Theo Francken trekt strijd tegen schijnrelaties op

"We zien het hele fenomeen van de schijnrelaties verschuiven", verduidelijkt Katrien Jansseune, de woordvoerster van Francken. "Vroeger had je schijnhuwelijken. We hebben die harder aangepakt en dan kreeg je schijnsamenwoningen."

Het fenomeen van de schijnerkenningen is nu een recente volgende fase. Het gebeurt wel eens dat zwangere vrouwen hun kind hier laten erkennen om zo aan verblijfspapieren te komen. Soms betalen ze daarvoor, soms misleiden ze de erkenner. Vorig jaar stuurde de Cel Schijnrelaties zo 17 verdachte erkenningsdossiers naar het parket van Oost-Vlaanderen.

"Kinderen worden hier misbruikt en dat kan je niet toelaten", zegt Jansseune. "Dat is een fenomeen dat onze aandacht en verdere opvolging behoeft."

Momenteel kan het parket aan de rechtbank vragen om zo'n erkenning - achteraf -  nietig te verklaren. Maar een specifieke wetsbepaling die de betrokkenen ook strafrechtelijk aanpakt, is er nog niet. Het kabinet van Francken werkt daarvoor nu samen met het kabinet van minister van Justitie Koen Geens (CD&V) en er is een werkgroep opgestart die moet nagaan hoe schijnerkenningen strafbaar kunnen worden gesteld.

Naast de aanpak van de schijnerkenningen, heeft Theo Francken nog verschillende andere punten voorgesteld.

• De controleperiode, waarbinnen controles naar schijnhuwelijken kunnen gebeuren en het verblijfsrecht wordt ingetrokken na een vernietiging, zal worden uitgebreid van drie tot vijf jaar.
• Om te vermijden dat schijnhuwelijken in het buitenland worden afgesloten, onderzoekt de staatssecretaris of het attest "geen huwelijksbeletsel" voor elke onderdaan in het buitenland verplicht kan worden. Dat wordt gezien als een eerste check of het huwelijk niet verdacht is, maar betekent niet dat er achteraf geen vernietiging meer kan volgen.
• Francken wil ook de "Europaroute" afsluiten. De wetgeving van de Europese lidstaten rond gezinshereniging is vaak strenger dan de Europese regelgeving. Als een EU-burger met zijn partner uit een niet-Europees land verhuist naar een andere lidstaat, valt het koppel onder die minder strenge Europese regels. Francken wil bij Europa naar eigen zeggen "hard op de tafel slaan" om dat probleem op te lossen. Hij heeft al met zijn Nederlandse collega onderlinge afspraken gemaakt daaromtrent.
• Tot slot onderzoekt Francken ook de identiteitsfraude, wil hij dat meer ambtenaren van burgerlijke stand het register gebruiken dat schijnhuwelijken bijhoudt en bekijkt de staatssecretaris de problematiek van schijnadopties van naderbij.