Waar blijft het wettelijk kader voor de burn-outcoach? – Lieselot Maes

Na een intensieve loopbaan in de financiële sector, kwam de auteur in een burn-out terecht en schoolde zij zich om tot stress- en burn-outcoach. Nu begeleidt Lieselot Maes mensen op een professionele en zorgzame manier bij het (her)ontdekken van zichzelf en nieuwe opties.

Dat er charlatans rondlopen in onze sector heb ook ik al ondervonden. Mensen die zonder al te veel achtergrond beweren dat je je uit je burn-out kan eten, dat je door enkele supplementen te nemen zo weer de oude bent,… en hun kassa daar lustig laten naar rinkelen. Even voor de duidelijkheid, ik ben helemaal pro gezonde voeding, maar daarmee alleen kan je geen burn-out te lijf gaan. Verzorg het lichaam, maar vergeet het hoofd niet!

Dit weekend staat het volgende te lezen in enkele kranten:

“Het zal binnenkort mogelijk zijn om een klacht in te dienen tegen burn-outcoaches die onterecht medische diagnoses stellen, onethisch te werk gaan of patiënten aan het lijntje houden voor geldgewin. Een nieuwe belangenvereniging wil charlatans een halt toeroepen en richt een tuchtorgaan op.” (Uit De Morgen, 05/08/2017)

“Hoera”, denk ik bij het lezen van dit artikel. Als arts, psycholoog, therapeut, coach,… werk je met de gezondheid en dus de toekomst van mensen. Daar kan geen ruimte zijn voor gepruts, dus alstublieft, pak die charlatans aan. Ze verpesten niet alleen ons imago, zoals Annita Rogier aanhaalt in het artikel, ze verpesten het herstel van een mens in nood.

Annita Rogier is voorzitter van de Vereniging van Erkende Stress- en Burn-outcoaches (VESB). Ik hoorde zo’n maand geleden voor het eerst over het bestaan van deze vereniging. In eerste instantie was ik verheugd over het bestaan van deze organisatie, er is immers een grote nood aan een duidelijk kader en aan samenwerking.

Als je bijvoorbeeld het internet afschuimt op zoek naar een degelijke opleiding tot coach, krijg je een enorme waaier aan mogelijkheden in verschillende prijsklassen. Hoe haal je de kwalitatieve opleiding eruit? Elke organisatie reikt zijn eigen certificaten uit waar je meestal geen examens of proeven moet voor afleggen en waarmee je, eens buiten, eigenlijk niet veel bent. Laat die duidelijkheid dus maar komen!

Tot zover de vreugde, want in mijn zoektocht naar informatie over deze vereniging vond ik (en tot op vandaag nog steeds) bijzonder weinig terug. Deze vereniging blijkt niet gestuurd vanuit de overheid, maar een privé-initiatief. Een privé-initatief van professionals die eigen opleidingen organiseren. Wordt dat dan het criterium voor erkenning? Nog maar eens een dure opleiding volgen waarin ik misschien geen of maar weinig nieuwe kennis zal opdoen?

Vandaag lees ik dat diezelfde vereniging een tuchtorgaan gaat oprichten. Met welke onderliggende fundamenten dan? En met welke middelen en mogelijkheden? In het artikel van De Morgen staat te lezen dat ze bij een klacht juristen en experts willen betrekken. Dat lijkt me een stevige basis voor de behandeling van een klacht, maar wie zal zetelen in die commissie? Wie zal welke knopen kunnen doorhakken? Welke bevoegdheden zullen ze hebben?

Tot zover de duidelijkheid, dus.

Er is effectief nood aan een degelijke beroepsvereniging, maar naar mijn gevoel hoort dat initiatief vanuit de overheid te komen of toch op z’n minst door hen ondersteund te worden. Ik heb respect voor de daadkracht van de powervrouwen achter de VESB, maar het voelt alsof ik een kar moet kiezen om op te springen terwijl er eigenlijk toch maar één zou mogen zijn.

Dit is geenszins een aanval op de VESB, maar vooral een open vraag aan onze beleidsmakers om ter hulp te schieten en de duidelijkheid te bieden die onze sector nodig heeft.

VRT Nieuws wil op deredactie.be een bijdrage leveren aan het maatschappelijk debat over actuele thema’s. Omdat we het belangrijk vinden om verschillende stemmen en meningen te horen publiceren we regelmatig opinieteksten. Elke auteur schrijft in eigen naam of in die van zijn vereniging. Zij zijn verantwoordelijk voor de inhoud van de tekst.