Donald Trump, ook jij moet je handen voor jezelf houden - Yasmine Schillebeeckx

Yasmine Schillebeeckx werd in Amerika geboren en is auteur. Ze schreef het boek ‘Echte vrouwen bestaan niet’ en lanceerde mee de hashtag #wijoverdrijvenniet.

Je kent het type wel. Zo iemand die na vier pintjes grijpgrage handjes krijgt die hun weg vinden naar de billen van de eerste de beste vrouw die voorbij de bar loopt. Zo iemand die op de werkplaats grapt en grolt over de borsten van de timide secretaresse die de koffie naar de vergaderzaal brengt.

Zo iemand die al lachend in de billen knijpt van een vrouwelijke collega die er niet van gediend is, maar ook haar mond niet durft opentrekken tegenover een man in een hoge functie. We kennen allemaal wel iemand die het niet zo nauw neemt met de persoonlijke grenzen van een ander.

Beeld je nu in dat die persoon de machtigste man ter wereld kan worden.

“When you’re a star, they let you do it. You can do anything. Grab them by the pussy. You can do anything.” Trump zei het in 2005 al lachend tijdens een opname van het tv-programma Access Hollywood, op een moment wanneer hij niet besefte dat de micro’s open stonden.

De verdoemende uitspraken zagen afgelopen week het daglicht nadat ze uit de donkere archieven werden opgedoken. In de internationale media verscheen de ene verontwaardigde krantenkop na de andere. Maar zijn we eigenlijk wel verontwaardigd genoeg?

Nee, we zijn niet boos genoeg. Het is gemakkelijk om deze uitspraken af te doen als de zoveelste seksistische tirade die deze Republikeinse presidentskandidaat heeft uitgekraamd. We hebben hem allemaal horen zeggen dat hij zijn dochter Ivanka “mee op date zou nemen als hij zijn dochter niet was.” We hebben allemaal gezucht toen hij vertelde dat vrouwen niet op de werkplaats horen omdat hij “boos wordt als hij thuis komt en zijn eten niet op tafel staat.”

We hebben ons allemaal afgevraagd waar hij in godsnaam mee bezig was toen hij zich luidop afvroeg of zijn eenjarige (!) dochter Tiffany een even indrukwekkend decolleté als haar moeder zou krijgen.

Het is verleidelijk om ook nu weer te zuchten, de schouders op te halen en te denken “daar is Trump weer met zijn klinkklare onzin.” Maar het moment is aangebroken waarop we Trump niet langer mogen zien als “gewoon Trump.” We moeten erkennen wie hij echt is: een seksist die op het punt staat om meer macht te krijgen dan goed is voor hem, voor Amerika en voor de wereld.

Laten we immers niet vergeten waar het hier echt om gaat. Donald Trump, de man die president van de Verenigde Staten wil worden, vindt het allemaal wel prima om een vrouw ongepast te betasten in haar intieme delen.

Sterker nog, hij denkt dat het een betrouwbare en onweerstaanbare versiertruc is voor een verrimpelde miljardair als hijzelf. Maar beste mensen, zeg nu zelf: wie van jullie is er ooit al in zwijm gevallen voor een onbekende of bekende die zonder blikken of blozen naar uw kruis greep?

Nee. Ik dacht het al.

Wat Donald Trump in de geluidsopname – ook al is deze inmiddels al elf jaar oud – omschrijft, is geen goede versiertruc. Het is geen strategie om een vrouw het hof te maken. Het is niets meer en niets minder dan seksueel geweld. Het soort seksueel geweld dat jaarlijks veel te veel vrouwen én mannen treft.

Velen van hen ondergaan het in stilte, bang dat een ander hun ervaring zal minimaliseren. Bang dat iemand hen zal uitlachen en zeggen “maar meiske/jongske, dat is allemaal zo erg nog niet. ’t Is maar een aanraking. In Afrika zijn er kindjes die verhongeren.”

Het is tenslotte niet alleen problematisch dat de Republikeinse presidentskandidaat in het fragment seksueel geweld promoot; ook de manier waarop hij dit doet is bijzonder verontrustend. Grappend, grollend, alsof hij zijn beste maat advies geeft om de vrouwtjes te versieren. Want niet alleen seksueel geweld is een serieus probleem; ook het eeuwige minimaliseren, het onophoudelijke "’t is toch zo erg niet" en "het was een compliment" zorgt ervoor dat steeds meer slachtoffers ervoor terugdeinzen om stappen te ondernemen tegen hun dader.

Ik herinner me nog goed hoe een onbekende man me tijdens een concert letterlijk by the pussy greep. Meermaals. Ik was zestien. Het was niet zo grappig of verleidelijk als Trump het doet uitschijnen. Integendeel, ik durfde die avond niet alleen over straat lopen. Ik voelde me vies. Bang.

De onbekende man had van mijn avond een hel gemaakt. De herinnering staat tien jaar later nog steeds in mijn geheugen gegrift: de manier waarop de onbekende man zijn hand tussen mijn benen stak, de grijns op zijn gezicht toen ik hem vol afschuw aankeek, hoe hij het erna nog drie keren probeerde ondanks dat ik hem probeerde te slaan en schoppen, en de mensen rond mij heen die deden alsof ze niets in de gaten hadden.

Maar het meeste van al herinner ik me hoe het overduidelijk was dat deze man er schijnbaar van genoot om mijn lichaam te terroriseren.

Het is intussen tien jaar geleden sinds ik naar dat concert ging – even lang geleden als Trumps uitspraak – maar als je mij nu zou vertellen dat die onbekende man, met zijn grijpgrage handen op plaatsen waar ik ze niet wilde hebben, kans maakt om leider te worden van een van ’s werelds grootste en machtigste landen, dan zou ik niet eens begrijpen waarom zo’n uitschot überhaupt kandidaat is kunnen worden.

Ik kan alleen maar hopen dat mijn mede-Amerikanen op 8 november de juiste beslissing maken en Trump zijn verdiende loon geven: verliezen van een vrouw.