"Ondergrondse oceaan" in binnenste van de aarde

Wetenschappers hebben ontdekt dat er zich onder de aardkorst een massa water bevindt, genoeg om alle oceanen op de oppervlakte drie keer te vullen. De "ondergrondse oceaan" ligt zo'n 700 kilometer diep in de aardmantel. Volgens de wetenschappers helpt deze ontdekking ons om de vorming van onze planeet beter te begrijpen.
CLAUS LUNAU/SCIENCE PHOTO LIBRARY

Volgens geofysicus Steve Jacobsen van de Northwestern University in de VS wijst deze ontdekking erop dat het water op aarde van binnenuit is gekomen, en dat het naar de oppervlakte werd gedreven door seismische activiteit. Het water zit opgeslagen in een laag van rotsachtig gesteente, "ringwoodiet" genoemd (kleine foto), tussen de oppervlakte en de aardkern, op 600 à 700 kilometer diepte. Het gaat dus niet om vloeibaar water, de moleculen zijn aan het gesteente gebonden.

Sommige geologen nemen aan dat het water op aarde meegekomen is met "ijskometen" die op de planeet ingeslagen zijn toen die pas gevormd was. Maar dit nieuws ondersteunt dus de (al langer bestaande) theorie dat de oceanen in stappen ontstaan zijn doordat er water uit het binnenste van de aarde naar boven kwam.

"Dit is een stevig bewijs dat het water op aarde van binnenuit is gekomen", zegt Jacobsen. Volgens hem is het verborgen water een soort van buffer voor de oceanen op de oppervlakte, en verklaart dat waarom die al miljoenen jaren ruwweg dezelfde grootte hebben.

Jacobsen en zijn team vonden bewijs voor de ondergrondse watermassa door met een 2.000-tal seismometers de seismische golven te analyseren die veroorzaakt worden door aardbevingen. De waterlaag toonde zich doordat ze de golven aanzienlijk vertraagde. De golven bewegen zich namelijk trager voort in nat gesteente dan in droog gesteente.

"We zouden dankbaar moeten zijn voor dit reservoir in de diepte", aldus Jacobsen. "Als het er niet was, zou dat water zich op de oppervlakte van de aarde bevinden en zouden de bergtoppen het enige land zijn dat er bovenuit stak. De onderzoekers hebben hun bevindingen gepubliceerd in het magazine Science.

Meest gelezen