Is de regering-Michel echt goed bezig? - Rudy De Leeuw

Volgens de werkgevers is de regering-Michel goed bezig, maar de cijfers spreken dat tegen, zegt de voorzitter van de socialistische vakbond ABVV Rudy De Leeuw. Hij roept de regering dan ook op om het roer om te gooien.
opinie
Opinie

Rudy De Leeuw is voorzitter van de socialistische vakbond ABVV.

Volgens Voka & co is de regering goed bezig, als we hun paginagroot ideologisch pamflet in De Standaard mogen geloven. Maar de besparingen en de hervormingen gaan voor hen nog niet ver genoeg en dus roepen zij hun trawanten in de regering op om nog een tandje bij te steken.

Goed bezig, dus. Ik dacht van niet. Onze werknemers en hun gezinnen moeten met lede ogen aanzien dat het enkel gaat over meer besparen op hun kap, over een rits hervormingen die hun welzijn en welbevinden (het plan-Peeters) niet ten goede komen, over een afnemende levenskwaliteit… Nochtans zijn zij het die de rekeningen betalen, zijn zij het die in werkonzekerheid zitten, zijn zij het die langer, meer en steeds maar flexibeler op het ritme van een dolgedraaide op winst gerichte economie moeten werken. En laat ons nu even stilstaan bij die economie en met wat cijfers om de oren slaan. De enige taal die Michel (en wat dat betreft ook Bourgeois) lijkt te verstaan. Want een debat over onze levenskwaliteit lijkt met deze regering onbegonnen werk.

Context is cruciaal

De Belgische economie zou in de eerste helft van 2016 aan snelheid gewonnen hebben. Dat zou zich vertalen in hogere groei en meer jobs. Maar klopt dat wel? En vooral: hoe doen we het in vergelijking met andere landen? En heeft het regeringsbeleid hier enige verdienste aan?

Voor je de effecten van een regeringsbeleid kan beoordelen, hoor je de internationale economische context in beschouwing te nemen. Een economische heropleving bij de belangrijkste handelspartners of de wereldeconomie in zijn geheel zal automatisch de economische activiteit in je eigen land stimuleren. Afhankelijk van het gevoerde regeringsbeleid zal de heropleving zich vertalen in meer groei en jobs.

Daar wringt in België het schoentje. Leggen we de Belgische cijfers naast de Europese cijfers dan is er iets opmerkelijks vast te stellen: België bengelt onderaan. De werkgelegenheidsgraad (% van de ‘actieve’ bevolking tussen 20 en 64 met een job) daalde tussen het eerste trimester van 2015 en het eerste trimester van 2016 in België met 0,5%. Terwijl in de rest van de Eurozone een omgekeerde beweging is vast te stellen: een stijging met 1%. Een steeds kleiner aandeel van de Belgische bevolking op beroepsleeftijd heeft een job. Ter vergelijking: tijdens 2014 steeg de werkgelegenheidsgraad met 0,7%...

Conclusie: de regering Michel slaagt er onvoldoende in om, ondanks een positievere externe economische omgeving, jobs te creëren. Absolute cijfers zijn hiervoor geen juiste indicator. Het regeringsbeleid van lage lonen, flexibilisering en ondermaatse overheidsinvesteringen zet een rem op de economische ontwikkeling en jobaangroei.

Bovendien geven andere bronnen andere indicaties over het aantal jobs. Zo geven de cijfers van de FOD Economie aan dat sinds de start van de regering Michel er 33.000 jobs verloren gingen. Ter vergelijking: volgens dezelfde cijfers van de FOD Economie werden gedurende 2014 51.000 jobs extra gecreëerd…

Ook de cijfers over economische groei tonen aan dat het beleid niet werkt. België blijft achterlopen op de rest van de eurozone. Voor de regering Michel aantrad, realiseerde België meer economische groei dan de rest van de Eurozone. Onder de regering Michel is het plaatje helemaal anders: België hinkt al een hele tijd achter de rest aan.

En bekijken we de werkloosheidscijfers…

… dan blijkt dat we ook op dat vlak achteraan het peloton bengelen. Sinds begin 2015 daalt de werkloosheid in de Eurozone. In België daarentegen blijven we ter plaatse trappelen. Zo lag in juni 2016 het totale werkloosheidspercentage in de eurozone 1,2% lager dan in juni 2015. In België is er amper vooruitgang vast te stellen. En toch verstuurt de regering ieder kwartaal hoera-berichten over de werkloosheidscijfers.

Van waar komt die positieve perceptie dan? De regering haalt in haar bulletins opnieuw de truc uit met de gecorrigeerde cijfers. Het aantal werklozen lijkt volgens de regeringscijfers fors af te nemen, maar in die analyse wordt geen rekening gehouden met het feit dat talloze mensen uit de werkloosheidscijfers worden geduwd wegens schorsingen of veranderde reglementeringen. Denk aan de verlengde termijn voor het recht op inschakelingsuitkeringen. In 2015 en de eerste maanden van 2016 werden 45.000 inschakelingsuitkeringen stopgezet. Een gedeelte van de begunstigden van deze uitkeringen zal ondertussen een job hebben gevonden, maar een significant deel bevindt zich in een niemandsland zonder inkomen… werkloos, maar officieel niet als dusdanig beschouwd. Maar het feit dat deze mensen geen uitkering ontvangen, betekent niet dat ze niet meer werkloos zijn…

De statistieken omtrent leefloon en ziekte-uitkeringen zijn al even dramatisch. Gedurende heel 2015 steeg het aantal leefloners met 13,2%, dat komt neer op gemiddeld 13.500 personen meer. Deze stijging is voor het overgrote deel toe te schrijven aan de hervorming van het systeem van werkloosheid en de inschakelingsvergoeding voor jongeren. Het verklaart 8,6 procent van de stijging. Het aantal jongeren van 18 tot en met 24 jaar wordt bovendien een steeds grotere groep bij de leefloners. Het gaat nu al om 30,9%. Het aantal langdurig zieken steeg eind 2015 met 10.000 eenheden in vergelijking met het jaar voordien, een stijging met ongeveer 8%.

De begroting is een farce

Het monitoringcomité publiceerde midden juli 2016 zijn tussentijdse evaluatie van de begroting 2016. De resultaten zijn verbijsterend. De begroting schiet haar doelstelling volledig voorbij. In 2016 zal er 1,3 miljard bijkomend bespaard moeten worden om aan de Europese doelstelling te voldoen. In 2017 meer dan 2,4 miljard.

Het volledig missen van het target komt voor het grootste deel op rekening van lager dan voorziene fiscale ontvangsten. Op alle terreinen haalt de staat minder geld op. Niet alleen is de lagere dan voorziene economische groei hier conto aan, maar ook de onwil van de regering-Michel om een evenwichtig belastingsysteem op poten te zetten. Het IMF waarschuwde eerder dit jaar al voor de negatieve effecten van de taxshift op de ontvangsten van de staat. Een advies dat genegeerd werd door de regering. De regering zal niet aarzelen om dit opnieuw te verhalen op de gewone man.

Onze boodschap aan Michel is dus stop met besparen, hervormen, maar niet met investeren want die investeringen zijn broodnodig. Bekijk de cijfers maar.

VRT NWS wil op vrtnws.be een bijdrage leveren aan het maatschappelijk debat over actuele thema’s. Omdat we het belangrijk vinden om verschillende stemmen en meningen te horen publiceren we regelmatig opinieteksten. Elke auteur schrijft in eigen naam of in die van zijn vereniging. Zij zijn verantwoordelijk voor de inhoud van de tekst. Wilt u graag zelf een opiniestuk publiceren, contacteer dan VRT NWS via moderator@vrt.be.

Meest gelezen