Waarover Voka zwijgt - Hugo Engelen

Hugo Engelen is Vlaams Gewestsecretaris van de liberale vakbond ACLVB.

Een nieuwe dag, een nieuwe studie over hoeveel beter het gaat met de modale gezinnen van ons land. Deze keer komt de studie niet vanuit de regeringspartijen maar vanuit werkgeverszijde, meer bepaald vanuit Voka. De studie gaat uit van een modaal gezin van tweeverdieners met twee kinderen en een gezamenlijk nettoloon van € 3200 per maand.

In kort gaat de berekening dat zij er dankzij de taxshift 133 euro op vooruit gaan. Hier moeten echter nog de kosten af: De ingrepen op de elektriciteitsfactuur (BTW-verhoging, Turteltaks en afschaffen gratis KWh), niet-indexering kinderbijslag en een aantal andere btw- en tariefverhogingen kosten dit gezin samen een goede € 43. Resultaat: we gaan er € 90 op vooruit.

Waarom komen de vakbonden dan op straat? Waarom staken ze? En hoe komt het in hemelsnaam dat de vakbonden in hun berekeningen op verlies uitkomen voor ditzelfde gezin?

De eerste, en primaire, reden voor de verschillen houdt in dat de vakbonden de indexsprong(en) meerekenen in hun studie, Voka niet. Voka beschouwt een indexsprong immers als een terechte compensatie voor indexeringen uit het verleden waar onze lonen teveel ontspoorden. Ik ben benieuwd of de leden van dit ‘modale gezin’ hun mening zouden delen.

Volgens een studie van het Instituut Emile Vandervelde (toegegeven: besteld door de PS) zet de indexsprong zet dit gezin echter al meteen 80 euro per maand in de kosten. Dat halveert de winstcijfers van Voka meteen.

‘Modale’ zetten we inderdaad tussen haakjes aangezien het ons niet duidelijk is waarom Voka dit gezin beschouwt als modaal. Het klopt dat een gezin in ons land gemiddeld 2 kinderen heeft maar het gemiddelde nettoloon in België ligt op meer dan € 1900.

Dit modale gezin zit aan een gemiddelde van € 1600. Een handigheidje aangezien de tax shift lagere inkomens bevoordeeldt. Voor alle duidelijkheid: daar zijn wij absoluut voor maar in deze context helpt het ook het punt van Voka te maken aangezien de cijfers waarschijnlijker winst zullen aantonen. Een gezin met een gemiddeld inkomen van € 1900 zal minder positieve resultaten aantonen. Een alleenstaande ouder of sociaal verzekerde zal nog minder over houden.

Ook in omgekeerde richting zou een ander scenario zich afspelen. Als dit gezin een laag inkomen zou hebben en hun kinderen in de opvang wilden stoppen dan hebben ze ook een flinke verhoging mogen slikken van het sociaal tarief voor de kinderopvang. De regering verhoogde het sociale tarief per kind per dag met 3.5 euro. Dit lijkt niet veel maar op jaarbasis kan dit honderden euro’s verschil betekenen.

Modaal, of hoe vage termen bepaalde belangen kunnen dienen.

Verder is men ook heel selectief over de kosten die dit modale gezin zal ondergaan. Alsof de regeringen Michel en Bourgeois alleen maar een aantal accijnzen hebben verhoogd en ingegrepen in de elektriciteitsfactuur?

Wij rekenen zelf er nog een aantal andere zaken bij, bovenop de verhoging van de elektriciteitsfactuur en de accijnzen op suiker, tabak en diesel (rijdt maar met een dieselwagen …).

In de Voka studie zitten de kinderen op de lagere school. Wat als ons modaal gezin haar kinderen naar de universiteit wil sturen later? Voor deze regering zouden zij € 670 per kind per jaar aan inschrijvingsgeld betalen, na deze regering mogen zij daar € 270 per kind bijrekenen.

Als zij nog hun eerste woning moeten aanschaffen leveren zij gezamenlijk € 608 per jaar in ten opzichte van de vorige woonbonus. Rekenen we de woonbonus en indexsprong samen, dan verdwijnt het voordeel voor ons modale gezin al voor 2016.

Verder hebben we het optrekken van de zorgverzekering en de waterfactuur, de duurdere tickets voor het openbaar vervoer…

Dan zijn er ook de zaken die de gezinnen niet merken in hun portemonnee maar wel degelijk een grote impact hebben: besparingen op de publieke sector, de zorgsector, het optrekken van de pensioenen….

Allemaal maatregelen die een zware impact hebben om het algeheel welzijn van de bevolking. En van bevolkingsgroepen die ook niet onder het ‘modale gezin’ vallen.

Vakbonden komen op straat voor iedereen, ook wie niet modaal is: jongeren die aan zware diplomavereisten moeten voldoen voor een uitkering, gepensioneerden die moeten hopen dat ze nog een menswaardig pensioen zullen hebben, werknemers die zich afvragen hoe zij hun werk-privébalans moeten opmaken… Dit zijn de sociaal verzekerden die niet kunnen profiteren van deze tax shift.

De factuur van deze regering wordt dubbel geïnd: zowel op financieel als op menselijk vlak. Daarom komen wij op straat.