Rivaliteit in de strijd tegen de hongersnood - Jan Vanlangendonck

In de strijd tegen de hongersnood in drie Afrikaanse landen en Jemen trekken de hulporganisaties in ons land niet aan dezelfde lijn. Er is integendeel eerder sprake van rivaliteit.
opinie
Opinie
Albert Gonzalez Farran - AFP

Jan Vanlangendonck is medewerker van Radio 1.

Donderdag 18.23u.

“Met Jan Vanlangendonck”

“Bent u meneer Jan Vanlangendonck? “

Een stem aan de telefoon die meteen doet denken aan telefonische reclame.

Of ik Artsen zonder Grenzen ken. “Ja, meneer, ik ken Artsen zonder Grenzen”, zeg ik bedachtzaam, op mijn hoede, want wie weet welke oplichter belt mij nu op. Ik heb zelf voldoende ervaring in het opsporen van louche praktijken, om mij niet in de luren te laten leggen.

“U heeft in het verleden Artsen zonder Grenzen al gesteund?” Het is iets tussen een vraag en een stelling. Ik antwoord, nog meer op mijn hoede: “Ja meneer, ik heb inderdaad Artsen zonder Grenzen al wel eens gesteund.”

“U weet dat in Afrika een grote hongersnood heerst”, gaat de stem verder. Helaas voor hem schakelt hij dan over in voorleesmodus en luister ik al niet meer naar zijn opgedreunde tekst. Die ik hier dus ook niet meer kan herhalen.

Want zo werkt dat: de mensen in het call center krijgen de opdracht iemand op te bellen, even het vertrouwen te winnen, de aandacht te trekken, om dan toe te slaan: proberen de man of vrouw aan de andere kant iets te verkopen, of in dit geval iets te laten betalen voor het goede doel. Maar dan gaat het keer op keer fout. Zou iemand eens aan die opdrachtgevers kunnen wijsmaken dat ze hun mensen in de call centers verbieden in voorleesmodus te gaan? Want dat ik dan afhaak. En met mij een deel van het doelpubliek.

Dus ik onderbreek die meneer vriendelijk en zeg hem dat ik al gestort heb, maar bij 1212.

Oei, even stilte, maar hij herpakt zich en vraagt waarom ik bij 1212 heb gestort en niet bij AzG?

Tja, daar heb ik dan weer even geen antwoord op. Er is geen ‘waarom’, probeer ik. Maar daar neemt hij geen genoegen mee. Ik leg hem uit dat ik dus al bij 1212 gestort heb, om dezelfde problematiek proberen te verhelpen, namelijk de hongersnood in vier Afrikaanse landen. Maar hij blijft doorvragen waarom dat niet gebeurd is bij zijn AzG. Ik zeg nog eens dat ik daar geen antwoord op heb en dat ik wel weet dat er concurrentie is op de markt, dat AzG niet bij het consortium 1212 hoort. En dat ik dat betreur, dat er concurrentie is en dat niet iedereen aan hetzelfde zeel trekt. En dat hij, de man in het call center daar niet kan aan verhelpen, maar dat ik dat toch betreur.

De man voelt dat hij de wedstrijd verliest en begint stilaan afscheid te nemen. Maar niet zonder te vragen om in de toekomst dan nog eens AzG te steunen.

Ik beloof niets en wens hem nog een fijne avond toe.

Ik blijf achter met de fundamentele vraag : waarom is er concurrentie tussen 1212 en AzG. Zeker in zo een onvoorstelbaar groot drama: miljoenen mensen die honger lijden. Ook in Nederland doet AzG niet mee met Giro5555, maar het Nederlandse Rode Kruis wel. Bij ons doet het Rode Kruis dat niet. Dus nog meer concurrentie.

Maar laat deze vraag u niet afleiden van de grond van de zaak. Stort uw bijdrage. Nu.

Meest gelezen