Publiceren we veel te veel over Donald Trump? - Mark Van de Voorde

Mark Van de Voorde is publicist. Hij was raadgever communicatie van twee christendemocratische premiers en heeft dus ervaring met verkiezingscampagnes.

De Nederlandse columnist Rob Hoogland besloot zelfs in De Telegraaf: "Ik ga voor twee weken het land uit. Mijn behoefte aan Trumpnieuwsloze dagen is zo groot dat ik hier weg moet."

Maar klopt het wel dat de media zich een boulimie schrokken waarvan het publiek gaat braken?

Ik wil ook wel eens een Trumploze dag doorbrengen, maar bij het avondjournaal wil ik alweer vernemen wat de heer Donald nu heeft uitgevreten. Ik denk dat ze in de States nog meer gebrand zijn op zijn strapatsen. Hun president mag dan wel beweren in een permanente oorlog met de media te verkeren, hij is wel door hen gemaakt.

Die media-afhankelijkheid zit de president, zijn entourage, zijn aanhangers in zijn land en zijn verholen fans bij ons erg dwars. Wie kan maken, kan immers ook kraken. Elke politicus die door de media is gemaakt - zijn er nog andere? - heeft er ooit van wakker gelegen: ze hebben me de hemel ingeschoten, ze kunnen me ook de hel inschoppen.

The Making of Trump was bovendien een getroebleerd verhaal. Trump was nooit de lieveling van de media, hij was de risee.

Lachen geblazen met hem was goed voor de kijkcijfers, maar bleek uiteindelijk nog beter voor hem. Niet alleen ondanks de media maar ook dankzij de media werd hij president. Het is een mythe dat alleen de sociale media en alternatieve kanalen Trump hebben gepromoot.

Zonder de dagelijkse aanwezigheid in de 'gewone' media zou het nooit zijn gelukt. Trump weet heel goed dat nu zijn dagelijkse aanwezigheid in de media hem fataal kan worden.

Vandaar de roep: laat hem nu eens zijn werk doen, leg niet op elke slak zout, wacht met oordelen, wees niet zo kritisch... En dan de klap op de vuurpijl: door hun permanente aandacht maken de media Trump belangrijker dan hij is.

Hoezo? Is de president van de Verenigde Staten van Amerika dan niet de belangrijkste politieke figuur van de wereld? Er kan dus moeilijk te veel aandacht gaan naar de belangrijkste wereldleider, bovenal als hij door zijn visie en optreden de hele wereldorde lijkt op haar kop te zetten. Ook onze toekomst hangt af van wat meneer Trump doet.

Die stroom van Trumpnieuws , zeggen de pleiters voor Trumpnieuwsloze dagen, is koren op zijn molen en maakt hem nog vastberadener. Precies. Laat dit koren dus maar komen, zo raakt zijn molen verhit en wordt steeds duidelijker dat Trumps politieke visie niets anders is dan de branie van een molenwiekende narcist.

"A lot of people agree with us, believe me!" Zo luidt een van Trumps geliefkoosde zinnetjes. Believe me! Welhaast een smeekbede: geloof me toch. Met als argument: velen zijn het met me eens. Of dat klopt, doet niet ter zake. Zoals het er ook niet toe deed dat er weinig volk naar zijn inauguratie was komen kijken. In zijn ogen was nooit voorheen zo'n grote massa komen opdagen.

De egotrippende narcist, die Trump is, wil altijd gelijk hebben. Geen gelijk hebben is voor hem een blamage aan zijn opgefokte zelfbeeld. Trump zegt dat hij in oorlog is met de media, maar in wezen is hij in oorlog met de feiten. Als de feiten zijn gelijk tegenspreken, dan zijn de feiten fout.

Dus moeten de feiten worden aangepast aan zijn wensen: de luchthavenchaos na de inreisban was het gevolg van computerproblemen bij Delta Airlines; in Bowling Green heeft een nooit gebeurd bloedbad plaatsgehad; een federale rechter is eigenlijk geen echte maar slechts een 'zogenaamde' rechter; terreurdaden waarover de krantenberichtgeving prijzen kreeg, zijn niet in de media gekomen...

De leugens worden steeds grotesker, tot ze ook voor zijn administratie gênant gaan worden. Zijn entourage kan die verzinsels niet blijven inpakken als 'alternatieven feiten'. Op een dag zullen ook leden van Trumps entourage de leugens niet meer slikken. "You're fired", kan hij wel een paar keer zeggen, maar niet voortdurend.

Dan gaan ook zijn publieke aanhangers twijfelen. Een Engelse spreuk zegt: je kunt iedereen voor een tijdje bedriegen, sommigen de hele tijd maar niet allen de hele tijd.

De zwakte van Trump is dat zijn populariteit berust op de kracht van zijn leugens. Leugens tieren welig in tv-spelletjes en floreren in campagnes, maar werken niet in het echte politieke handelen en het beleid. Trump werd beroemd als zakenman-entertainer. Op die celibrity-status entte hij zijn politieke carrière.

President geworden, denkt hij: The show must go on. Maar de show is over. De leugens van het entertainment werken niet meer. De Franse politieke wetenschapper Dominique Moïsi zegt: "Trump speelt in een soap, maar is geen geloofwaardig personage meer."

Die ongeloofwaardigheid wordt blootgelegd, als de media blijven aandacht besteden aan Trump die bij elke onthulling furieuzer zal worden. Een krimpende kring vertrouwelingen zal hem blijven bevestigen in zijn fictieve wereld, zoals de kleermakers in het sprookje De Nieuwe Kleren van de Keizer.

Tot hij een paar fouten maakt die hem fataal zijn: tegen de Grondwet in willen gaan, de meningsvrijheid aan banden willen leggen en zijn eigen publiek uitschelden. Dan zal het volk zien dat Trump politiek in z'n blootje staat. En het volk zal zeggen: You're fired!