Loyale Elke Sleurs mag het gaan oplossen in Gent

Elke Sleurs (N-VA) stopt als staatssecretaris in de federale regering om zich volledig te kunnen concentreren op haar nieuwe taken als fractieleider en lijsttrekker in Gent. Sleurs kon nooit echt schitteren in de federale regering en dat had veel te maken met de taken die ze toegewezen kreeg. Haar vertrek opent dan ook nieuwe kansen voor haarzelf, maar ook voor de partij.

De politieke roots van Elke Sleurs, gynaecologe van opleiding, liggen bij de Volksunie. Na het uiteenvallen van de partij kiest ze voor de N-VA van toenmalig voorzitter Geert Bourgeois. Om professionele redenen, Sleurs is gynaecologe van opleiding en is jarenlang diensthoofd Verloskunde aan het UZ Brussel, is ze de eerste jaren maar beperkt politiek actief.

In 2007 treedt ze toe tot de OCMW-raad in Gent. In 2012 volgt ze Tony Van Parys op als gemeenteraadslid. Ze zit dan al twee jaar in de Senaat. Na de verkiezingen van 2014 wordt Sleurs Vlaams Parlementslid en deelstaatsenator in de hervormde Senaat.

Sleurs wordt op dat moment algemeen geroemd om haar wetgevende werk: zo trekt ze onder meer hard mee aan de kar om de euthanasieregeling voor minderjarigen te laten goedkeuren.

Trage inwerkperiode als staatssecretaris

Als beloning voor haar harde werk in de Senaat wordt Sleurs in oktober 2014 aangesteld als staatssecretaris voor Armoedebestrijding, Gelijke Kansen, Personen met een beperking, Bestrijding van Fiscale Fraude en Wetenschapsbeleid.

Haar aanstelling is niettemin een verrassing. De bevoegdheden die ze toegewezen krijgt, vormen een bont allegaartje en sluiten niet allemaal even goed aan bij haar profiel. Het duurt dan ook een tijd voor ze in haar dossiers ingewerkt is.

Communautaire gevoeligheden

Haar eerste beleidsnota ontlokt een storm van verontwaardiging ten zuiden van de taalgrens. De Franstalige versie van de tekst bevat grove spel- en grammaticafouten en gebrekkige zinsconstructies op elke pagina.

Vijf maanden na haar aanstelling heeft ze ook als enige federale excellentie nog geen enkele schriftelijke vraag beantwoord in de Kamer. "We zijn een klein kabinet met uiteenlopende bevoegdheden", reageert haar woordvoerder. "We hebben prioriteit gegeven aan het schrijven van vijf beleidsnota's en vijf beleidsbrieven."

Als Vlaams-nationalistische politica ondervindt ze ook heel wat tegenkanting met haar hervormingsplannen voor de federale musea en wetenschappelijke instellingen.

Re-shuffle

Na amper zes maanden moet ze bovendien haar belangrijkste bevoegdheid, Bestrijding van de Fiscale Fraude, afstaan aan haar partijgenoot en minister van Financiën Van Overtveldt. Officieel heet het dat ze te weinig affiniteit heeft met het onderwerp, maar als blamage kan het tellen.

Sleurs krijgt er Grootstedenbeleid bij. Zelf zegt ze dat het om "een efficiëntie-oefening gaat die haar bevoegdhedenpakket homogener maakt".

Conflicten

En dan zijn er nog haar conflict met poolreiziger Alain Hubert en met directeur Michel Draguet van de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten.

Ze raakt verwikkeld in de juridische strijd die Hubert met de Belgische staat voert over de poolbasis Prinses Elisabeth. Haar dispuut met Michel Draguet levert Sleurs dan weer een strafklacht op. Draguet beschuldigt haar van intimidatie en samenspanning en voelt zich ook persoonlijk geviseerd door een audit naar het financiële beleid van de Musea van Schone Kunsten én de Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis, waarvan hij tussen 2010 en 2013 aan het hoofd stond. Sleurs zelf heeft het over "lasterlijke beschuldigingen" die "bijzonder ver van de realiteit" staan.

Orde op zaken

Op het vlak van Gelijke Kansen verlegt Sleurs dan wel weer enkele stenen in de rivier. Ze laat zich onder meer opmerken met het Nationaal Actieplan tegen alle vormen van gendergerelateerd geweld. Dat telt een heel pakket maatregelen die de verschillende ministers en regeringen binden. Behalve op seksueel geweld concentreren de maatregelen zich op partnergeweld, vrouwelijke genitale verminking, gedwongen huwelijken, prostitutie en "eergerelateerd" geweld.

Na zes jaar nationale politiek keert Sleurs nu dus terug naar het lokale niveau in haar thuisstad Gent. Als loyaal partijlid krijgt ze nu de weinig benijdenswaardige taak om er de eer van de N-VA te gaan redden.

Het vertrek van Sleurs op nationaal vlak biedt de partij de kans om een nieuwe figuur te lanceren die - op twee jaar van de verkiezingen - nog ruim de kans heeft om zich in de kijker te werken. Wie Sleurs zal opvolgen is nog niet duidelijk. De N-VA-partijraad komt daarover ten laatste op 11 maart bijeen.

Meest gelezen