Zelzate is een beetje in slaap gesukkeld

“De voorbije zes jaar waren zes verloren jaren.” CD&V-lijsttrekker Rik Laureys spaart zijn kritiek niet op de huidige paarse coalitie. Door de strijd om het burgemeesterschap tussen Freddy De Vilder (SP.A) en Frank Bruggeman (toen Open VLD, nu VLD-SD) is de coalitie zonder project gestart, stelt hij.

Burgemeester De Vilder geeft toe dat zijn coalitie “niet gewerkt heeft” en schuwt de grote woorden niet om zijn ontgoocheling in zijn coalitiepartner in de verf te zetten: “VLD heeft nooit een beleidsvisie gehad. Als je in het gemeentebestuur zit, moet je de gemeente besturen, niet saboteren.” “Eigenlijk heeft Bruggeman zes jaar lang oppositie gevoerd tegen zijn eigen coalitiepartner”, sluit PVDA-lijsttrekker Geert Asman zich bij de kritiek aan.

Bruggeman kaatst de bal terug naar De Vilder, die hij een communicatieprobleem verwijt. Hij wijst er fijntjes op dat enkele SP.A-schepenen naar zijn partij zijn overgelopen. Hij is het overigens niet eens dat er de voorbije jaren niet is bestuurd en haalt onder andere de besparingen bij het OCMW aan. Volgens Bruggeman gaat het overigens niet zozeer om een personenkwestie tussen hem en De Vilder, maar liggen de visies gewoon ver uit elkaar.

Zelzate staat vooral bekend als een grauw industriestadje, maar haalde niet zo lang geleden de nationale media met iets helemaal anders. Een groepje van een dertigtal jongeren maakte geregeld amok met als triest dieptepunt de aanval op een Chirofuif, waar grof geweld niet geschuwd werd. Het college koos er uiteindelijk voor om naast de repressieve aanpak een straathoekwerker in te schakelen. SP.A en oppositiepartijen CD&V en PVDA vinden dat die goed werk levert.

Maar volgens Bruggeman had men “een harder standpunt moeten innemen”: zoals algemene nultolerantie, boetes voor de ouders en camera’s op enkele belangrijke plaatsen. Voorstellen waarvoor de andere partijen hun neus optrekken. De Vilder verwijt de liberalen dat ze de zaak hebben opgeblazen. Ook CD&V en de PVDA vinden dat Zelzate hierdoor een “veel slechter imago” heeft gekregen dan het verdient. “We zijn niet de Bronx van Vlaanderen.”

Terug naar de traditionele hete hangijzers: verkeer en industrie. Dé mobiliteitsdiscussie in Zelzate is het busplein aan de Oost- en Westkade. De Lijn wil in het plein investeren, maar het dossier sleept al jaren aan.

Volgens CD&V vertraagt het college de zaak, maar De Vilder spreekt dat tegen. “De Lijn wil ook een heel nieuwe verkeersontwikkeling rond het plein, de volledige omgeving en het volledige centrum wijzigen. Daarom heeft de gemeente eerst een studie besteld die alles goed in kaart moet brengen om dan de juiste beslissing te kunnen nemen.” Volgens Asman komt die studie er veel te laat. “Er is al vijf, zes jaar discussie over het busplein.”

Als men het in Zelzate over industrie en volksgezondheid heeft, dan staat de PVDA, met zes zetels uitzonderlijk sterk, op de barricade. Volgens de PVDA treedt de gemeente veel te laks op tegen de omliggende industrie en moet ze hogere eisen aan de bedrijven opleggen. Maar de SP.A, VLD-SD en CD&V vinden dat de milieuproblemen in de gemeente voldoende worden opgevolgd en er genoeg overleg is met de bedrijven. CD&V geeft wel toe dat de PVDA “ervoor zorgt dat de aandacht niet verslapt”.

Een van de grote milieudossiers in Zelzate is de gipsberg in het zuidwesten van de gemeente. De gipsberg groeide jaar na jaar aan en torent nu als een dreigende witte reus uit boven de vlakbij gelegen sociale woonwijk Klein Rusland (foto in tekst). Het opwaaiende stof bedreigt de volksgezondheid. De berg en de terreinen er rond worden nu gesaneerd en de gipsberg zelf wordt bijna volledig afgedekt. Een positieve evolutie, daar is iedereen het over eens.

Maar het saneringsproject heeft een andere kant van de medaille. Op de afgedekte berg komen zonnepanelen. Voorstanders wijzen erop dat de bevolking in die panelen zal kunnen investeren, maar volgens de PVDA is door de groenestroomcertificaten de prijs van de elektriciteit enorm toegenomen. “Het kan toch niet dat het bedrijf dat ze plaatst zoveel subsidies krijgt en de inwoners met hoge kosten worden opgezadeld.”

Klein Rusland heeft overigens nog meer problemen dan de grote witte buur. De sociale woonwijk stamt uit de jaren 20 van de vorige eeuw en staat op de rand van de verloedering. De wijk moet dringend gerenoveerd worden, maar ook dit dossier sleept al jaren aan.

De gemeente is er nog niet goed uit of de huisjes gerenoveerd worden of er voornamelijk in nieuwbouw wordt geïnvesteerd. Vier huizen moeten sowieso gerenoveerd worden, omdat ze geklasseerd zijn als erfgoed. Als die “proefrenovatie” aantoont dat het haalbaar is en de renovatie niet duurder is dan nieuwbouw (wat verplicht is), wordt de wijk gerenoveerd.

Volgens de PVDA is renovatie hoe dan ook de beste oplossing. CD&V vreest dan weer dat de wijk vol huurwoningen zal staan en pleit voor een mix van huur- en koopwoningen. “We mogen er geen getto van maken”, waarschuwt Laureys.

Overigens is het sociale woonbeleid niet alleen in Klein Rusland een heet hangijzer, maar in heel de gemeente. Zelzate heeft 14 procent sociale woningen. Een doorn in het oog van CD&V, die stelt dat zo “de onderkant van de samenleving wordt aangezogen” en ervoor pleit om de sociale woningen meer te spreiden over de omliggende gemeenten.

Net als vele andere gemeenten stelt het wegvallen van de hoge dividenden door de liberalisering van de energiemarkt Zelzate voor een financiële uitdaging. De Vilder beseft dat zijn gemeente “eigenlijk te klein is om financieel gezond te blijven”. Een belastingverhoging ziet hij in elk geval niet zitten. Voor de PVDA is het duidelijk waar (een deel van) het geld gehaald moet worden. Asman verwijst naar het slibstort, dat een aanzienlijk deel van het grondgebied van de gemeente inneemt, maar waarvoor de gemeente volgens de PVDA een veel te kleine vergoeding krijgt.

Freek Willems