Vrouwen als "wenende baby's" - Trui Moerkerke

Veel vrouwen in de Verenigde Staten zijn na de verkiezing van Trump met een kater wakker geworden. "Weet je wat het woord is dat ik afgelopen week het meest gebruikt heb? Bubbel! Ik leef blijkbaar in een bubbel en had niet door hoe groot de verdeeldheid in ons land is."
opinie
Opinie
Copyright 2016 The Associated Press. All rights reserved.

Trui Moerkerke woont en leeft in de Verenigde Staten, in Michigan. Ze was hoofdredactrice van Knack Weekend.

Op het computerscherm is Lisa een foto van een lachende president aan het bewerken. Ik herken de omgeving. Daags voor de verkiezingen kwam President Obama in het Ray L. Fisher Stadium in Ann Arbor spreken tijdens een Michigan Democratic Party Get out the Vote Rally. Speeches van lokale politici warmden er het volzette stadium op voor de ā€˜topactsā€™: Chelsea Clinton en Barack Obama.

Ik had ongeveer drie uur aangeschoven om het stadium binnen te geraken. Het was een zonnige herfstdag en onderweg naar het stadium had ik enkele badges gekocht. ā€˜Nasty women vote for Hillaryā€™ stond op de ene, ā€˜Madam Presidentā€™ op de andere, met een mooie zwart-wit foto van Hillary. Ik hoopte vurig een stuk geschiedenis live mee te maken.

In het stadium was het balanceren, op de tippen van de tenen, met in Ć©Ć©n hand boven mijn hoofd mijn camera, om toch een glimp van de president op te vangen.

Andere wereld

"Jij had duidelijk een betere plaatsā€, zeg ik Lisa wanneer ik haar fotoā€™s zie. Obama is geen verre stip zoals bij mij. Lisa is Ć©Ć©n van mijn medestudenten in een fotografieklas die ik volg. ā€œI had a good spot,ā€ lacht ze.

En dan zeer somber. ā€œHet is slechts een week geleden, maar hoe anders ziet de wereld er nu uit.ā€ Ze zet haar bril af en zucht diep. ā€œIk kan niet geloven dat ik dit niet heb zien aankomen. Weet je wat het woord is dat ik afgelopen week het meest gebruikt heb? Bubbel! Ik leef blijkbaar in een bubbel en had niet door hoe groot de verdeeldheid in ons land is.ā€

Ik probeer haar somberheid wat te temperen. ā€œHet is wel een grote bubbel,ā€ werp ik tegen. ā€œMeer dan de helft van de stemmen ging naar Hillary.ā€ Onvermijdelijk komt het gesprek uit bij seksisme. Volgens politicologen van de University of Michigan, waren seksisme en steun voor Trump sterk gecorreleerd. De impact van seksisme was even groot als die van ethnocentrisme en groter dan die van autoritarisme.

Vrouwenmars

Ik vind dat anno 2016 zeer deprimerende vaststellingen. De trend wordt overigens voortgezet: in de Trump-kabinetsvorming - of hoe noem je dat? - rollen een serie extremistische alfamannen nu al vechtend over de vloer.

ā€œOp 21 januari is er een grote vrouwenmars,ā€ vertel ik Lisa. ā€œIk weet het. Ik ga,ā€ antwoordt ze. Zelf had ik er ook aan gedacht om naar Washington te gaan betogen. Ik was er alleen nog niet uit hoe ik daar best geraakte, het is een 8-tal uur rijden vanuit Ann Arbor, Mi, waar we wonen, naar Washington DC. ā€œIk leg een bus in,ā€ zegt Lisa. ā€œWaarschijnlijk zullen verschillende organisaties in Ann Arbor bussen organiseren, ik hou je op de hoogte.ā€

Dat de verkiezingsuitslag leeft in de States is een understatement. Beelden van rellen en betogingen gingen de wereld rond. Ook de democratische bubbel Ann Arbor, waar je heel hard moest zoeken om een Trump verkiezingsaffiche te vinden, likt haar wonden.

Daags na de verkiezingen kregen we van de publieke Middle School waar onze kinderen school lopen, een email waarbij de staff benadrukt dat ze voor onze kinderen elke dag een veilige en inclusieve omgeving willen blijven creĆ«ren, een ā€˜safe heavenā€™. Dat zoā€™n email nodig is, bevestigt de spanningen, ook op scholen, waar minderheden het de afgelopen week duidelijk harder te verduren kregen.

De verkiezingsuitslag triggerde een vrijgeleide voor openlijke en fiere onverdraagzaamheid. Enkele van mijn Amerikaanse en internationale vrienden die in de US wonen, posten op Facebook onder de hashtage #keepsharing de verhalen over aanvallen en pesterijen gericht op moslims, hispanics, zwarten,ā€¦ Het is voorwaar geen opbeurende literatuur. Kranten als The New York Times of The Washington Post doornemen, bezwaart het gemoed.

Democratische cry babies noemt het Trump-kamp degenen die hun mond opendoen. ā€œWant hey, we hebben gewonnen!ā€ Dat Trump gewonnen heeft, trekt geen democraat in twijfel. De interne analyses waar je in de pers over leest, zijn bikkelhard voor het eigen huis en leggen duidelijk de pijnpunten bloot: van het ineenstorten van het ā€˜Clintonismeā€™, het verlies van de blanke ā€˜blue collarā€™ stemmers tot campagnefouten.

Maar na deze verkiezingen staat er historisch veel op spel. Het gaat om meer dan partijwaarden en opvattingen. De klok kan een heel stuk terug gedraaid worden.

Denk aan het homohuwelijk, denk aan een betaalbare ziekteverzekering, denk aan de onzekere tijden die immigranten tegemoet gaan,ā€¦ Het zijn maar een paar voorbeelden, maar algemeen gaat het om mensenrechten anno 2016.

Ben je een slechte verliezer als je opkomt voor verdraagzaamheid? Ben je een slechte verliezer als je opkomt om verworven mensenrechten -of althans, rechten waarvan je dacht dat ze verworven waren - te vrijwaren? Er zou wel eens veel volk kunnen zitten op de bussen naar Washington DC.

Schertsfiguur

Op sommige dagen neem ik bewust een mediapauze. Een stevige wandeling in het prachtige Ann Arbor kan wonderen doen. De herfst hier, nu bijna ten einde, is de mooiste die ik ooit heb meegemaakt.

En de meeste mensen die we hier leerden kennen, zijn open-minded en sympathiek. Ann Arbor noemen we de komende jaren onze thuis. We voelen er ons ook thuis. ā€œWat een groot avontuurā€, zeiden familie en vrienden toen we onze plannen om te verhuizen, bekend maakten.

Donald Trump was toen nog een schertsfiguur in de Republikeinse voorverkiezingen. ā€œJa, een geweldig avontuur,ā€ beaamden we. Sometimes you get more than you bargained forā€¦

Meest gelezen