Microplastics schadelijk voor vruchtbaarheid van oesters
Elk jaar komen miljoenen tonnen plastic in de oceanen terecht. Volgens een recente berekening zou er tegen 2050 aan gewicht meer plastic in de oceanen zitten dan vis.
Een groot deel van dat afval bestaat uit grote stukken plastic, maar onderzoekers maken zich hoe langer hoe meer zorgen over de gevolgen van piepkleine "microplastic" deeltjes, stukjes kleiner dan 5 millimeter. Die worden gevormd als grotere plastic objecten uit elkaar vallen, en ze worden ook speciaal gemaakt voor producten als cosmetica en verpakkingsmateriaal.
Onderzoekers van het Franse mariene onderzoekscentrum Ifremer, onder leiding van Arnaud Huvet, plaatsten Japanse oesters in water waarin bolletjes polystyreen zaten van enkele micrometers groot. De concentratie van de bolletjes lag even hoog als de concentraties die op verschillende plaatsen in de oceanen opgetekend worden.
Na twee maanden bleken de oesters die in dat water gekweekt werden, minder en kleinere eieren te produceren, minder mobiel sperma te hebben, en minder nakomelingen dan een controlegroep in water zonder de plasticdeeltjes. De nakomelingen van de oesters uit het vervuilde water groeiden zelf ook trager.
Het was eerder al aangetoond dat microplastics de vruchtbaarheid verminderen van andere zeedieren, zoals roeipootkreeftjes - kleine schaaldieren - en watervlooien.
Het is mogelijk dat de vertering van de oesters verstoord wordt als ze de plasticdeeltjes opeten, zegt Huvet, en chemische stoffen die het hormoonstelsel verstoren, waarvan geweten is dat ze ook de voortplanting beïnvloeden, kunnen vrijgegeven worden door de plasticdeeltjes in het spijsverteringssysteem van de oesters.
Een vergroting van een gezichtsreinigingscrème, een "scrub". De kleine oranje bolletjes zijn microplastics.
Schadelijk voor mensen?
We weten nog niet veel over de biologische schade die microplastics kunnen aanrichten, zegt Tamara Galloway, een specialist in de effecten van giftige stoffen, in Nature News & Comment. Veel bekender zijn de beelden van vogels en zeeschildpadden die gestikt zijn in grote stukken plastic.
Galloway zegt dat de studie over de oesters "bijzonder uitgebreid" is, en dat ze meer bewijs aanbrengt voor de schadelijke gevolgen van microplastics, en voor de noodzaak om iets te doen aan het probleem. "We kunnen vrij snel iets doen tegen door de mens veroorzaakt afval, als we dat willen", zegt ze, - door minder plastic te gebruiken en zorgvuldiger te zijn bij het wegwerken van afval.
De wilde populaties van de Japanse oesters gaan er niet op achteruit, zegt Huvet, maar de studie toont aan dat de microplastics gevolgen op lange termijn kunnen hebben, aangezien oesters een basisvoedsel zijn voor veel andere dieren. Wat nog niet duidelijk is, zegt Huvet, is of de microplastics die zich ophopen in de oesters, schadelijk kunnen zijn voor de mensen die uiteindelijk de oesters opeten.
De studie van Huvet en zijn team is verschenen in Proceedings of the National Academy of Sciences of the USA (PNAS).
