Visser na scheepsramp: "Zat elf uur op de romp van het schip, mijn benen zagen blauw"

In de nacht van dinsdag op woensdag was een Belgische vissersboot gekapseisd in Engelse wateren. Hoe het kon dat het schip kapseisde, weet ook Ronsijn niet. 

"We hadden de netten al twee keer binnengehaald, het was tijd voor de derde keer", zo begint hij zijn verhaal aan onze redactie. "ik stond aan stuurboord, mijn collega aan bakboord. Alle twee de netten hingen even hoog aan weerszijden van de boot."

Ronsijn begon het net op te halen. "Ik had het net nauwelijks 30 centimeter extra binnengehaald, of ik hoorde een knal. Het schip draaide om en de lading kwam automatisch het schip binnen. Ik moest snel wegspringen of ik zat ertussen."

Ronsijn komt uiteindelijk in het water terecht, waar hij door zijn zware kledij meteen begint te zinken. "Ik heb mijn handschoenen afgedaan en mijn bretellen doorgesneden met een mes zodat ik weer naar boven kon geraken."

Eenmaal boven water, kon Ronsijn het schip lokaliseren. De lampen brandden namelijk nog onder water. "Ik kon me dan juist oriënteren om naar het schip te zwemmen en zo het vlot te zoeken. Maar het vlot kwam niet bovendrijven."

Ronsijn zwom vervolgens naar het voorsteven. Hij wilde erop klimmen maar het voorsteven was zodanig hoog dat dat niet lukte. Uiteindelijk zwemt hij naar het achtersteven.

"Je hangt daar dan in het water en je gaat de hele tijd mee met de deining. Op een bepaald moment komt het schip naar beneden en kan je erop klimmen." Een pijnlijke klim, want het schip hangt vol met pokken die als messen in de blote benen van Ronsijn snijden.

Wat volgt voor Ronsijn zijn elf uren bovenop de romp. "Dat was koud. Mijn benen waren blauw, er zat niks van gevoel meer in. Ik heb mijn trui over mijn hoofd getrokken en ik blies in die trui om zo mijn hoofd warm te houden. Ik heb ook op mijn handen geplast om warm te krijgen. Zo gigantisch koud was het."