"Herteken België, want zo werkt het niet meer"

"Hoe lang kunnen we nog ongestraft doorgaan zoals we bezig zijn? Kortzichtigheid regeert het land", aldus Thijs. "Het is niet te vatten dat we in dit land geen middelen, structuren en systemen hebben om een staking te vermijden of stop te zetten. Van de vakbonden verwacht je een minimum aan inlevingsvermogen, maar bijna altijd primeert hun eigenbelang op het algemeen belang. De vakbondstop ontvlucht zijn verantwoordelijkheid", zegt Thijs over de stakingen bij de cipiers en de bagageafhandelaars. "Zorg verdorie dat mensen werken, dat hét werkt, dit land. Zoals nu kan het niet verder."

Thijs gaat nog een stap verder en vindt dat de overheidsbonden hun macht zelfs misbruiken. "Ik heb onderhandeld met vakbonden in de privé en bij de overheid. Het verschil tussen beide is wat betreft hun verantwoordelijkheidszin vreselijk groot. Ze kunnen het land zomaar lam leggen. Daar moet paal en perk aan gesteld worden", vindt hij.

Thijs ziet in de stakingen een symptoom van een diepere politieke malaise. "We hebben onze staatsstructuur bij elke hervorming complexer gemaakt. Tussen alle regeringen bestaat geen enkele hiërarchie. Zes regeringen, en toch krijgen we niet gedaan wat we moeten doen", zegt hij fel.

Specifiek over de regering Michel is hij ook niet bepaald positief. "Deze ploeg is eraan begonnen met de beste intenties, maar ze is geen toonbeeld van eendracht en besluitvaardigheid. Deze regering slaagt er niet in om met één stem te spreken. Het algemeen belang is ondergeschikt gemaakt aan het partijbelang. Individueel zit deze regering vol slimme mensen, maar de marktpositie van hun partij is hun grootste zorg. (...) Deze regering heeft al 2 jaar verloren. Hoe lang gaat ze daar nog mee door?"

Volgens Thijs beseffen politici maar al te goed dat fundamentele hervormingen nodig zijn, maar communiceren ze daar niet helder over. "Je moet dat durven zeggen en blijven zeggen. Unisono. Dat gebeurt niet."

Zelf aan de kar trekken, wil Thijs niet meer. Hoewel zijn naam geregeld valt als opvolger van Jo Cornu bij de NMBS ziet Thijs dat zelf niet echt zitten. "Natuurlijk kriebelt het, maar ik ben 64. Ik heb niet meer de energie van een jonge vijftiger", zegt hij daarover.

Een mening over de hervorming van de spoorwegmaatschappij heeft hij wel. "De NMBS heeft nood aan dezelfde strijdvaardigheid als De Post: het besef dat je aan een verandering begint die lange jaren zal duren", klinkt het. "De overheid moet hier in de spiegel kijken. Wil de regering wel dat het écht lukt?"

Thijs hekelt ten slotte nog de figuur van de minister van Mobiliteit Bellot. Hij vindt dat de NMBS "een politiek zwaargewicht" nodig heeft. "Mevrouw Galant is een sympathieke dame, maar was haar aanstelling de best mogelijke keuze? Ik vraag me af hoe stevig het mandaat van haar opvolger is. Als ik minister voor de NMBS zou worden, zou ik garanties eisen. Ik hoop dat François Bellot die gekregen heeft."