"Sterk papieren rapport over dieselgate, maar hoe nu implementeren?"

Het rapport verwijst naar grove nalatigheid bij de vorige Europese Commissie en bij een aantal grote lidstaten -Duitsland wordt door Van Brempt (boven) met name genoemd- die meer dan een decennium lang de andere richting hebben uitgekeken.

Daardoor konden Volkswagen, maar ook andere Europese autogroepen investeren in sjoemelsoftware en bleken er in 2004 en 2005 al grote verschillen tussen de uitstoottesten in het labo en in de realiteit.

Het rapport van de onderzoekscommissie wil nu dat er echte controles komen op de uitstoot van zowel CO2 als het nog ongezondere stikstofoxide en dat op de weg, dus niet op papier of in het laboratorium. Bovendien stemde een kleine meerderheid voor de oprichting van een Europees controleorgaan dat onafhankelijk zou werken van de lidstaten.

Nu ligt de verantwoordelijkheid voor die controles bij de lidstaten en volgens critici zijn die weinig geneigd om de eigen autoproducenten strikt te controleren. De Duitse overheid is bijvoorbeeld weinig streng voor Opel of Volkswagen, de Italiaanse dan weer niet voor Fiat en dergelijke meer. 

Ivo Belet merkt op dat er inderdaad honderdduizenden banen afhankelijk zijn van de autosector en dat het na de crisis van 2007 met sluitingen van Opel in Antwerpen en Ford in Genk niet voor de hand lag om strikte controles door te voeren. Van Brempt wijst dan weer op 400.000 voortijdige doden door de luchtvervuiling, niet enkel, maar toch wel deels door de hoge uitstoot van dieselwagens.

Het mag dan volgens Van Brempt een ijzersterk document zijn, ze geeft wel toe dat het tot nu toe vooral een hoop papier is dat moet worden omgezet in de realiteit, echte normen en echte controles dus.

Zo moet het rapport in april worden goedgekeurd door het voltallig Europees Parlement. Daarna komt het cruciale ogenblik, namelijk als dat rapport naar het echte machtscentrum in de EU gaat. Dat is de ministerraad en daar zijn de lidstaten aan zet. Het valt te verwachten dat lidstaten met een grote autosector zoals Duitsland, Spanje, Frankrijk en Italië daar moeilijk gaan doen.

Van Brempt maakt zich echter sterk dat de EU-parlementsleden bondgenoten hebben en zij ziet die vooral in de Europese burgemeesters die op nationaal vlak kunnen wegen, onder druk dan van de inwoners van de steden.

Belet wijst ook op de verantwoordelijkheid van de consumenten, het zijn zij die beslissen welke auto's ze kopen en of ze rekening houden met emissie- en vervuilingsnormen.