CETA: Wallonië toont "kracht van verandering" - Johanne Montay

Johanne Montay is chef van de politieke redactie van de RTBF. Zij kijkt voor ons met Franstalige ogen naar de Belgische, Vlaamse, Waalse of Brusselse politiek. Deze bijdrage verschijnt ook op de nieuwssite van de Franstalige omroep.

Er blijkt nu een 29ste lid van de Europese Unie te bestaan: Wallonië is de naam. Dat 29ste lid wordt door een socialistische minister-president geleid, met als tweede kopfiguur een heel sterke parlementsvoorzitter.

Zo vormen Paul Magnette (PS) en André Antoine (cdH) het "infernale duo" van het CETA-verhaal. Waarom zijn ze zo overtuigd dat die tekst slecht is? Waarom zijn ze zo strijdvaardig?

Het is “maar” een gewest. Maar toch heeft Wallonië nu de bevoegdheid en de macht om een handelsverdrag tussen Europa en Canada te blokkeren. Plots hoor je dat een aantal Vlaamse politici daar heel ontevreden over zijn. Dezelfde politici die eerder voorstanders waren van meer autonomie voor de gewesten.

“Het zwaartepunt moest wisselen” tussen de federale staat en de deelstaten. Meer nog, ooit was er een bekende CD&V'er die zei : “Wij zullen moeten bewijzen dat wat we zelf doen, beter doen” (Gaston Geens). Et bien, nu slaagt Wallonië daarin en is dat kleine gewest heel trots.

Alle ogen zijn gericht op Paul Magnette, maar je mag de rol van André Antoine (cdH), voorzitter van het Waals parlement, niet onderschatten. Hij heeft echt een nieuwe dynamiek door het parlement gejaagd. De beslissing over het CETA-verdrag ging gepaard met veel debatten en hoorzittingen over de concrete inhoud en de gevolgen voor Wallonië. Deze nieuwe werkwijze heeft het Waals parlement veel versterkt.

Wallonië is niet principieel gekant tegen een verdrag dat de handel tussen Europa en Canada kan versterken. Maar Magnette en zijn medestanders denken dat dit verdrag nog verbeterd kan worden. Het gebruik van bijzondere rechtbanken om conflicten op te lossen is het meest gevoelige punt. Daar zijn de Walen absoluut tegen.

Wallonië is er ook van overtuigd dat zo’n verdrag nog veranderd kan worden tot op het einde van de onderhandelingen. Het gewest volgt het eigen tempo en denkt dat Europa niet het recht heeft de Waalse agenda te bepalen. Geen ultimatum, dus.

Veel voorstanders van een sterk Vlaanderen mogen slechts dromen van een Vlaanderen dat even sterk en fier zou zijjn als het Waalse gewest nu.

Iedereen wijst met de vinger naar Wallonië. Maar eigenlijk is de hele Franstalige gemeenschap, de Franstaligen van Brussel inbegrepen, tegen het CETA-verdrag.

Ook het parlement van de Franstalige gemeenschap heeft ook een resolutie aangenomen tegen dat verdrag. Maar Wallonië is de motor van het Franstalig verzet.

Een nieuw Wallonië, bewust van zijn macht en bewust van de "kracht van verandering". Dat moeten veel Vlamingen toch wel begrijpen, nee?