Moslimterrorisme heeft niets te maken met Islam - Ayoub El Azzaoui

Ayoub El Azzaoui is student in Brussel en lid van de raad van bestuur van JongVLD Brussel. Hij is een bepleiter van burgerparticipatie en open debat.

Na de verschillende terreuraanslagen of pogingen tot, is het cruciaal om een duidelijke nuancering en een geschikte woordkeuze te gebruiken indien we het over een welbepaalde groep mensen willen hebben. De discussie omtrent de vraag wanneer het juist om een aanslag of incident gaat, vormt slechts een heel klein deel van die discussie. De discussie waarin we de aanwezigheid van de militairen op straat in vraag stellen, is ook niet echt de essentie van de discussie.

Ik volg het standpunt David Van Reybrouck volledig, waarin hij duidelijk maakt waarom zelfmoordaanslagen beschouwd moeten worden als zelfmoorden en niet meer als aanslagen. Ik wil daar verder op in gaan in die zin dat we moslimterroristen moeten beschouwen als terroristen en niet als moslimterroristen.

Door de verschillende maatschappelijke discussies nemen we als burger meestal een standpunt in, waarin we onze eigen analyse maken van de werkelijkheid. Ik moet bijvoorbeeld toegeven dat ik tegenwoordig een andere kijk heb op de militairen op straat, dan een jaar of twee geleden. Tegelijk merkte ik ook op dat mijn buurman na de aanslagen in Brussel geen goeiedag meer tegen mij zei.

Ondanks aanslagen in aard en vorm verschillen, dienen ze niet vergeleken te worden. Ze zijn allemaal even erg en zorgen binnen onze maatschappij voor een gebrek aan overeenstemming over belangrijke waarden en normen. Dat is de enige vergelijking die gedaan moet worden: elke aanslag brengt verdeeldheid met zich mee. De aanslagen hebben ook als doel om verdeeldheid te zaaien en zijn de voedingsbodem voor een wij versus zij verhaal binnen onze samenleving.

Doordat terreur zo vaak voorkomt, wordt de illusie gecreëerd dat de rechtvaardiging van de terrorist er iets mee te maken zou kunnen hebben. Deze rechtvaardiging is bij de moslimterrorist gesteund op de islam, terwijl dergelijke gruweldaden met geen enkele godsdienst gepaard gaan.

Als u zich afvraagt waarom het merendeel van de moslimgemeenschap zich te weinig distantieert van de moslimterroristen, is het omdat de moslimgemeenschap helemaal geen verband heeft met deze barbaren. Het Latijns spreekwoord “qui tacet, consentit” (wie zwijgt, stemt toe) is dus niet altijd van toepassing. Wij zwijgen, omdat wij ons in geen enkele zin vertegenwoordigd voelen door de moslimterroristen.

Iedere moslimterrorist is er een te veel, maar het is niet zo dat elke moslim een moslimterrorist in zijn sociale kring heeft. De moslimgemeenschap mag ook niet in een slachtofferrol kruipen in het debat om op die manier mogelijke verantwoordelijkheden te ontwijken. Laten we niet passief blijven en laten we vooral bijdragen tot eenheid in plaats van verdeeldheid.

Er wordt soms zelfs haatspraak gehanteerd wanneer de moslimgemeenschap weigert om zich te distantiëren van moslimterroristen. Een ideologie of godsdienst moet in deze tijd worden blootgesteld aan kritiek om mogelijke conflicten in de samenleving te voorkomen. Er is natuurlijk een groot verschil tussen haatspraak en kritiek op basis van degelijke argumenten. De kritiek op iemand zijn geloofsovertuiging moet daarom ook niet beschouwd worden als een persoonlijke aanval. Er moet geleerd worden om te gaan met kritiek, aangezien kritiek toch subjectief is.

Op sociale media las ik na de aanslag aan Finsbury Park in Londen veel verontschuldigingen. Als moslim verwacht ik eigenlijk geen excuses voor de aanslag die gepleegd werd door Darren Osborne in Londen. Het is onze samenleving die aan het afzien is en die deze excuses nodig heeft.

VRT Nieuws wil op deredactie.be een bijdrage leveren aan het maatschappelijk debat over actuele thema’s. Omdat we het belangrijk vinden om verschillende stemmen en meningen te horen publiceren we regelmatig opinieteksten. Elke auteur schrijft in eigen naam of in die van zijn vereniging. Zij zijn verantwoordelijk voor de inhoud van de tekst.