35.000 walrussen moeten in Alaska verzamelen
De walrussen werden al halverwege september opgemerkt. Afgelopen zaterdag legde de Nationale Oceanische en Atmosferische Dienst (NOAA) de bijeenkomst vast op de gevoelige plaat.
Zo'n walrussenbijeenkomsten zijn sinds 2007 een terugkerend fenomeen geworden en dat is te wijten aan de opwarming van de aarde.
IJsschotsen als springplank en rustplaats
De walrussen brengen namelijk de wintermaanden door in de Beringzee. De ijsschotsen in de zee zijn de ideale springplank voor walrussen om op de zeebodem naar voedsel te zoeken of om even languit te rusten. Walrussen kunnen namelijk niet zoals zeehonden aan een stuk door blijven zwemmen. Daarnaast brengen de walrussen ook hun jongen ter wereld op de ijsschotsen.
Die ijsschotsen zijn de laatste jaren echter bedreigd door de opwarming van de aarde en de daarmee gepaard gaande hogere zomertemperaturen. Het ijs trekt zich verder terug naar het noorden, tot in de Noordelijke IJszee. Daar is het water echter te diep voor de walrussen. Volgens het Wereld Natuur Fonds is het zee-ijs bovendien sinds 1979 elk decennium met 3,5 tot 4,1 procent afgenomen. Open zeewater neemt namelijk meer warmte op en dat versnelt het smeltingsproces.
"Bewijs van de dramatisch veranderende milieuomstandigheden"
Een grote massa heeft dit jaar dus een alternatief gevonden bij de stranden van de noordwestkust van Alaska. "Het is een bewijs van de dramatisch veranderende milieuomstandigheden als gevolg van het verlies aan zee-ijs", klinkt het bij het Wereld Natuur Fonds. Volgens de organisatie zijn er ook grote groepen walrussen aan land gegaan aan de Russische zijde van de Tsjoektsjenzee, die ten noorden van de Beringzee ligt.
