"Vandaag treuren we, morgen gaan we verder"

De sluiting van Ford Genk is een feit, het laatste signaal heeft geklonken op de fabriekssite. Deredactie.be sprak met drie bekende Limburgers - een journalist, een zanger en een politicus - over hoe de sluiting leeft bij hen. Verdriet is de teneur, maar er is ook de hoop voor de toekomst.

"Laatste post door merg en been"

Knack-journalist Walter Pauli heeft jaren geleden zijn Limburgse heimat verlaten voor Leuven, maar de sluiting van Ford Genk treft hem toch nog diep.

"Voor een Limburgse migrant is het zelfs vanuit Leuven een harde noot om te kraken. Een groot deel van mijn familie heeft vroeger jarenlang in de fabriek van Ford gewerkt: mijn vader, mijn grootvader, ooms, nichten.... en ook heel wat buren.

Hoe bepalend was Ford Genk?

"Het is soms moeilijk te begrijpen dat een bedrijf meer betekent dan zomaar werk. Ford Genk was identiteitsbepalend: alle vaders in de wijk vertrokken op hetzelfde tijdstip naar het werk, het was carpoolen voor dat woord bestond. We namen ook op hetzelfde tijdstip vakantie en kwamen elkaar dan in Italië tegen. Collega's werden vrienden en het was ook bepalend voor het straatbeeld in Limburg: iedereen reed met een Ford want familieleden kregen korting. Ik heb ook mijn hele leven met een Ford gereden. Je kunt de zwaarte van de impact van de sluiting bijna niet inschatten, nog los van de economische consequenties."

Hoe leeft de sluiting bij jullie in de familie?

"Er wordt over gepraat en er worden herinneringen opgehaald. Toen het nieuws van de sluiting twee jaar geleden bekend raakte, sprongen de tranen in mijn ogen en toen belde mijn pa mijn op, vol verdriet. Die pijn is nog niet weg. Gisteren hadden we nog een hoogoplopende discussie over wie er verantwoordelijk is."

Is er woede?

"Bij mij is er minder woede, maar bij mijn pa is die er wel. De auto is namelijk geen afgeschreven product. Hij is boos op het management, maar vooral ook op het overheidsbeleid, hij kan niet begrijpen dat de staat de fabriek hier niet kon houden."

Gaat u straks contact opnemen met uw vader?

"Nee, ik ga het mes niet in de wonde draaien. Ik ben ook blij dat ik niet meer in Limburg woon. Mijn pa woont vlak bij de fabriek, hij zal die laatste sirenes ongetwijfeld gehoord hebben. Dat zal bij hem door merg en been zijn gegaan."

"Dit komen de Limburgers te boven"

Zanger en televisiefiguur Stijn Meuris was destijds misnoegd bij de aankondiging van de sluiting van Ford Genk. Twee jaar na dato lijkt de eerste grote shock weggeëbd.

"Het kantelmoment was twee jaar geleden, toen was er een enorm groot emotioneel gevoel. Sindsdien kreeg je een soort spel in de luwte tot vandaag, de laatste dag."

Is Limburg sindsdien veranderd?

"Ik heb de indruk dat de provincie er nu bijna mee klaar is. Niet op financieel vlak, want hier gaan duizenden gezinnen de gevolgen van dragen. Maar de tijd masseert wel. We kunnen ons niet blijven vastklampen aan dat soort grote industrie, en nu worden er nieuwe initiatieven opgestart."

Hebt u eigenlijk familie of vrienden bij Ford Genk?

"Nee, en dat is echt toevallig want Ford is natuurlijk heel erg aanwezig. Er is altijd wel iemand betrokken bij Ford. Er was ook haast een Ford-religie in Limburg. Limburgers maakten er een punt van om een Ford te kopen. Elke keer als ik over de brug rijd naast de fabriek, schrik ik ook van de grootte, het is echt een enorm terrein. De impact van de sluiting is dan ook enorm."

Wat nu?

"Bij de aankondiging van de sluiting had iedereen het gevoel: "Na Ford is er niets meer". Dat had je ook bij de sluiting van de mijnen. Dat is natuurlijk niet waar. De sluiting kan zelfs een voordeel zijn, een nieuw begin. Maar laat ons niet makkelijk doen: de ellende voor de getroffen gezinnen moet nog beginnen."

Wat is uw boodschap voor hen?

"Dit komen die mensen zeker te boven. Het komt goed!"

"Vandaag treuren we, vanaf morgen gaan we verder"

Herman Reynders, de gouverneur van Limburg, is ook bijzonder aangegrepen door de sluiting van Ford Genk.

"Voor heel Limburg en voor de medewerkers van Ford in het bijzonder is dit een zwarte dag. Ik ken mensen die na 30 jaar werken bij Ford Genk een nieuwe job moeten zoeken. Voor hen is dit erg pijnlijk. We moeten de mensen vandaag troosten, maar we kunnen hen het beste helpen door hard te werken aan de toekomst."

Wat kunt u als gouverneur doen?

"Mijn voornaamste taak is de mensen samenbrengen en ze stimuleren om samen te werken. En dat lukt wel. Er is veel woede en verdriet, maar er is ook een algemeen gevoel van: "We zullen laten zien wat we het kunnen" en dat maakt mijn job gemakkelijker."

Hoe ziet u de toekomst van Limburg?

"Er is absoluut toekomst voor onze provincie. We hebben de sluiting van de mijnen verteerd en op de voormalige site van Philips in Hasselt werken nu meer mensen dan dat er op het einde van Philips werkten. Er breekt nu een andere manier van werken aan, met eigen ondernemerschap. Maar dat gaat niet vanzelf, we hebben nog 5 à 10 jaar nodig."

Hoe omschrijft u uw gevoel vandaag?

"Vandaag treuren we en delen we in het verdriet, maar vanaf morgen gaan we verder."

Meest gelezen