"Het kon eleganter en menselijker"
De krantencommentatoren blikken terug op de verdeling van de ministerposten in de Vlaamse regering. Ze reageren verdeeld op de SP.A, die Frank Vandenbroucke niet meer in de regering opneemt, en op de intrede van de neofieten Ingrid Lieten en Philippe Muyters.
Volgens Het Laatste Nieuws trekt "spin doctor" Steve Stevaert opnieuw aan de touwtjes bij de Vlaamse socialisten. Zijn schaduw hangt over de regeringsploeg, want met Ingrid Lieten en Pascal Smet vaardigt hij twee akolieten af. En zijn poulain Caroline Gennez heeft intussen afgerekend met interne vijand Frank Vandenbroucke. Voor Frank Dereymaeker geen waardig afscheid voor een man die gold als een sterkhouder binnen de Vlaamse regering en het onderwijs democratiseerde.
De Morgen toont meer begrip voor de beslissing van Gennez. Ze doet op een nieuwe, zakelijke manier aan politiek. En dat veronderstelt ook loyaliteit en het besef dat je in teams speelt. Yves Desmet vergelijkt het met voetbal. Vandenbroucke leert de les dat ook de meest briljante spits, als hij seizoenen lang in buitenspelpositie blijft hangen, uiteindelijk door de trainer op de bank wordt gezet.
Al vindt Gazet van Antwerpen de manier waarop Vandenbroucke aan de kant werd gezet, een vernederend schouwspel voor iemand die meer dan twintig jaar aan de top van de politiek stond. Caroline Gennez heeft natuurlijk het recht om de ministers te kiezen die zij het meest geschikt acht. De manier waarop ze Vandenbroucke opzijzette, kon eleganter en menselijker. Paul Geudens noemt de SPA een harde partij.
Het Nieuwsblad stelt ook vragen bij zijn vervanging door Lieten. Dat Gennez iemand van buiten de politiek binnenhaalt, doet in eigen partij veel wenkbrauwen fronsen. De SP.A had volgens Peter Debacker niet bepaald een tekort aan ministeriabele figuren.
Maar De Standaard maakt een andere analyse. De SP.A heeft vele honderden leden, 19 Vlaamse parlementsleden, 19 federale en 4 Brusselse. En toch vond Caroline Gennez niemand om minister te worden. De politiek heeft geen overschot aan toppers, is de conclusie van Bart Dobbelaere. Ook omdat de partijhoofdkwartieren beloftevolle politici te weinig tijd geven om rustig te groeien.
Bovendien is de aanstelling van Muyters en Lieten niet bemoedigend voor jong talent, vindt Het Belang van Limburg. Waarom zouden jongeren zich engageren voor de politiek, als wanneer de tijd rijp is, ze toch gepasseerd worden door een buitenstaander, vraagt Eric Donckier. Waarom zouden parlementsleden zich nog uit de naad werken wanneer ze op de valreep toch buitenspel gezet worden?