizarre muziekinstrumenten te zien op de verschillende podia. Daarnaast heb je ook de randanimatie, de kindvriendelijkheid en de vele soorten eten. De sfeer is enorm rustig, terwijl ik op Werchter al moe word van er gewoon te zijn."

Volgens Friedl' Lesage speelt ook de ligging een grote rol. "Het festival gaat niet door in een stad, maar ligt helemaal weggestopt. Ze kiezen duidelijk voor de roots, wat maakt dat een artiest zich niet kan wegstoppen. Het publiek werkt daar ook aan mee, en dat verhoogt de authenticiteit nog. Ik hoop dat ze die kunnen blijven bewaren."

Bart Peeters, die we al meermaals de grote Kayam-tent zagen platspelen, raakt moeilijk uitgepraat over de verschillende redenen waarom hij de sfeer op Dranouter zo geweldig vindt. "Die ligging is geweldig natuurlijk. Niks file, niks marktrock midden in een stad, maar een prachtige locatie in het weidse Heuvelland. Je hebt ook een erg uiteenlopende programmering, geen package deals zoals op grote festivals, waar ze bij hun headliners zes onbekende groepen moeten nemen."

"Nog een pluspunt: Dranouter doet niet aan VIP-ruimtes voor het podium, de zogenoemde golden circle waar dan van die kakmadammen met een witte broek champagne staan te drinken."

"Maar het meest van al zijn het de mensen, de festivalgangers die de sfeer op Dranouter zo uniek maken. En niet alleen de sfeer, maar ook het niveau waarop de bands spelen. De lat ligt altijd wat hoger op Dranouter dan op andere festivals."

"De verdraagzaamheid van het publiek, de liefde en de vrede die die gelukkige mensen uitstralen, maken dat de sfeer al geweldig is nog voor er een noot gespeeld is. Het publiek heeft volgens mij ook een grote betrokkenheid met de natuur, en is ook erg bewust. Niets tegen Tomorrowland, maar ik denk dat het daar bijkomstig is voor het publiek welke acts er spelen. Bij Dranouter zijn de mensen meer bezig met de acts, met nieuwe ontdekkingen."

Dranouter heeft het niet altijd onder de markt om elk jaar een eigenzinnige, boeiende affiche samen te stellen. De voorbije decennia kwam er soms kritiek dat het festival te ver opschoof naar de mainstream pop- en rockfestivals, anderen vonden dan weer dat de programmatie te veel bleef steken bij de traditionele folk en dat de vernieuwing niet ver genoeg ging.

Dree Peremans, ex-VRT-radioproducer, is ook betrokken bij de raad van bestuur van Dranouter. "Enkele jaren geleden dreigde het misschien een beetje zoals de Lokerse Feesten te worden", erkent hij. "Niet dat we bij de oubollige folk moeten blijven hangen, maar er is toen aangedrongen op een heroriëntering. Dranouter moet evenwel blijven zoeken naar het experiment."

"Wat ze doen, is niet makkelijk", zegt Friedl Lesage. "De organisatie heeft niet het grote geld van andere festivals, ze moeten opboksen tegen Live Nation, dat veel grote namen op stal heeft. Het is een beetje David versus Goliath. Maar net daarom verdient de organisatie zo veel respect. Het is moedig en sterk om ervoor te blijven gaan, ook al snap ik dat ze soms compromissen moeten sluiten."

Dit jaar is het uitkijken naar Rocco Granata, zo stippen Jan De Smet en Bart Peeters aan. Ze verwachten duidelijk veel van hem en verwijzen allebei naar Adamo die enkele jaren op Dranouter optrad. "Geen evidente naam op een festival, maar hij deed hard zijn best en slaagde erin om jong en oud, de hele tent mee te krijgen."

Het volledige programma kan u hier bekijken.

Jan De Smet stond de voorbije decennia ontelbaar veel keren op het podium van Dranouter, dat kleine dorp vlak bij de Franse grens, in een uithoek van West-Vlaanderen en van heel België. De Smet was er al bij op de allereerste editie. "Ik weet nog dat we in de namiddag een fijn concert hebben gespeeld, maar 's avonds moesten we optreden op de Paulusfeesten in Oostende", herinnert De Smet zich.

In allerlei gedaanten, vooral als De Snaar en De Nieuwe Snaar maar vaak ook als gastmuzikant, stond De Smet de voorbije jaren op het podium van Dranouter. "De meest memorabele keer was toch in 2004 met De Nieuwe Snaar en Twee Centimeter Extra. Dat was als het ware een historische terugkeer en de hele concerttent was echt aan het kolken toen. Het publiek in de tent was laaiend enthousiast."

Vorig jaar gaf De Nieuwe Snaar een van zijn laatste festivalconcerten ooit op Dranouter. Maar Jan De Smet is er dit jaar terug, als gastprogrammator. "En ik zal met veel andere artiesten mee op het podium staan. Dus ik heb er een flinke mouw aan gepast", vertelt hij. De Smet zal ook dit jaar de artiesten in de Kayam aankondigen op geheel eigen wijze, met een lied op accordeon of ukelele. En daar beleeft hij erg veel plezier aan. "Het vergt wel veel voorbereidingswerk, maar dat houdt de geest jong."

Ook Radio 1-presentatrice Friedl' Lesage heeft jarenlang de artiesten op Dranouter aangekondigd in de Kayam. "Het is fascinerend om te zien hoe muzikanten, zelfs grote sterren, daar vaak zenuwachtig staan te wachten tot ze het podium op kunnen."

"Een memorabel moment was toen ik het concert van Daniel Lanois moest aankondigen. Het was bloedheet, maar Lanois had zijn gebreid mutsje op en vroeg mij of het recht stond. Dat was niet zo, dus daar stond ik het mutsje van Lanois recht te zetten. Toen ik na de aankondiging het podium afliep, kwam hij recht op me af en gaf me een kus, op de mond. En natuurlijk hadden vrienden en collega's als Jan Hautekiet dat gezien."

"In de week daarop gaf Daniel Lanois ook enkele verrassingsconcerten in een klein zaaltje in Brussel. En omdat hij niet van heisa houdt -hij is een fragiel mens- had hij mij gevraagd of ik hem meteen na het optreden kon wegvoeren. Ik heb hem dus meteen na zijn concert geëscorteerd, en natuurlijk hadden vrienden en collega's dat ook weer opgemerkt. Ze spreken nu nog soms over "nonkel Daniel"," vertelt Friedl' Lesage.

Ook Paul Weller heeft Friedl' Lesage nog een kus gegeven, "weliswaar niet op de mond". "Ook Patti Smith zal me bijblijven. Zij was in de loop der jaren bevriend geraakt met modeontwerpster Ann Demeulemeester en zij hadden op voorhand afgesproken. Demeulemeester had Patti Smith beloofd dat ze haar zou voeren naar Dranouter, maar ze zijn verkeerd gereden in de modder langs de kleine wegjes die naar het terrein leiden."

"Ze hebben dan maar besloten om de auto aan de kant te laten en te voet naar de grote concerttent te komen. Maar natuurlijk was het nog verder wandelen dan ze dachten. En toen Patti Smith uiteindelijk op het podium stond, zei Ann Demeulemeester: "kijk, ze draagt een t-shirt van mij!" Ik vind het zo schoon dat zo'n artiesten toch onder de indruk zijn van elkaar, en elkaar zo inspireren."